Natuurlijk heb je al kunnen lezen wat volgens de crew de beste games van het jaar waren. Daarnaast komt de officiële GameParty top 10 er ook aan! Maar helaas, niet alles wat we spelen is goud. Soms zit er ronduit gebakken poep tussen. Wat waren de grootste drollen van het jaar?
– Bas van Dun
Toen mij gevraagd werd wat ik de meest slechte game van het jaar vond, moest ik welgeteld 7.6 seconde nadenken. En dat is toevallig, want dat is net zolang als dat Konami er over deed om de legacy van Hideo Kojima door de wc te trekken om met het concept van Metal Gear Survive te komen. Hideo Kojima, geestelijk vader achter Metal Gear, vertrok enkele jaren geleden bij Konami. Of, eigenlijk, werd hij weg gestuurd. De details rondom dit vertrek zijn nog altijd vaag, maar wat we wisten was dat Konami wel de rechten op Metal Gear behield. Dit terwijl deze franchise onlosmakelijk aan Kojima was verbonden. Hij bedacht de personages, de verhalen en regisseerde de games op zijn eigen, typische manier. Het bracht ons games die bij velen tot de top behoren. Ook ik heb altijd goed kunnen genieten van de ‘MGS’-spellen van Kojima. Sterker nog, er staat altijd een Metal Gear in mijn top drie beste games ooit. Dat Konami na het vertrek van Kojima amper tijd nodig had om Metal Gear Survive aan te kondigen schoot dan ook bij mij, alsmede bij veel andere gamers, in het verkeerde keelgat. Dat de game ook weinig met dat wat Metal Gear was te maken leek te hebben deed nog meer pijn. En na mijn eerste twee speelsessies (op Gamescom 2016 alsook tijdens Gamescom 2017) wist ik nog steeds niet wat ik met de game aan moest.
Toen de game dan eindelijk verscheen, wist ik dit nog steeds niet. Vroeg in de game vraagt personage Reeve: “Unkown lifeform? Separate dimension? What kinda shit you trying to pull?” Alsof de game dezelfde vragen stelt als de gehele game community rondom dit project. En ook tijdens die beginuren vroeg ik me dit af. Want, in essentie, is dit een game die de naam Metal Gear draagt om extra geld te vragen. Ja, het situeert in het universum dat Kojima ooit zo zorgvuldig geschapen heeft, maar de politieke, sociale commentaren die Kojima altijd in zijn game wist te stoppen, de momenten dat je jezelf vragen ging stellen, lijken hier vervangen door een simpel fantasy/horror-verhaal met een zombievorm, wormholes en personages die niet interessant zijn. En hoewel dit gigantisch negatief klinkt, moet ik ook eerlijk zijn. Op momenten is Survival best een leuke game om te spelen. De ideeën die de game heeft rondom het vergaren van resources, het bouwen van een basis en het uitbreiden van je krachten zijn tof. Het is alleen… de rest is zo hard een klap in het gezicht van iedereen die Metal Gear hoog had zitten. En betalen voor een extra save slot? Are you kidding me, Konami?
– Daan Thissen
Dit jaar heb ik de vrije uurtjes die ik had voornamelijk besteed aan games die ik echt graag wou spelen, waardoor ik gelukkig weinig tot geen slechte games heb gespeeld. Echter zit er soms een game tussen waar je niet heel erg naar uitkijkt maar toch een review voor moet schrijven. Dit jaar was dat Scribblenauts Showdown. Deze party game is absoluut de slechtste game die ik dit jaar heb mogen spelen. Over het algemeen kunnen party games altijd wel leuk zijn mits je dit met leuk gezelschap speelt, maar bij Scribblenauts Showdown maakt het niet uit of je met de leukste personen op aarde zit want deze game is in geen enkel opzicht leuk om te spelen. Hoewel ik in het begin nog dacht dat de game ergens een kleine fun factor had, viel alles al snel in herhaling en was ik er dan ook zo klaar mee. Zelfs een tijd later op een huisfeestje waarbij er al aardig wat alcoholische versnaperingen waren genuttigd en ik dacht de game nog een kans te geven was ook in een minder heldere staat de game nog steeds om te huilen. Terugkijkend op de 4.4 die ik de game heb gegeven is dit veel te hoog geweest en had dit nog best wel een paar punten lager mogen zijn.
