Eind 2019 zag Death Stranding al het licht op de PS4 en ik was er vanaf dag 1 direct bij. De game had al aardig wat losgemaakt in de media dankzij de teasers en trailers die we te zien kregen. Wat was het nou precies voor een game? En wat moet je doen in de game? Veel vragen die onbeantwoord bleven, ondertussen kunnen we al deze vragen wel beantwoorden. De game is nu ook uit op de PC en ik kreeg de kans om de titel hier op te spelen en zodoende enigszins te vergelijken met de PS4 versie. Is het gelukt om de game soepel te laten draaien? Speelt het fijn? Daar gaan we snel achter komen.
Sam “Porter” Bridges
Je neemt de rol aan van Sam “Porter” Bridges, een simpele koerier die pakketjes bezorgt door een futuristisch Amerika die door de Death Stranding een apocalyptisch Amerika is geworden. Het doel is om verschillende steden in Amerika weer met elkaar te verbinden. Dit doe je door van stad naar stad te gaan met onderdelen om een netwerk op te zetten. Tussendoor komen we verschillende plekken tegen met mensen die afzonderlijk leven. Dit klinkt makkelijk, maar dat is het natuurlijk niet. De Death Stranding heeft namelijk een extraatje meegebracht, namelijk BT’s. BT’s zijn wezens die tussen leven en dood zweven, en die zijn dus op de aarde dankzij de Death Stranding. Ze zijn onzichtbaar en als ze iemand te pakken krijgen trekken ze de persoon mee in een zee van teer waarna er een allesvernietigende explosie volgt die een krater creëert van ongeveer 100km. De persoon die wordt gepakt komt overigens terug als BT. Met andere woorden, 1-0 voor de BT’s.
Gameplay
Na het opstarten van de game en de eerste stappen te hebben gezet begon alles alweer te kriebelen. Ik was vergeten hoe bizar goed deze game was, grafisch is de game zeer goed, de suspense, het verlaten gevoel, de lege wereld, de muziek die perfect aansluit op de setting van de game, het verhaal. Nu is dit een Kojima game, en de meesten kennen Kojima wel (van Metal Gear Solid voornamelijk) als een briljante ontwerper en director. Dat zie je direct terug in Death Stranding, de cinematics zijn precies wat je verwacht van Kojima. Ze brengen het grootste gedeelte van de story naar de speler, hoewel er ook genoeg story is via sidequests en ingame mail die je ontvangt.
De game is dan weer erg origineel in de hulp die je kan krijgen via multiplayer, in principe speel je de game alleen, maar andere spelers kunnen in hun eigen wereld ergens een trap over een riviertje leggen. Die trap zie jij dus liggen in jouw game en daar kun je gebruik van maken, door er gebruik van te maken geef je automatisch de andere speler een like. En likes is precies wat je nodig hebt als bezorger, want hoe meer likes des te meer werk dat je kunt krijgen. Het toont aan hoe goed je bent in je werk en je unlocked er ook direct verschillende perks mee. Zo kun je jouw stamina verhogen, hoeveel kg aan pakketjes je tegelijk kunt dragen zonder problemen, dat soort dingen. Likes zijn dus in principe een soort van XP wat je krijgt en daarmee level je dus eigenlijk je character.
Je zult veel lopen, erg veel lopen. Proberen routes te vinden naar die andere stad waar je heen moet. Ga je klimmend via de berg of kies je toch de langere maar waarschijnlijk makkelijkere weg eromheen. Nu heb ik al meerdere keren gehad dat ik ergens halverwege een berg stond om erachter te komen dat ik daar niet verder kan, omdat ik de middelen niet heb om verder te kunnen. Dit betekent dat je dus weer terug kunt, wat niet alleen tijd kost maar als de timefall er op dat moment is, dit zeker een stuk lastiger gaat worden en tevens ook jouw pakketjes beschadigd. Oh ja, timefall. Daar heb ik het nog niet over gehad, laat me dat even proberen kort uit te leggen.
Timefall is een neerslag (regen/hagel/sneeuw) die gelinkt lijkt te zijn met de BT’s en het effect van tijd hebben op bijna alles wat het aanraakt. Raakt het dus jouw pakketjes aan, dan zullen die sneller verouderen waarna ze uiteindelijk kapot kunnen gaan. En dat willen we natuurlijk niet. Want topconditie pakketjes levert meer likes op en dus sneller, betere skills. Zoals ik al zei, lijkt de timefall gelinkt te zijn aan de BT’s, dat betekent dus dat wanneer de timefall er is, er dichtbij dus ook BT’s zijn. Wat weer voor veel problemen gaat zorgen om bij die andere stad te komen.
En dat is dus precies waarom Death Stranding zo goed is, originele gameplay, een dikke story, prachtige soundtracks en een gevoel dat het daadwerkelijk belangrijk is dat jij jouw taken goed uitvoert. De laatste keer dat ik zo’n goed gevoel bij een game had, was God of War. En die game staat op m’n nummer 1 aller tijden. Death Stranding komt daar zeker erg dicht in de buurt voor mij.
Death Stranding is kort samengevat een unieke game die zeker veel weg heeft van een standaard rpg. Maar de unieke ervaring die de game geeft is prachtig en die je niet snel weer in een andere game tegen gaat komen, ja waarschijnlijk in de volgende Kojima game. Al met al is de PC versie van Death Stranding zeker goed gelukt, en een hele dikke aanrader om te spelen.
