De Nintendo Switch heeft in het eerste jaar behoorlijk wat geheel nieuwe games in haar bibliotheek gekregen, maar ook behoorlijk wat ports. Dit zijn voornamelijk ports van de Wii U. Dat is op zich niet heel raar: de Wii U was qua console echt een dikke flop, maar kende wel een aantal ijzersterke games. Maar een aantal van die games werden dus gemist door het grote publiek. De Bayonetta-serie kwam bijvoorbeeld ook uit de op de Wii U. Het tweede deel van Bayonetta was exclusief voor de Wii U, het derde deel gaat exclusief verschijnen voor de Nintendo Switch. Tijd dus om kennis te maken met de Bayonetta serie. Beide delen zijn nu namelijk voor de Nintendo Switch te spelen. De komende tijd zal mijn collega Harmen het tweede deel van de serie met je bespreken. Maar nu bekijk ik alvast het eerste. Wil je Bayonetta nu ook onderweg spelen?
Ik moet eerlijk bekennen dat ik Bayonetta helemaal gemist heb. Ik dacht dan ook dat het eerste deel exclusief voor de Wii U was verschenen, maar niets is minder waar. Bayonetta verscheen namelijk in 2010 in eerste instantie voor de Xbox 360 en de PlayStation 3. Pas in 2014 maakte de game de overstap naar de Wii U. Hoewel de game een hoop postieve reviews over zich heen kreeg, kan ik ook goed snappen dat je – net als mij – Bayonetta in eerste instantie hebt laten liggen. Bayonetta is namelijk een best bijzondere game. Tenminste, de stijl van de game is best bijzonder. Binnen 10 ben je al bezig met op een kerkhof vliegende babyhoofden aan gort te knallen. Tijdens de game zul je van de ene in de andere verbazing blijven vallen. De ene vijand is nog vreemder dan de andere. Ook het verhaal is af en toe te vreemd voor woorden. Is Bayonetta apart? Ja! Maar maakt dat Bayonetta minder leuk? Zeker niet!
Bayonetta is de spirituele opvolger van Devil May Cry en kogels vliegen dan ook in het rond. Niet zo goed als je bedenkt dat Bayonetta niet alleen twee geweren in haar hand heeft, maar ook in haar laarzen heeft. Je baant je een weg door verschillende omgevingen heen terwijl je vervolgens alles kapot schiet wat je maar tegenkomt. Deze actie voelt ook 8 jaar later nog steeds fantastisch. Je kunt heerlijke combo’s aan elkaar rijgen als de controls onder de knie hebt en hebt steeds het idee dat jij alles onder controle hebt. De actie ziet er bruut uit en volgt elkaar behoorlijk snel op.
Het is wel jammer dat de game op sommige moment echt gigantisch moeilijk is, waarbij soms ineens een enorm veel lastiger stuk opduikt. Start Bayonetta niet op met de gedachte dat je deze klus wel ‘even’ klaart op de normale moeilijkheidsgraad. Bayonetta kan bij tijd en wijlen echt wel even wat flinke moeite opleveren. Het is jammer dat deze stukjes zo nu en dan opduiken wanneer je het niet verwacht. Sowieso snapte ik niet altijd waarom het tempo ineens uit de gameplay of uit het verhaal werd gehaald. Wat dat betreft is Bayonetta een beetje inconsistent. Net als dat de quick-time events soms uit het niets komen en soms behoorlijk snel voor een game over kunnen zorgen.
Bayonetta verscheen dus oorspronkelijk op de Xbox 360 en de PlayStation 3 en werd vervolgens geport naar de Wii U. De Wii U-versie van de game had nogal te maken met wat prestatiesproblemen. De game kakte qua framerate net iets te vaak in om het nog door de vingers te kunnen zien. Gelukkig is dat bij de Switch-versie niet zo: de game ziet er redelijk uit (iets beter dan de PS3/Xbox 360-versie gok ik zo) en loopt als een zonnetje. Ook in handheld blijft de actie altijd lekker vloeiend lopen. Dat er dan niet zo heel veel grafische verbeteringen zijn gedaan in de game, vind ik persoonlijk niet zo erg. Zeker in een game waar de actie bij tijd en wijlen zo bruut en zo snel is, gaat het er vooral om dat de actie lekker vloeiend blijft lopen. De makers spelen wellicht op safe met deze port, maar dat is in dit geval ook wel verstandig. Ook hebben de makers nieuwe touch-screen controls toegevoegd aan de game. Geen super bijzondere toevoeging, maar het werkt in ieder geval wel.
Voor diegenen die Bayonetta in 2010 gemist hebben: dit is de definitieve versie van de game. De game loopt als een trein en je kunt de game nu ook onderweg spelen. De actie blijft fantastisch, hoewel het in handheld wel af en toe lastig is om te volgen. Doet er niets aan af dat Bayonetta zich nog altijd geweldig laat besturen en dit 8 jaar later nog steeds een fantastische actie-game is. Wel is het jammer dat de game af en toe een beetje onvergefelijk is, ook in de quick-time events. Wat dat betreft is het tweede deel net iets vergefelijker. Desalniettemin een mooie opmaat naar Bayonetta 3!
