Destiny, het monsterproject van ontwikkelaar Bungie, heeft na jaren aan marketing en hype eindelijk het licht mogen aanschouwen. De voormalige Halo-studio brengt met het spel een compleet nieuwe IP die op verschillende gebieden wil vernieuwen door bestaande elementen samen te voegen als nooit tevoren. Maar is Destiny uiteindelijk de game geworden waar we allen zo op gehoopt hadden? Lukt het de titel om aan de hoge verwachtingen te voldoen?
Als er één titel is waar ik persoonlijk jaren na uit heb gekeken, is het Destiny. Sinds de ‘aankondiging’ in Halo 3: ODST vroeg ik me af wat Bungie met haar nieuwe franchise zou gaan doen. Want vergeet niet, Bungie is de ontwikkelaar achter de originele Halo-games. Een ontwikkelaar die niet alleen veel heeft weten te betekenen voor de Xbox-console, maar ook voor de manier waarop we nu allen onze shooters spelen. Het idee dat Destiny groter moest worden dan Halo en een tienjarenplan in zich had zitten, deed me duizelen. Na het spelen van de alpha en veel uren door te hebben gebracht in de beta, heb ik de afgelopen weken veel tijd in de definitieve versie van Bungie’s nieuwste doorgebracht.
De game zoals je hem nu in de winkel koopt is niet de game die je over een jaar speelt. Destiny is een game die blijft evolueren. Bungie zal steeds content toe blijven voegen, vergelijkbaar met hoe een ontwikkelaar een MMO in leven kan blijven houden. De basis koop je nu, de nieuwe content krijg je er steeds bij. Het is een opzet die van Destiny een enorme game kan maken. De shared-world shooter (je loopt met alle andere spelers door de wereld, Destiny moet je dan ook online spelen) laat je reizen tussen verschillende planeten in onze melkweg. In theorie kan Bungie er dus voor kiezen om deze gebieden op de planeten steeds te voorzien van nieuwe missies, alsook compleet nieuwe planeten, rassen en missies te introduceren. De mogelijkheden zijn letterlijk eindeloos. Daar ligt niet alleen de kracht van Destiny, ook is het een zwakte van de game. In feite koop je nu een basis-game die door de jaren heen steeds groter gaat worden. Je moet dus geloven in de content die Bungie je gaat geven. Zie het als een serie op tv, waarbij je steeds op nieuwe afleveringen wacht of zelfs maanden moet wachten voordat het verhaal verder gaat.
Destiny combineert veel wat we kennen uit andere genres in één spel. Natuurlijk voelt de shooter op momenten aan als Halo. Zeker op momenten wanneer je het opneemt tegen een buitenaardse dreiging en je spannende acties af kan maken met een befaamde melee-aanval. Niet alleen tijdens de verhaalmissies heb je deze tot je beschikking, ook tijdens de exploration (PvE) en tijdens een match in de Crucible (PvP) zijn je krachten beschikbaar. Ook kun je, zoals in de gemiddelde MMORPG, genieten van Strikes (dungeons die je met drie personen doorloopt) en raids (zes personen). Het doel is altijd om sterker te worden, XP te vergaren en betere (en mooiere!) gear te scoren. Anders dan in MMO’s is dat je je in Destiny niet door lappen aan teksten hoeft te werken. Ook is het vergaren van loot en het uitzoeken van welke beter bij je past beperkt tot een minimum. Hoewel de basis te vinden is in andere genres, doet Destiny haar best om alles makkelijk en simpel aan de speler over te brengen. En dat is de game dan ook gelukt. Alle elementen smelten op sublieme wijze samen. En vergeet niet: dit is nog maar het begin.
