Deadpool is blij. Hij krijgt zowaar een eigen game, iets waar hij je tijdens het spelen maar al te graag aan helpt herinneren. Met een script in zijn handen, stemmen in zijn hoofd en een ego groter dan goed voor hem is, werkt hij zich wel even door de game heen. Want zo is hij.
Deadpool is misschien niet de meest bekende comicheld hier in Nederland. Sterker nog: wanneer je geen comics leest, heb je misschien nog nooit van dit karakter gehoord. Toch kwam ‘ie even voor in de game Spider-Man Shattered Dimensions en speelde Ryan Reynolds de rol van Deadpool in de Wolverine-film. Een bekend gevoel zoals de namen Superman, Batman en Iron Man oproepen, is Deadpool helaas niet gelukt in dit kikkerlandje. Misschien moeten we daarom eerst even kijken wie Deadpool nu precies is.
Wade Wilson werkte voor de overheid als een speciale agent. Helaas was zijn lichaam niet helemaal gezond, Wade leed aan terminale kanker. Bang voor de dood meldde hij zich aan als vrijwilliger voor het Weapon X (Wolverine!) programma, waardoor hij een behandeling onderging die hem bovenmenselijke, genezende krachten wisten te geven. Helaas reageerde het kankervirus zeer snel op het mutagenetische proces waardoor Wade werd verminkt en mentaal enorm instabiel achterbleef. Wade werd meteen uit het Weapon X programma getrokken en afgevoerd naar de “Workshop”, de plek waar alle mislukte experimenten hun einde vonden. Hier speelden de ten dode opgeschreven patiënten het spel Dead Pool, een weddenschap waarin gewed werd wie er als eerste zou overlijden. Echter, op het moment dat Wade geëxecuteerd werd, bleek zijn genezende kracht te activeren. Hierdoor wist hij met enkele andere patiënten te ontsnappen en nam hij de naam Deadpool aan. Hij vond zijn roeping als huursoldaat, maar werd steeds meer en meer een heuse held. Het is die held die we tegenkomen in deze game.
Maar is Deadpool eigenlijk wel een superheld? Hij doet waar hij goed in is: moorden. Maar moorden helden wel? Daarnaast draait Deadpool zijn hand er ook niet voor om om iemand te vermoorden wanneer hij daar een geldbonus voor op kan strijken. Ook heeft ons karakter aan zijn mislukte operatie een groot probleem overgehouden: meerdere stemmen in zijn hoofd, meerdere persoonlijkheden die het vaak niet met elkaar eens zijn. Waar ze het wel met elkaar over eens zijn, is de liefde voor mooie vrouwen, dikke tieten en sexy momenten. Deadpool zegt dan in zijn game ook zelf dat het spel een M-rating krijgt. Hij staat hier niet voor Mature, maar voor your Mother. Deadpool wil je moeder, alleen als ze dikke tieten heeft. Anders laat maar zitten…
Het spel, waarin Deadpool weet dat hij het hoofdpersonage is en jou als speler vaker dan eens aan zal spreken, is net zo schizofreen als het karakter zelf. Aan de ene kant is het spel belachelijk en grappig. De humor die de game met zich meebrengt is spot on, tenminste als je penis-, kont- tiet- en sexgrappen kunt waarderen. Aan de andere kant is de gameplay bijzonder standaard, haast veilig te noemen. De hack-and-slash actie voelt aan zoals je hem in andere games al honderden keren hebt mogen voelen en nergens probeert ontwikkelaar High Moon Studios (die eerder verantwoordelijk was voor de briljante Transformers-games) het genre iets nieuws bij te brengen. Het is wat het is, meer niet.
Om toch te zorgen voor variatie kun je met je verdiende punten en cash nieuwe wapens vrijspelen. Waar Deadpool begint met zijn trouwe zwaarden en handpistolen, liep ik later rond met grote hamers en de meest krachtige automatische geweren. Uiteraard zijn deze wapens, alsook Deadpool zelf, helemaal te voorzien van upgrades. Deadpool heeft het naar zijn zin in zijn game en neemt clichés graag op de hak. Zo is het eerste level bizar explosief, alles gaat kapot terwijl het tweede level ineens een stuk in 8-bit gespeeld moet worden. Deadpool belt dan de ontwikkelaars bij High Moon om te vragen waar de graphics gebleven zijn. Het antwoord is even duidelijk als hilarisch: explosies kosten geld en Deadpool heeft het budget van het tweede level al volledig opgemaakt in het eerste. De ruzie die volgt tussen Deadpool en de stemmen in zijn hoofd zijn stukken dialoog die je de game lang zoet houden. Ik kan hier uren over doorgaan, maar het zou ervoor zorgen dat de humor minder krachtig overkomt wanneer jij de game speelt. Geloof me maar op mijn woord: je gaat af en toe hard zitten lachen.
