Indiegames zijn hot. Hoe simpeler het spelletje is, zowel qua looks als concept, hoe meer kans het heeft om een ‘indie-hit’ te worden. Grote uitgevers en ontwikkelaars beginnen lucht te krijgen van het geld dat in deze relatief jonge stroming games te beuren valt, en gaan plotseling vergelijkbare titels maken. Ubisoft heeft er in de vorm van UbiArt Framework zelfs een speciale engine voor in het leven geroepen. Child of Light is de nieuwste ‘indie-titel’ met deze engine onder de motorkap.
Want ja, met zo’n grote publisher aan het roer is het natuurlijk geen échte indie-game, vandaar de aanhalingstekens. Des te bijzonderder is het dat Ubisoft het ‘m wel geflikt heeft om een game neer te zetten die op alle mogelijke vlakken een indie-sfeer ademt. Dit begint bij het kleurenpalet. Child of Light is net een schilderij. Van de karakters tot de omgevingen; alles bij elkaar vormt net een bewegende aquarel op je tv. Dit ondersteund door de betoverende muziek zorgt ervoor dat de game op het moment dat je hem opstart al een bijzondere indruk achterlaat.
Het personage waarmee je in Child of Light speelt is een meisje dat de naam Aurora draagt. Voordat de game begint leidt ze in een klein dorpje een leuk leven samen met haar vader, tot de dag waarop ze sterft. Of in ieder geval lijkt te sterven. Vader is ontroostbaar, maar voor Aurora, en dus ook voor jou, begint het dan pas. Het meisje wordt wakker in de in de vorige alinea beschreven schilderachtige wereld die vol zit met monsters. En wat doet een klein, bang meisje dat in een wereld gevuld met monsters terechtkomt? Juist, op zoek gaan naar haar vader.
En dat gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot als je er telkens monsters je de weg versperren. Verslaan die hap dus, en wel in turn-based gevechten. Jawel, Child of Light is een turn-based RPG die, ondanks dat het Franse Ubisoft dus de kar trekt als ontwikkelaar, enorm Japans aanvoelt. Echter zijn er wel twee leuke foefjes ingebakken die de gameplay toch wat fris aan doen voelen. Om te beginnen kun je door middel van een tijdbalk die onderin je scherm meeloopt precies zien welk moment het beste is om een specifieke vijand aan te vallen. Op de tijdbalk zijn namelijk markeringspunten aangebracht die aangeven wanneer een vijand is ‘opgeladen’. Val je hem aan voordat zijn lading compleet is, dan doe je hem meer schade toe. Hierbij komt het tweede character Igniculus, een vuurvliegje, ook erg goed van pas. Je bestuurt hem als je van gevecht naar gevecht loopt met je rechter analoge stick om punten te verzamelen, maar in gevechten kan je er vijanden mee verblinden zodat je meer aanvalstijd hebt. Ziehier het tweede foefje.
Helaas kan die frisse wind een enigszins repetitief gevoel op den duur niet onderdrukken. Je blijft toch van gevecht naar gevecht lopen, verder heeft Child of Light gameplaygewijs weinig om het lijf. Hetgene dat je door laat spelen is toch vooral die bijzondere, wonderlijke sfeer die het spel neerzet. Naast de eerdergenoemde grafische stijl en betoverende muziek, zijn alle in-game teksten ook nog eens op rijm. Alle woorden die bij de karakters, en bij de verteller, over hun lippen komen, vormen stukken poëzie. Het zorgt ervoor dat Child of Light bijna meer aanvoelt als een klein kunstwerkje dan als een spel dat je speelt om de gameplay. Maar ja, UbiArt, what’s in a name?
Om die reden is Child of Light dan ook niet alleen aan te raden voor liefhebbers van het JRPG-genre, die de bekende repetiviteit in dit soort spellen sowieso voor lief nemen. Je wilt Child of Light sowieso écht minimaal één keer gespeeld hebben, ook al ben je nog zo’n hater van games die turn-based gespeeld worden. Geloof me, ik ben het levende bewijs. Door de bijzondere, bijna betoverende presentatie word je als speler compleet de game ingezogen en waan je je in een andere wereld. Ondanks dat de gameplay niet echt uitdaagt blijf je hooked, puur omdat je meer betovering wilt. Meer gedichten, meer aquarellen, meer mooie muziek. Ik kan niet wachten op de volgende games die voortkomen uit het UbiArt Framework.
[review pros=”+ Fantastische en unieke stijl
+ Alle tekst in dichtvorm” cons=”- Gameplay tikkeltje repetitief” score=83]
