Stel, je wordt op een dag wakker en je blijkt de verkiezing voor Vice President gewonnen te hebben. Dat klinkt wel tof, toch? Maar dan wordt het nog mooier: je bent niet de Vice President van Amerika of een ander groot land. Nee, je bent namelijk Vice President van de aarde! Een zeer belangrijke rol die veel verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Hoewel je dat niet zou zeggen als je naar de hoofdpersoon kijkt.
Als je deze RPG begint, ben je in je dorp en is er buiten een groot protest aan de gang. Dat protest is gericht tegen jou en dus ga je op onderzoek uit om erachter te komen wie dit protest heeft georganiseerd en hoe je het kan stoppen. Dat is je belangrijkste opdracht op dat moment. Door in het dorp met verschillende personages te praten krijg je ook al snel de nodige sidequests voorgeschoteld. Dat aantal kan snel oplopen en voor je het weet heb je tien verschillende extra opdrachten verzameld. Dat laat zien dat er genoeg te doen is in de game, maar het zorgt er ook voor dat je soms het overzicht verliest. Je hebt wel een tablet waarop je alle quests terug kan vinden, maar soms is het even zoeken welke quest ook alweer bij welk personage hoorde.
En, zoals het hoort, zijn veel quests met elkaar verbonden. Daardoor kan het gebeuren dat je heel lang aan het zoeken bent hoe een quest te voltooien, voordat je er achter komt dat je eerst een andere opdracht moet vervullen om de huidige te voltooien. Dit is weleens frustrerend. Na hrt succesvol opdoeken van het protest, krijg je toegang tot nieuwe gebieden. Daar kom je weer nieuwe personages tegen die ook weer de nodige opdrachten voor je hebben. Aangezien je nog niet alle opdrachten uit het dorp hebt opgelost, wordt de lijst dus alleen maar langer. Natuurlijk is het leuk dat er zoveel te doen is, maar voor mij hadden de makers hier wel iets beter mee om mogen gaan.
In de kern is Citizens of Earth een echte RPG in een 2D wereld. Je gaat op stap met je crew om tegenstanders een kopje kleiner te maken, quests te vervullen en de wereld te ontdekken. Aangezien je als Vice President je handen niet vuil wil maken ben je nooit zelf aan het vechten, maar doet je crew dat voor jou. Je begint met je moeder en broertje die zich aan het begin van het spel bij je aansluiten. Al snel krijg je de kans om meerdere karakters toe te voegen aan je volgelingen, zoals een politieagente en een bakker. Je kunt maximaal drie leden tegelijk meenemen op stap, maar het staat je vrij om op elk moment de leden van de crew te wisselen. Op die manier kan je altijd het beste gezelschap voor dat moment met je meenemen. Elke karakter heeft namelijk zijn eigen aanvallen en kenmerken, waardoor je op zoek kan gaan naar de ultieme combinatie.
Als je zo een beetje leest over het verhaal van de game dan heb je wel door dit niet een typisch Japanse RPG is en dat vind ik persoonlijk wel erg fijn. Over Citizens of Earth is een heerlijk Westers sausje gegoten waarbij veel herkenbare elementen op een mooie manier op de hak worden genomen. De humor is wel regelmatig erg flauw, waardoor het misschien niet voor iedereen even geschikt is, maar ik kon er regelmatig wel even om grinniken. Het zijn vaak simpele zaken als een typisch hipster-figuur in de lokale koffiezaak of de opmerkingen van de agenten die het dorp beschermen die ervoor zorgen dat je de game met plezier speelt. Het is echter geen game die je uren achter elkaar zal spelen. Je pakt hem op, speelt een paar quests en legt hem dan toch weer aan de kant. Er is te weinig variatie in de gameplay om het voor langere tijd leuk te houden.
Ik heb me best wel vermaakt met Citizens of Earth. Met name de setting van de Westerse wereld in cartoon stijl vind ik erg leuk voor een RPG op de Wii U. Het is weer eens iets anders dan de ‘standaard’ Japanse RPG’s waar we er al zoveel van hebben. Toch ben ik bang dat de game al vrij snel vergeten zal worden, omdat het verder nergens echt in uit weet te blinken. Een leuk tussendoortje dus, maar meer niet.
[review pros=”+ Leuk stijltje
+ Veel humor” cons=”- Weinig overzicht
– Niet zo bijzonder” score=72]