Helaas valt de gameplay in de “meer van hetzelfde-categorie”. In het laatste level doe je eigenlijk nog steeds datgene dat je ook in het eerste level deed. Je schiet en slaat er op los, probeert combo’s samen te brengen en schiet de ene vijand na de andere terug naar de tekentafel. Omdat de levels lang duren (net als in de Transformers-games kan een level tussen de zestig en negentig minuten in beslag nemen), merkte ik al snel dat ik niet meer dan één leveltje per dag wilde doen. Interessanter werd het door de vele bekende personages uit het Marvel universum die Deadpool tijdens zijn avontuur tegenkomt. Wolverine, Rogue maar ook Mr. Sinister die de rol van de ultieme slechterik mag spelen. Volgens Deadpool is het een B-Marvel personage, maar omdat het budget het niet toeliet, moet hij het er maar mee doen.
Het grootste probleem met de game zit hem echter in de gevechten zelf. Wanneer je schiet, ga je naar een over de schouder-standpunt zodat je je vijanden goed kunt zien. Echter blijft de camera daar hangen, iets wat totaal niet handig is tijdens platformstukken waarbij je sprongen precies goed moeten zijn. Je switcht weer terug naar het normale standpunt door te slaan met je slagwapen. Een onlogische keuze als je het mij vraagt. Daarnaast is het leveldesign allesbehalve geïnspireerd. Ja, je komt weer in het riool, het kantoorgebouw en de jungle, misschien wel de meest standaard gebieden voor een game als deze. De ontwikkelaar weet er niets extra’s mee te doen, alles oogt standaard, ongeïnspireerd. Gelukkig zijn de latere levels interessanter dan de eerdere waarbij de ontmoeting met Death (één van de vele seksuele interesses van Deadpool, want he, tieten) zelfs erg tof wist te worden.
Zoals ik al eerder aangaf is Mr. Sinister de grote badguy in Deadpool. Hij heeft de kracht der klonen, hij kan mensen behoorlijk vaak opnieuw creëren. Iets wat het budget ook ten goede is gekomen (meer explosies!), aangezien de vele vijanden steeds op elkaar lijken. In andere games is dit verschrikkelijk, hier is het daadwerkelijk onderdeel van het verhaal. Ze zijn alleen niet de meest slimme. Hoewel ze cover opzoeken wanneer je op ze staat te schieten, zullen ze daarna niet veel verder meer lopen wanneer je ineens naast ze staat. Omdat Deadpool de mogelijkheid heeft om te teleporteren *Bfwaph* is het nooit lastig om achter je vijanden te komen staan. Ook tijdens bossbattles helpt deze mogelijkheid je vaker dan eens om ongeschonden uit de strijd te komen.
Na een uurtje of twaalf was ik klaar met de game. Omdat er geen verborgen items in de game zitten, geen extra kostuums om te unlocken zijn en geen aditionele unlockable content te vinden is, is de game hierna wel klaar. De disc blijft misschien nog even in je console zitten om de Challenge mode te spelen, maar dit is niet meer dan enkele levels waarin jij moet blijven leven. Daarnaast zijn het stukken uit levels die je eerder al tegenkwam. Gemiste kans.
Achter de seksistische, zieke en soms donkere humor van Deadpool zit een zeer creatief script met sterke humor. Helaas komt dit script tot leven in een generieke game die nergens echt op weet te vallen qua gameplay. Het is geen slechte game, totaal niet, maar het is ook niet de game die het had kunnen worden. Tieten.
[review pros=”+ Sterke humor
+ Deadpool weet dat hij in een game zit” cons=”- Lijkt erg veel op elkaar
– Nul vernieuwingen voor het genre” score=69]
