Wat mij betreft is iedere GTA-game die uitkomt liefde. Pure liefde. De toewijding waarmee de ontwikkelaars van Rockstar aan deze game werken is ongekend. Het eindproduct gaat de deur niet uit voordat het honderd procent perfect is. Hoe vaak de game ook uitgesteld moet worden. Ik voel die liefde gewoon binnenstromen op het moment dat ik een GTA speel. Maar vol schaamte moet ik bekennen dat ik die liefde eigenlijk niet teruggeef…
Mijn eerste ervaring met een GTA was op de pc. Ik speelde GTA 2, een jaar of tien, misschien elf, zal ik geweest zijn. Missies? Deed ik niet aan. Destijds begon het spelen met het inrammen van alle mogelijke cheats, om vervolgens de hele stad op z’n kop te zetten met tanks, vlammenwerpers en bazooka’s. Dat was voor mij GTA. En stiekem nog steeds wel een beetje.
Wat was ik dan ook enorm gehypet voor GTA III. Destijds was GTA’s overgang van top-down naar 3D een van de meest besproken gebeurtenissen in het land der gaming. Helaas voor mij kwam de game uit op de PlayStation 2, die ik destijds nog niet had. En toch moest en zou ik mijn portie 3D GTA hebben. Nu zou je zeggen ‘bekijk gameplayfilmpjes op YouTube’, maar dat bestond destijds nog niet. Plus internet kwam nog binnen via een tergend slome inbelverbinding, no way dat je daar kijkbare video uit krijgt. Gelukkig was er een jongen met een PlayStation 2 én GTA III die bij mij stond in de pauzes op school. Eigenlijk moest ik hem niet zo, maar hij kon prachtig vertellen. ‘Julian, vertel nog eens over GTA III’, zei ik letterlijk iedere pauze tegen hem. En dat volgens mij wel een maand of twee. Iedere keer vertelde hij weer iets nieuws. Ik vond het prachtig.
De eerste 3D GTA die ik zelf echt goed gespeeld heb is GTA: Vice City (tot op de dag vandaag heb ik, schaam schaam, GTA III nog steeds niet gespeeld). Die 80’s sfeer, de kleuren die van het scherm spatten, de brute (voor die tijd) graphics. Wát een game was dat zeg. In plaats van alleen maar dood en verderf te zaaien begon ik ook voor het eerst met het spelen van missies. Maar destijds begon zich al het probleem te vormen waar ik nog steeds last van heb, en met GTA V misschien wel meer last van ga krijgen dan ooit tevoren.
In plaats van alleen maar rond te klooien, begin ik GTA-games tegenwoordig gewoon door missies op te starten. Cheats zijn ook verbannen uit mijn game (anders mis ik de achievements, en dat kan natuurlijk niet) en ik ga eigenlijk veel te serieus te werk voor games als deze. Het aantal opdrachtgevers voor missies groeit verder en verder, en op een gegeven moment ben ik gewoon het overzicht kwijt. Ik wil eigenlijk de missies opdrachtgever voor opdrachtgever afwerken, maar soms kan dat simpelweg gewoon niet. Of ik moet steeds een tyfuseind rijden vanaf mijn safehouse naar de startpunten van een missie, waardoor ik ze uiteindelijk toch weer door elkaar ga spelen. Het probleem is dan dat ik de draad van het verhaal kwijtraak doordat ik te veel door elkaar ga spelen. Wat daar ook wel een aandeel in zou hebben, is dat ik games eigenlijk uren achter elkaar moet spelen en niet telkens een korte tijd, wat in de praktijk wel gebeurt. Als ik een game een week niet speel, moet ik echt weer helemaal inkomen qua verhaal en controls. En in verband met drukte op school en werk gebeurt het veel te vaak dat ik een week niet game.
Alle GTA’s die ik tot nu toe gespeeld heb zijn slachtoffer geworden van dit probleem. Meer zelfs dan andere games, omdat ze over het algemeen stukken groter zijn. Door de enorme omvang van GTA V, het feit dat je met drie verschillende personages (en dus minimaal drie verschillende verhaallijnen) speelt én mijn afstudeerdeadline die op 21 oktober ligt ben ik heel, heel bang dat ook deze nieuwste GTA hetzelfde lot tegemoet gaat. Terwijl een game waar zo veel passie en liefde in zit minimaal dezelfde hoeveelheid passie en liefde terug verdient te krijgen.
Ik ga er in ieder geval met een ongezonde hoeveelheid aan zin aan beginnen. In juli heb ik GTA V in de pre-order gezet voor het schandalig lage bedrag van 38,45 euro (inclusief verzending) en de leverstatus is inmiddels ‘dinsdag 17 september tussen 14.00 en 18.00 uur’. Ik kan niet wachten tot het zover is. Ik heb zelfs overwogen om mijn bestelling af te zeggen en de game bij een nachtlaunch te halen voor 44 euro, maar mijn gezonde financiële verstand heeft het uiteindelijk toch gewonnen. Hopelijk kan ik datzelfde verstand de komende maanden aanspreken en GTA V voor de volle honderd procent (of in ieder geval iets wat in de buurt komt) uitspelen. In ieder geval de verhaallijn, want dat is me bij nog geen enkele voorgaande GTA gelukt. Mijn reputatie van goede lover mag niet verder geschaad worden. GTA V, here I come!
