Ik ga eerlijk zijn…. deze game stond niet op mijn wishlist voor E3 2018. Het laatste wat ik dit jaar had verwacht was dat Ubisoft na het erg sterke Origins dit najaar al opnieuw met een nieuwe Assassin’s Creed zou komen in de vorm van Oddysey.
Desondanks is Assassin’s Creed Oddysey wel een game waar ik blij mee ben, Ik heb het namelijk altijd al wel gehad voor de mengelmoes van sandboxgameplay, geweld en historische context die de franchise weet te brengen. Vorig jaar kende de reeks met Origins voor het eerst sinds lang nog eens een hoogtepunt door niet alleen te opteren voor een magistrale setting als het oude Egypte, maar ook stevig leentjebuur te spelen bij games als The Witcher 3 voor de gameplay-mechanismen. Dient het gezegd dat ook Oddysey op dat stramien verder bouwt en meer dan ooit een open world actie rpg is?
Voorganger Origins deed het al met statistieken voor wapens en armor, maar deze sequel gaat pas echt full on RPG. Nagenoeg alles op vlak van combat en de skills die je hebt is aanpasbaar, er zijn dialoog-opties zoals bij een Mass effect, de metamorfose is nou echt wel compleet. Dit is een totaal andere reeks geworden dan in de begindagen van Altair en Ezio. Je kan nog steeds met je kap over het hoofd door het lange gras sluipen en stiekeme kills maken, maar dit zijn toch games geworden waar je net zo goed meteen de confrontatie op kan zoeken.
De setting in dit Oddysey is uiteraard het antieke Griekenland, ten tijde van de Peloponnesische oorlog. Kijk, DAT vind ik tof. Dit is het tijdperk van de oorlog tussen Athene en Sparta en van Socrates, toen de macht van Ancient Greece op haar hoogtepunt was. Als speler neem je de rol aan van een nazaat van Koning Leonidas, die dude van This is Spartaaaaa en de 300 Spartanen die het tegen een leger Perzen op nam weet je wel. Dat is een bloedlijn waar je uiteraard trots op kan zijn zou je denken, maar je bent ietwat van een zwart schaap. Het komt er op neer dat een voorspelling er gewag van maakte dat je de ondergang van je familie zou betekenen en nog voor je ‘whut?’ kon brabbelen werd je als kind uit Sparta verbannen en van de kliffen geschopt.
Jij kiest er aan het begin dus voor om te spelen als Alexios of Kassandra, dat zwarte schaap waar je zelf het geslacht van kan kiezen. Of je nu een man of vrouw bent, je start het spel sowieso als een soort huurlingenkapitein die zijn of haar diensten verleent aan de hoogstbiedenden zonder een partij te kiezen in de oorlog. Uiteraard gaat de verhaallijn van de game er gaandeweg voor zorgen dat je midden in het conflict terecht komt en je te maken krijgt met tal van politieke intriges, maar het lijkt er toch sterk op dat je zelf belangrijke keuzes zal moeten maken die voor een deel de gebeurtenissen beïnvloeden. Tijdens gesprekken heb je de mogelijkheid om andere personage sbijvoorbeeld te bedreigen of vlakaf tegen hun te liegen. Je kan zelfs personages verleiden… yup. Ook dat is een aspectje dat geleend werd bij Mass Effect, en net als in die game kun je zowel heteroseksuele relaties aangaan of met een personage van hetzelfde geslacht de koffer in duiken…of gewoon alles neuken wat je maar kan zoals ik doorgaands doe. Het is het oude Griekenland weet je wel.
Het idee dat je zowat zelf je pad mag kiezen in deze Assassin’s Creed spreekt me wel aan. Je kan je personage via dialogen lekker heroïsch maken, of gewoon je als een arrogante leugenachtige droplul gedragen. Er zijn nauwelijks consequenties wanneer je een onschuldig personage de dood in jaagt, er is geen reset met de woorden Ezio did not kill civilians. Alles lijkt te mogen in het Griekenland van Oddysey. Dat vrijheid zo een belangrijk element in de game is verklaart ook de groots opgezette spelwereld waar je met boot doorheen kunt navigeren. Inderdaad, het varen van Black Flag is terug van de partij en dat lijkt nog even sfeervol te zijn als vroeger. Het lijkt er sterk op dat je schip de Adrestia niet enkel gebruikt wordt om te navigeren in de spelwereld wanneer je bijvoorbeeld van Athene naar Mykonos moet, maar ook om je huurlingen te huisvesten. Zo kan je bijvoorbeeld leden van je crew inschakelen tijdens missies om lastige bewakers uit te schakelen, wat best een handige mogelijkheid is. Wat wel even wennen lijkt te worden zijn de gevechten op zee zelf. er was in het oude Griekenland nog geen sprake van buskruit en kanonnen, waardoor je het dus met een veel zwakker arsenaal moet gaan doen.
Op het water mogen de wapens dan wat het explosieve karakter van de voorgangers missen, maar verder lijkt dit een dot van een sequel te worden die verder bouwt op de sterke fundering die Origins wist te leggen.
