Blizzard, een naam die lange tijd gelijk stond aan de meest hoge kwaliteit in videogaming. Met titels als Diablo II, Warcraft III, Starcraft II, Overwatch, Hearthstone en World of Warcraft leek de ontwikkelaar geen fouten te maken. Alles was sterk, nergens werden concessies gedaan. De laatste tijd gaat het echter wat minder met de studio.
De remake van Warcraft III was een lachertje en de aankondiging van Diablo voor mobiele telefoons schoot bij velen in het verkeerde keelgat. Op de afgelopen Blizzcon, Blizzconline genaamd wegens het feit dat het evenement door Covid niet door kon gaan, leek Blizzard toch weer terug te grijpen naar al het toffe waar we zo van houden. Zo kregen we meer te zien van Diablo IV, werd een volledige remake van Diablo II aangekondigd (take my money!!!), zag Overwatch 2 er geweldig uit, lijkt World of Warcraft weer goed te lopen en was zelfs Diablo op de telefoon interessant. Maar wat niemand aan zag komen was de aankondiging van de Blizzard Arcade Collection voor de hedendaagse systemen. Daarnaast werd het spel meteen uitgegeven.
De collectie brengt bijzonder oude games uit de stallen van Blizzard terug naar het publiek van nu. Spellen die velen niet eens gespeeld hebben of misschien zelfs niet eens kennen. Want er was een heel ander soort Blizzard voor de doorbraak van Warcraft, Starcraft en Diablo. De titels in deze collectie dragen dan ook heel andere namen; The Lost Vikings (1992), Rock n’ Roll Racing (1993) en Blackthorne (1994). Geen Orcs, Protoss of duivel hier. De titels zijn dus bijna dertig jaar oud. En dat zie je. De originele versies van de games zijn te spelen, waarbij zelfs een onderscheid gemaakt kan worden tussen de Nintendo of Sega-versie. Daarnaast is er een opgepoetste versie van elk spel te vinden om het gat met nieuwe spelers wat kleiner te maken. Hierbij zijn de graphics wat beter, de controls strakker en de muziek hedendaagser. Waar je bijvoorbeeld in Rock n’ Roll Racing in de originele versie 16-bit versies van bekende rocknummers hoorde, hoor je in deze nieuwe versie het daadwerkelijke lied zoals je het gewend bent. Ook vond ik het leuk dat hier extra muziek is toegevoegd in de vorm van Power of the Horde, een liedje wat gemaakt is door de in-house band van Blizzard en gaat over de factie uit World of Warcraft.
Om de games (welke versie je dan ook speelt) een beetje aan de standaarden van tegenwoordig te laten voldoen, zijn er zogenaamde ‘quality of life’ updates toegevoegd. Zo is het mogelijk om je spel op elk moment op te slaan en is er de functie om tien seconde terug te spoelen. Want weet; games waren vroeger op momenten best lastig, een klein foutje kon het verschil maken tussen het uitspelen van de game of het compleet opnieuw moeten beginnen. In Blackthorne is zelfs een compleet nieuw level toegevoegd. Buiten de collectie om zijn er mogelijkheden om bij Blizzard achter de schermen te kijken. Daarnaast zijn er nieuwe opties voor multiplayer, kun je filters over je game gooien om die oude beeldbuis na te bootsen en veel meer. Er is zelfs de mogelijkheid om de games volledig te laten spelen, zodat jij kan kijken hoe je ergens voorbij kunt komen.
Tijdens het spelen van The Lost Vikings viel meteen op dat de game vandaag de dag nog steeds bijzonder interessant is. Als Erik the Swift, Baleog the Fierce en Olaf the Stout door een ruimteschip uit hun rustige dorpje worden ontvoerd, wacht een leuk avontuur op je. Om weer terug te kunnen keren naar de aarde moet je je een weg banen door 37 levels waarbij je moet vertrouwen op de individuele krachten van elke viking. Zo kan Erik als enige springen en is Olaf met zijn schild een ware kracht op het gebied van verdediging. Dit terwijl Baleog met zijn boog juist weer vijanden op een grote afstand af kan maken. Het combineren van de krachten kan de uitkomst bieden in lastige situaties. Zo kun je bijvoorbeeld bij hoger gelegen gebieden komen wanneer je het schild gebuikt als opstapje. Het constant wisselen tussen personages brengt een tof puzzel element met zich mee waardoor de gameplay van voor tot achter uitdagend blijft. Daarnaast is er voldoende droge humor in de game te vinden waardoor ik af en toe met een brede glimlach achter mijn tv zat. The Lost Vikings is vandaag de dag dan ook nog prima speelbaar.
Waar ik meer moeite had was met het spelen van Rock n’ Roll Racing. Deze ‘over de top’ racer weet het plezier element wederom krachtig in te zetten en de fun snel te bieden. Echter merk je hier sneller dat het een game is van bijna dertig jaar oud. Het heeft genoeg vlees aan de botten. De races (die je vanuit een isometrisch perspectief bekijkt) zijn uitdagend op de hogere moeilijkheidsgraad en het steeds verbeteren van je wagens is leuk. Dat je tijdens het racen op je tegenstanders kan schieten om ze te dwarsbomen en over stukken kan rijden om sneller te gaan, is een ding dat vandaag de dag nog steeds gebruikt wordt in titels als Mario Kart. Echter, vooral in de Sega-versie van het spel merkte ik al snel dat de manier van besturen de game onnodig lastiger wist te maken. Gelukkig is dit in de ‘nieuwe’ definitieve versie van het spel flink verholpen. Dat de soundtrack vandaag de dag nog steeds lekker uit de boxen knalt is een mooie meevaller. Een leuke aanrader in dit spel is de vierspelerstand.
Bloodthorne is een game die ik vroeger compleet gemist heb, en nu dus eindelijk voor het eerst heb kunnen spelen. En deze actievolle game liet mij inzien dat dit genre (vergelijk het een beetje met een rustigere versie van Contra) nog steeds leuk is. Het verhaal is nu nog steeds interessant en Kyle “Blackthorne” Vlaros is met zijn shotgun een tof personage. In deze game merk je ook het ‘latere Blizzard’ een beetje. Zo zijn de vijanden uit deze game duidelijk een inspiratie geweest voor de Orcs uit Warcraft en lijkt het inventory-systeem heel veel op dat uit de eerste Diablo. Binnen vier uurtjes was ik door de game heen, maar starte ik hem snel opnieuw voor de laatste achievements.
De Arcade Collection van Blizzard ligt voor een kleine prijs in de digitale winkels. Gamers die de titels jaren geleden hebben gespeeld zullen uit kunnen kijken naar behoorlijk wat historische waarde. Nieuwe spelers gaan vooral zien hoe Blizzard Blizzard is geworden. Hoewel dit niet mijn favoriete aankondiging was van Blizzconline (spuit de Diablo II remake maar gewoon recht in mijn aderen), blijkt het een hele toffe te zijn. Ik heb me toch een uurtje of twintig kunnen vermaken met deze complete collectie.