– Eefje Schietgat
De grote flop van het jaar is dat bepaalde grote uitgevers nauwelijks nog verbergen dat ze geen games maken voor gamers, maar eerder om hun aandeelhouders tevreden te stellen. Games worden in onafgewerkte staat op de markt gebracht om toch maar die vooropgestelde deadline te kunnen halen, EA legt letterlijk de wetten van landen naast zich neer en weigert om lootboxes uit FIFA 18 te halen, Activision heeft met Black Ops 4 de tweede best verkochte game van het najaar, maar toetert wel dat het spel beneden de verwachtingen verkoopt. Voor de aandeelhouders is het blijkbaar nooit genoeg, tot de laatste druppel uit de consument gewrongen is. Het meest schrijnende voorbeeld dit jaar was uiteraard Fallout 76, een game waar Bethesda jaren aan opgebouwd krediet mee in de fik stak. Een saaie, buggy en haast onspeelbare warboel bij launch, die nog steeds een dikke maand later niet loopt zoals het zou moeten. Koppel daar nog wat extra PR-bullshit aan vast zoals het vervangen van de Canvas tas die beloofd werd bij de collectors edition door een lelijk goedkoop ding uit nylon (terwijl influencers wel gewoon canvas kregen, geniaal), patches die naast bugfixes ook de gameplay negatief beïnvloeden en de boel nog meer een grind maken en kerstman-outfits die je voor zestien fucking Euro uit de store kunt kopen, afgeprijsd van 21 euro… terwijl die shit nooit eerder in de store gestaan heeft. Fallout 76 is gewoon een parade van slechte beslissingen geworden die er voor zorgen dat de game synoniem staat voor alles wat er mis is met de gamesindustrie anno 2018.
– Harmen Bootsma
Het feit dat ik afgelopen jaar minder reviews heb geschreven dan ooit tevoren heeft niet alleen maar negatieve gevolgen gehad. Het is voor het eerst dat ik geen enkele echt slechte game gespeeld heb in een jaar tijd. Ze zijn er natuurlijk wel, zoals je in de stukjes van mijn collega’s hierboven en onder kunt lezen, maar een persoonlijke ervaring kan ik eigenlijk niet echt met je delen. Om toch maar een alternatief te hebben: er is weldegelijk een game geweest waar ik me flink aan geërgerd heb, alleen is het spel in kwestie niet per definitie slecht. De titel waar we het over hebben is – hou je vast – Uno voor de Nintendo Switch. Afgelopen jaar heb ik die game gekocht in een of andere Ubisoft sale omdat ik een nostalgisch verlangen kreeg naar de uren en uren waarin ik Uno gespeeld heb via Xbox Live op mijn Xbox 360. Zeven euro heb ik geloof ik voor deze Switch-versie betaald, ik dacht daar kan ik me geen buil aan vallen. Nou dames en heren, dat kon dus wel. Want hoewel het spel op zichzelf best prima werkt – potjes tegen computergestuurde tegenstanders kunnen ook best leuk zijn – is de online multiplayer een dra-ma. Niet alleen wegens slechte verbinding met tegenstanders, maar het überhaupt vinden van tegenstanders is al een uitdaging. Nu kunnen er natuurlijk niet zomaar mensen op de servers van Ubisoft getoverd worden, maar als een titel net in de aanbieding is geweest en de game bovenin de bestverkopende lijstjes staat, kan ik me niet voorstellen dat er niemand is die het spel online speelt. Shame.
– Robin Link
Een beste Game kiezen kan soms lastig zijn, maar op een of andere manier had ik het dit jaar ook behoorlijk lastig met het kiezen van een slechtste game. Er zijn veel jaren geweest dat ik vanuit GameParty de sjaak was om een kutgame te reviewen, maar dat was dit jaar eens niet het geval. Bij dat soort games denk ik dan ook altijd dat je een gegeven paard niet in de bek mag kijken. Beetje lullig als ik een gratis game noem als slechtse game van het jaar. Toch ga ik dat dit jaar wel weer doen. Niet een game die ik gratis kreeg van GameParty, maar wel een game die ik gratis kreeg vanwege de shitshow die NBA Playgrounds op de Nintendo Switch heet.
Die laatste game is qua gameplay nog best aardig, maar de online mode heeft lang, erg lang op zich laten wachten. Dat terwijl Saber Interactive had beloofd dat deze snel zou komen. Als goedmakertje kreeg iedereen die de game vroegtijdig kocht een exemplaar van de nieuwe Shaq Fu. Je weet wel, de game die bekend staat als de slechtste game die er ook gemaakt is. Het tweede deel doet – en dit mag eigenlijk niet als een verrassing komen – het niet heel veel beter. Zonde van je tijd, zonde van de ruimte die de game inneemt op je Switch. Ik weet eigenlijk niet wat ik verwacht had toen ik de game ging downloaden: dat het goed zou zijn? Dat was een wereldwonder geweest. Zo ver is het (gelukkig eigenlijk maar) niet gekomen.
We showed you ours, now show us yours! Wat was jouw meest slechte game van het jaar?
