Batman: Arkham Knight kreeg eerder deze week een 98 hier op GameParty. Een behoorlijke score die de game volledig recht doet. Met de Harley Quinn Story DLC wordt er een extra verhaal verteld dat zich vóór de gebeurtenissen uit het spel plaatsvind. Weet deze DLC de echte Batfanaten te bekoren?
Voordat ik met deze review begin moet ik zeggen dat ik een grote fan ben van het personage Harley Quinn. Sterker nog, het is mijn meest favoriete schurk in comics. Ooit. Bedacht voor de Animated Series (Joker’s Favor, aflevering 22), werd Quinn al snel zo populair dat ze haar eigen comic kreeg. Hetgeen wat mij zo aanspreekt aan het personage is dat ze uit zichzelf geen schurk was. Harleen Quinzel was een psychoanalist in Arkham en kreeg de Joker als patiënt. Ze raakte geobsedeerd en gefascineerd door de clown en besloot hem nader te bestuderen. Naarmate ze hem beter en dieper leerde kennen begon ze van hem te houden en besloot ze om hem te helpen ontsnappen, iets waarbij ze zelf opgesloten werd. Nadat ze vrij kwam (met dank aan een aardbeving) besloot ze om de vriendin en handlanger van The Joker te worden. Ze werd een slaaf in een relatie waarin de liefde vaak van één kant leek te komen. Joker zette haar vaak in voor zijn snode plannen, maar leek soms toch affectie te tonen.
In deze eerste Story DLC is Quinn te spelen. Je hebt geen Batman onder de knoppen maar bestuurt de mooie blonde zelf. Poison Ivy is opgesloten in het politiebureau van Blüdhaven en het is aan Harley om haar te bevrijden. Omdat het bureau zich niet in Gotham bevindt, speel je dus in een compleet nieuwe locatie. Echter, verwacht geen grote open plekken en epische vergezichten zoals in Arkham Knight: het avontuur van Harley is bijzonder lineair en compleet binnenin het gebouw. Kamer na kamer spit je door om Ivy te redden terwijl de Penguin je door je oortje nieuwe informatie influistert. Wanneer jouw missie faalt is Scarecrow alles behalve tevreden met je…
Quinn is zeer bedreven in de gevechtstechniek en een kamer gevuld met agenten is dan ook niet heel moeilijk om te overleven. Het wordt echter lastiger wanneer deze agenten bewapend zijn en redelijk wat kogels met jouw naam erop hebben. Gelukkig heeft Quinn, net als Batman, de mogelijkheid om tegenstanders van boven te besluipen om ze middels een takedown te verslaan. Let wel: waar Batman zo stil is als een heuse ninja is Harley zo luid als een olifant. Een takedown resulteert dan ook standaard in het gevonden worden door andere agenten. Mits je slim speelt. Harley heeft diverse gadgets tot haar beschikking. Denk aan een Jack in the Box die kan ontploffen of aan rotjes om mensen af te leiden. Nogmaals; stealth is geen optie, dus de knallen neem je graag voor lief. Tof is dat Harley steeds blijft reageren op de omgevingen en dat de stemactrice achter het personage hier bijzonder goed werk achter heeft gelaten.
Wanneer je dichter bij Poison Ivy in de buurt komt krijg je de introductie van planten. Want, jawel, die zijn in te zetten in de predator-plekken. Een vleesetende plant waar een agent vlakbij loopt? Wat denk je nu zelf dat daar gaat gebeuren? Jawel, de plant kan door jou tot leven komen zodat de agent zijn laatste maaltijd gegeten heeft. Handig is dat Harley, net als Bats, een detective vision heeft, waardoor je steeds iedereen rond ziet lopen, door muren kan zien en warmte kan bespeuren. Tof hierbij is dat wanneer je deze mode activeert je de complete chaos in het personage kunt zien. Muren staan vol met dwaze teksten, alles schreeuwt en is onoverzichtelijk. De psychologie achter het personage komt hier mooi door naar boven. Helaas is dit ook de enige manier waarop dit gebruikt wordt tijdens het spelen. Nergens diept de ontwikkelaar Quinn verder uit of komt haar achtergrond naar voren. Je zou toch denken dat sinds de gebeurtenissen rondom The Joker uit Arkham City de meid nog verder door is gedraaid. Maar helaas, hier laten ze een enorme kans liggen.
Wat wel een beetje linkt naar haar innerlijke ik is de rage-mode die je kunt activeren wanneer je goed genoeg speelt. Vergelijkbaar met de mogelijkheid om meerdere mensen in eens uit te schakelen met Batman, kan Harley hier diverse agenten met één klap uitschakelen. Helaas is het het allemaal net niet. Net zoals de bossbattle met Nightwing. Het enorm coole personage wordt hier neergezet als Kick-Ass die zijn eerste keer op straat rondloopt en teveel hooi op zijn vork neemt. Heel jammer, vooral wanneer je ziet wat Nightwing kan in het volledige spel.
De grootste teleurstelling is echter de speelduur van deze DLC. Het duurde nog geen vijfentwintig minuten om het politiebureau te onderzoeken, Ivy te redden en Nightwing te verslaan. Heel jammer. Vooral wanneer deze DLC wel de potentie laat zien van DLC voor Arkham Knight. Middels losse verhalen kunnen er steeds nieuwe avonturen verteld worden die dan misschien enkele uurtjes gaan duren. Wanneer ik terugdenk aan de puike DLC voor Arkham City (Harley Quinn’s Revenge) en Arkham Origins (Cold, cold heart), hoop ik dat de volgende verhalen kwalitatief beter in elkaar gaan steken. Mocht dit het niveau van de DLC’s zijn, dan is die season pass geen veertig euro waard.
[review pros=”+ Harley Quinn is geweldig
+ Nieuwe omgeving
+ Harley’s detective mode” cons=”- Te kort
– Harley wordt niet goed genoeg gebruikt
– Lachwekkende bossbattle” score=63]
