Ik hou nu al van de DualSense controller. Het ding ligt goed in de hand, de haptische feedback voelt als een kleine revolutie en het geheel voelt gewoon premium. Het is ook een verschrikkelijk duur ding. Is het dan echt een strak plan om Demon’s Souls als launchgame uit te brengen Sony? Is het een complot bedoeld om meer controllers te slijten aan gamers die in frustratie hun DualSense tegen de muur hebben gegooid? Demon’s Souls is in elk geval terug van weggeweest, op een gloednieuwe console, met frisse visuals en nog steeds diezelfde venijnige moeilijkheidsgraad.
Een remake van Demon’s Souls is iets dat al jaren op het verlanglijstje van vele fans stond, simpelweg omdat de game niet meer kon ervaren worden zoals oorspronkelijk het geval was. Het spel had een behoorlijk innovatieve online mode waarbij spelers elkaar konden helpen of tegenwerken, maar dat aspect van de game viel weg in 2018 toen de servers dicht gingen. Het bleef nog steeds een sterke single player RPG, alleen was het niet meer dezelfde ervaring die de makers bedacht hadden. Enter BluePoint Games, de ontwikkelaar die met een quasi perfecte remake van Shadow of the Collosus bewees het restaureren van geliefde klassiekers in de vingers te hebben. Samen met Sony’s Japan Studio heeft BluePoint Demon’s Souls liefdevol onder hand genomen om de ervaring nieuw leven in te blazen. Elke texture werd minutieus herwerkt, elke stroeve animatie vervangen, dat alles en veel meer om tot een visueel indrukwekkende ervaring te komen.
Ondanks al die nieuwe audiovisuele opfrissingswerken zoals ook nieuwe cutscenes en opnieuw opgenomen stemmenwerk en muziek, blijft de kern van de zaak wel goede oude Demon’s Souls. Natuurlijk hebben we de laatste jaren Dark Souls en Bloodborne gehad, dus je weet min of meer wat je mag verwachten toch? Je maakt je personage en kiest je klasse, trekt ten strijde door de stages en gaat constant dood. Demon’s Souls is nog steeds taai als een broodje schoenzool met vijanden die zich nog exact zo weerbarstig gedragen als vroeger. Het helpt uiteraard dat de user interface overzichtelijker gemaakt is en de laadtijden minimaal zijn om de frustratie te beperken, maar dit blijft een ervaring die het uiterste van je skills gaat vergen omdat het op alle vlakken oldschool is. Onvergeeflijke vijanden, backtracken, de game voelt aan als een game uit een verleden, een voorloper van Dark Souls met nog wat ruwe kantjes.
Dient het te zeggen dat de game misschien ouderwets voelt, maar er visueel bedwelmend fris uitziet? Als je een game wil om al even te pochen over de grafische kwaliteiten van je PlayStation 5 is dit de titel. Of je nu speelt in performance mode of cinematic, het is gewoon een plaatje. De prachtige particle effects van magische aanvallen of het vocht dat reflecteert op de stenen van een onderaardse kerker…het gevoel voor detail is indrukwekkend.Het koninkrijk van Boletaria komt gewoon tot leven met die zwaarmoedige mist, het heerlijk spel tussen licht en schaduw en de indrukwekkende weerseffecten. Demon’s Souls was uiteraard altijd al een knappe game op vlak van artdesign, maar de grafische engine en de skills van BluePoint maken er een ervaring van die je niet zal verwarren met een opgefriste PlayStation 4 game. Het is gewoon een genot om door de moerassen en gangen van kastelen te dwalen, zelfs al is het doodeng omdat alles je kapot wil maken. Het ademt gewoon sfeer uit.
Het valt te verwachten dat er gamers zullen zijn die meer op hun bord krijgen met Demon’s Souls dan ze klaar voor zijn. Het is een sfeervolle game die er audiovisueel uitziet als een blockbuster, maar onder dat alles zit dus een tegendraadse bitch die duidelijk ontworpen is voor Dark Souls het concept van dit soort games begon te verfijnen. Er zijn kleine aanpassingen die de game net dat tikje minder frustrerend maken, maar uiteindelijk is en blijft het de grondlegger van de Souls Games. Concreet betekent dat één ding, blijven dood gaan, blijven volharden en proberen je DualSense controller niet kapot te rammen. Demon’s Souls is een beetje moeite meer dan waard.
Demon’s Souls is een quasi perfecte remake van de grondlegger van een subgenre. Het heeft nog niks aan ouderwetse tegenkanting ingeboet, maar is tegelijk ook mooier en sfeervoller dan ooit tevoren. Een must voor PlayStation 5 bezitters met stalen zenuwen, doorzettingsvermogen en skills dus.
