Het heeft twintig jaar, ongeveer drie console generaties en twee onder de radar vliegende sequels geduurd voor Crash Team Racing terug door de grote poort kwam geraced, maar na het grote succes van de Crash Bandicoot en Spyro remasters was het nou eenmaal een kwestie van tijd voor hetzelfde met de klassieke PSOne kartgame zou gebeuren. Je kan er met een cynische blik naar kijken en nogal zurig opwerpen dat het cashen is op nostalgie door gewoon een vers likje verf op een oude game te zetten, maar dan heb je het toch echt wel bij het verkeerde eind. Al heel snel tijdens het spelen kom je erachter dat ontwikkelaar Beenox veel meer gedaan heeft dan gewoon wat visuele flair aan een oude game toevoegen. Dit is Crash Team Racing, van de grond af heropgebouwd, klaar voor een nieuwe generatie.
Je merkt de verschillen, los van de initiële aaw dit ziet er echt wel mooi uit, al meteen aan de manier waarop de karts zich laten besturen. Lichter en stukken gevoeliger is het eerste wat in mijn gedachten schoot toen ik het gas begon in te drukken. Het vergt ietwat van een leercurve moet ik wel zeggen, in de zin dat het mij dus echt wel eventjes tijd kostte om de delicate besturing onder de knie te krijgen, maar uiteindelijk klikt dat puzzeltje wel snel.Na een beetje oefening scheur je als een gek van boost naar boost naar boost, om met een tripleboost aan een rotvaart door de tracks te driften en shortcuts te nemen om tegenstanders de pas af te snijden op je weg naar winst. Het is dat soort opwindende fun die van de game twee decennia geleden zo een geliefde titel maakte, en dat staat nog steeds als een huis.
Iets waar Crash Team Racing erg bekend voor stond bij release is dat het spel een heuse Story-mode bevatte. Denk daarbij aan een hub-wereld en diverse races die je met verschillende personages moest voltooien op de zeventien tracks, dingen die je kon verzamelen en de nodige zij-opdrachtjes. Diezelfde Story-mode is ook in deze remaster gewoon van de partij, en is nog steeds verrassend veelzijdig. Tegelijk is het echter ook duidelijk een game uit de lang vervlogen tijden dat zelfs kinderspelletjes nog fucking lastig waren, en dat zal je geweten hebben. Verder komen betekent winnen. Er zijn geen troostprijzen voor plek nummer twee of drie, enkel absolute winst telt. Dat kan en zal uiteraard voor frustratie zorgen, dit is nu eenmaal dat soort game waar je de tracks gewoon moet kennen en weten waar de short cuts zitten en waar je voluit kan boosten als je niet wil dat de A.I de vloer met je aanveegt. Dat is echter normal-mode, de game zoals hij was. Nieuw is echter de Nitro Fueled-mode, wat exact dezelfde campaign is, maar iets meer vergevingsgezind. Het komt er op neer dat je in Nitro Fueled kan spelen met eender welke kart of personage die je unlocked hebt, en vooral dat je drie moeilijkheidsgraden hebt. Als je echt een masochist bent, of gewoon veel zelfvertrouwen hebt, dan kies je voor hard. Wanneer je echter op normal al de neiging krijgt je controller uit het raam te willen gooien, dan is er ook een makkelijker standje.
Het valt op dat Beenox echt wel de moeite genomen heeft om met Crash Team Racing een erg uitgebreide racer aan te bieden. Naast de zeventien van het origineel wordt de selectie nog even verder aangevuld met banen uit sequel Crash Nitro Kart om aan een indrukwekkende 31 tracks te komen. Zeker wanneer je in acht neemt dat daar erg weinig lelijke eendjes tussen zitten en erg veel zelfs tot de beste kartracing tracks ooit gemaakt gerekend mogen worden, is dat gewoon indrukwekkend. Zelfs wanneer je de story-mode zelf uitgespeeld hebt blijf je redenen om steeds terug te komen naar de game omdat je tijdens het spelen nieuwe personages en dingen om je kart mee te customizen blijft vrij spelen. Tenslotte is er nog een online mode, wat twintig jaar geleden nog een wensdroom was, die komt met de belofte van events waar je nieuwe tracks voorgeschoteld zal krijgen en de nodige challenges waarmee je weer nieuwe dingen kan winnen om je kart te pimpen. Dat alles maakt van Crash Team Racing een indrukwekkend totaalpakket.
Ontwikkelaar Beenox trekt een absolute klassieker met verve de nieuwe generatie in door respectvol aan te passen waar nodig, zonder ook maar een moment aan de ziel van het origineel te raken. Je merkt duidelijk dat hier met de nodige passie aan gewerkt is, en dat levert de beste kart-game sinds Mario Kart 8 op.
