Bijna twaalf jaar geleden is het dat we voor het eerst kennis maakten met Call of Duty. Destijds een PC-only game die het Tweede Wereldoorlog first-person shooter genre – in hoeverre nodig – een flinke populariteitsboost gaf. Sinds die 23ste oktober 2003 hebben we bijna ieder jaar een nieuwe Call of Duty kunnen spelen en inmiddels zijn we toe aan het twaalfde volwaardige deel binnen de franchise. Na zes CoD-games met moderne oorlogvoering in de hoofdrol werd uit verschillende hoeken voorzichtig geroepen om een terugkeer naar de Tweede Wereldoorlog, maar met Black Ops III brengt Activision eind dit jaar weer ‘gewoon’ een futuristisch zevende deel uit. Kunnen we er nog wat mee?
Met de slaap in mijn ogen sta ik om tien over negen ’s ochtends voor de balie van Activision. Het is de laatste beursdag op de Gamescom. Dat zie ik aan de mensen om me heen. Niet alleen is het dan in het Behind Closed Doors gedeelte erg rustig, al helemaal op dit tijdstip, ook is er de avond van tevoren een leuk feestje geweest en zitten de meesten er gewoon lichtelijk doorheen. Maar mijn feestje komt nog. Black Ops 3.
Oorspronkelijk was collega Bas degene die deze game ging checken, maar hij was druk en schoof zijn afspraak naar mij door. Hoewel ik dit jaar voor het eerst het gevoel had dat ik Call of Duty ging skippen omdat er amper innovatie in zat, liep ik toch niet met het lood in de schoenen richting de balie om me te melden. Het is al een aantal jaartjes geleden dat ik een CoD-titel heb gecheckt op de Gamescom (Advanced Warfare 2 als ik me niet vergis) en het is en blijft toch wel ‘een dingetje’.
Na een snelle incheck kreeg ik een bandje om mijn pols en mocht ik doorlopen. ‘To the left and then the room on the right side, there’s a guy already waiting”, werd mij met een Duits accent toevertrouwd door de beveiliger toen ik vroeg waar de Black Ops 3-ruimte zich bevond. Nadat ik aansloot werd de rij al snel langer, tot er op een gegeven moment een mannetje of tien voor de deur stond. De developer van Treyarch die om 9.15 uur de deur open zwaaide zag er frisser uit dan de hele rij wachtende gamejournalisten bij elkaar, en dientengevolge verwachtte ik een flitsende uitleg waarom Black Ops 3 gaat knallen en welke vernieuwingen er allemaal doorgevoerd zijn. Niets bleek echter minder waar want iedereen kreeg een koptelefoon op het hoofd en een PS4-controller in de knuisten: een potje multiplayer stond op punt van beginnen.
Drie potjes hebben we in totaal gespeeld, allemaal oude bekenden. Als eerste aan de beurt was Hardpoint. We kregen de mogelijkheid om een van de classes te kiezen en onze weapon-loadout aan te passen. Ik was na alle trailers erg benieuwd hoe de nieuwe Reaper-class speelde; de robot met de mogelijkheid om zijn arm tot een dikke machinegun te transformeren. Tijdens het spelen merkte ik tot het moment dat ik mijn ‘machinegun-arm’ kon gebruiken eigenlijk niet echt dat het personage waarmee ik speelde niet menselijk was. Het enige waaraan ik het merkte was het blikken geluid van mijn voetstappen, ik liep of sprintte niet sneller en sprong niet hoger dan andere classes. Ergens wel logisch ook, anders zou deze class nog meer overpowered zijn dan ‘ie nu al is.
Als je eenmaal die machinegun-arm power-up hebt, kan je tegenstander namelijk wel inpakken. Dit geweer is ongeveer even krachtig als de bekende UAV; je maait met het grootste gemak iedereen die tegenover je staat neer. Met teveel gemak dus, want de power-up houdt – tenzij je zelf overhoop geschoten wordt – een goede twintig/dertig seconden aan.
De enige andere class waarmee ik gespeeld heb die daar een beetje bij in de buurt kwam, was Seraph. Hiermee deed ik een potje Kill Confirmed, waarbij de machine-gun arm misschien juist wel beter van pas was gekomen, maar we hadden de beschikking over een one-hit kill handgun waarmee je meerdere tegenstanders in één schot kapot kunt knallen. Hierbij moet je daadwerkelijk goed richten en het goede moment afwachten; aan in het rond sprayen zoals je met de Reaper doet heb je vrij weinig aan. Ook een stuk uitdagender voor de meer ervaren spelers.
Als laatste speelde ik een klassieke Team Deathmatch met de Outrider-class. Deze was als power-up bewapend met een boog die explosieve pijlen afschoot, wat op zich ook overpowered klinkt maar dat door het lastige richten toch niet zo erg is. Een andere ability is het zien van silhouetten van tegenstanders door muren heen, wat een groter voordeel geeft dan het gebruik van pijl en boog. Deze class beviel mij persoonlijk van de drie gespeelde het minst, omdat ik het door muren heen kunnen kijken toch net een stapje te ver vind gaan in een multiplayer-game. Het kan voor onbalans zorgen, het lijkt bijna een ‘legale’ manier van campen.
Wat me in het algemeen opviel, was dat er eigenlijk niet veel opviel. De snelheid lag in de drie potjes die ik speelde weer net ietsje hoger dan in vorige Call of Duty-games en de besturing voelde ook ietsje responsiever. Vernieuwing is er verder niet veel. Stiekem had ik gehoopt dat op de Gamescom een nieuwe multiplayer-mode speelbaar was geweest, maar die hoop kan dus nog even de koelkast in.
Voorlopig concluderend maak ik om te beginnen even een schot voor open doel: gamers die onvoorwaardelijk houden van Call of Duty gaan ongetwijfeld ook weer weglopen met Black Ops 3, gamers die het inmiddels wel gezien hebben of nooit van de franchise gehouden hebben, gaan ook dit niks vinden. Afgaande op de Gamescom-speelsessie lijkt Black Ops 3 weinig te gaan vernieuwen, maar wel gewoon ouderwets lekker weg te spelen – en stiekem nog ietsje lekkerder dan je gewend bent. Binnenkort kun je het zelf ervaren als je de game gepre-ordered hebt: vanaf 19 augustus op PlayStation 4 en vanaf 26 augustus op Xbox One en PC.