Uittreksel uit een getuigenverklaring van 21 augustus 1932, in Providence verkregen door H. P. Lovecraft als onderdeel van het “The Sinking City”-dossier
De zaak wordt heropend op 21 maart 2019 voor pc, PlayStation 4 en Xbox One
“Voordat we verder gaan, wil ik u vertellen over Charles Winfield Reed. Toen ik hem ontmoette, was hij net aangekomen in ons ziekenhuis, nadat hij was gevonden, naakt en alsof hij bezeten was, op een onbewoond eiland, verloren in het midden van de oceaan. Hij was een veteraan uit de Eerste Wereldoorlog, en een bemanningslid op de USS Cyclops geweest. Ik heb nooit ontdekt wat er precies gebeurd was, maar hij was de enige overlevende van een ramp die hij als “bovennatuurlijk” beschreef, en die het leven van alle andere bemanningsleden had gekost. […] Hij was hier al geruime tijd voordat hij het personeel kon overtuigen dat hij genezen was en het ziekenhuis kon verlaten. Dat heb ik nooit geloofd: hij werd achtervolgd door nachtmerrieachtige, duizelingwekkende visioenen waar hij niets van begreep. Maar zijn hart was bevangen door redeloze angst en een beklemmende onrust, waardoor hij dieper en dieper in de waanzin verdween. Wie weet wat zijn gekwelde ziel had gezien en vergeten… hij leek onverbiddelijk aangetrokken tot Oakmont, een klein dorpje in Massachusetts, New England, waar hij voor zijn gevoel naartoe moest gaan. Ik denk dat hij daarom deed wat hij kon om te mogen vertrekken. Oakmont, ooit een levendige, industriële stad, was verwoest door een enorme overstroming die de helft van de stad onder water zette en tot gevallen van massahysterie leidde. Volgens de plaatselijke bevolking, gaat er een soort kwaadaardige en perverse invloed uit van de oceaan. Moeten we dat geloven? Hoe dan ook, Oakmont is nu een verloren stad, deels onder water, gehuld in schaduwen, waar de waanzin zich vermengt met wanhoop. Dit is de plaats waar Charles Winfield Reed hoopte de antwoorden op zijn vragen te vinden. Bij het grondig doorzoeken van elke wijk – residentieel, commercieel, industrieel, rijk, arm – wilde hij de sluier van zijn verloren herinneringen trekken en licht werpen op de “verschrikkingen in het verborgene, wachtend op het moment dat ze de wereld kunnen onderdompelen”. Tenminste, dat is hoe hij de dingen zag […] Als je meer wilt weten, moet je maar eens een kijkje nemen in het de video beneden. Maar ik heb geen idee wat er met hem is gebeurd nadat hij was vertrokken… Mocht je hem ooit tegenkomen, dan zou ik heel graag de rest van het verhaal horen… Kun je dat voor mij doen?”