Omdat Destiny een game is die constant aangepast gaat worden, is het moeilijk om nu een definitief oordeel te vellen. De toekomst van Destiny is namelijk nog niet duidelijk, Bungie wil flink wat verrassingen onze kant op sturen. Je wilt na aflevering één van Breaking Bad ook het einde nog niet weten, toch? Maar wat is Destiny nu in haar basis dan precies? Jij bent een Guardian, het laatste reddingsmiddel van de mensheid. Boven onze planeet, boven de laatste veilige stad, hangt een gigantische, witte bol. Deze bol, The Traveller genaamd, beschermt onze planeet en voorziet de Guardians van hun krachten. Aan jou de keuze of je speelt als Hunter, Warlock of Titan. Een keuze die gaat bepalen hoe jij de game gaat spelen. Hoewel zo’n negentig procent van de personages hetzelfde speelt, zijn het de superkrachten die het verschil maken. Tijdens het spelen laden deze krachten langzaam op en wanneer de balk vol zit kun je de kracht vrijlaten op je vijanden. Mijn Warlock schiet bijvoorbeeld een gigantische, paarse bal uit zijn handen terwijl een Hunter de beschikking krijgt over een pistool dat met één kogel een kill kan maken. De Titan kan vanuit de lucht met een harde klap zijn vijanden kapot slaan. Ook leuk. Omdat je je personage meeneemt naar de multiplayer (Crucible), is het tof om te zien dat jouw speelstijl, inclusief de superkrachten, daar het verschil kunnen maken tussen levend of dood.
Waarschijnlijk ga je beginnen met het spelen van het verhaal. Waar Halo bijzonder goed was qua verhaalvertelling en er enorm veel diepte in geschreven werd, is het verhaal duidelijk het minst interessante onderdeel in Destiny. De gameplay brengt je van A naar B, laat je ondertussen menig vijand over de kling jagen om je vervolgens naar C te brengen. De Ghost, een robotje dat steeds met je mee gaat op avontuur, brengt het verhaal met zich mee. Hij zal je steeds vertellen wat er aan de hand is. De meeste missies (die overigens ook met drie spelers tegelijk te spelen zijn), sluiten af met een boss battle. Hierin kan de game ja af en toe flink uitdagen, helemaal wanneer je de missies op een hogere moeilijkheidsgraad zet. Het is alleen doodzonde dat het verhaal je nergens wil pakken. Het doet je niet veel. Misschien komt het nog in de komende uitbreidingen, maar het verhaal zoals het er nu ligt stelt weinig voor. Helemaal niet wanneer je Halo in het achterhoofd hebt zitten. Toch weet het spel je wel vast te houden. Zoals ik eerder al zei zijn de Strikes ideaal om met vrienden doorheen te gaan. De moeilijkheidsgraad ligt hoger, de uitdaging is meer aanwezig en het spel zal je belonen met betere loot. Wanneer je het maximale level van 20 hebt bereikt is het mogelijk door ‘light’ in je gear nog eens te stijgen tot 30. Door middel van de Strikes te doen gaat dit niet alleen makkelijker, maar is het ook nog eens verdomd leuk. Het is wel weer jammer dat wanneer je een Strike doet met twee onbekende personen de game geen mogelijkheid biedt tot communiceren. Je zou zelf een partychat aan moeten maken. Zonde.
Voor de mensen die Halo hebben gespeeld is aan Destiny goed te zien dat dezelfde ontwikkelaar achter het spel zit. Het design van de game is opnieuw erg sterk, alles oogt af en de werelden zijn goed gevuld. Duidelijk is te zien dat er veel aandacht besteed is aan het ontwerp van het spel. En niet alleen op het visuele vlak, ook de fantastische soundtrack moet benoemd worden. De muziek van Martin O’Donnell weet precies de juiste snaar te raken. De muziek leeft op tijdens spannende momenten en soms stapt O’Donnell van het orkestrale af om nieuwe manieren te ontdekken qua muziek. Het geeft een prachtig geheel. Sterker nog, ik kan niet wachten tot de soundtrack op cd wordt uitgebracht. Ook in de Crucible, de competitieve multiplayer, is duidelijk de Halo-achtergrond te merken. Maps zijn groot, goed doordacht en de actie is intens. Natuurlijk is het in het begin lastig om te overleven, maar wanneer je steeds beter wordt, sterkere gear krijgt en doorhebt waar je mee bezig bent, is de Crucible een mooie plek om maanden door te brengen.
Naast de competitieve en coöperatieve multiplayers zijn er ook nog Raids. Met zes personen tegelijk werk je je een weg door (zeer moeilijke) omgevingen om de uiteindelijke baas te verslaan. Dit gaat je tijd kosten. Je krijgt dan ook een week om zo’n Raid te klaren. Daarna reset de game zichzelf en begin je weer van voor af aan. Ook hier heeft Bungie een mooie mogelijkheid om het spel steeds groter te maken door nieuwe Raids (en strikes!) te introduceren. Tijdens het spelen verdien je reputatie voor verschillende facties die, wanneer je bevriend raakt met ze, je ook steeds kunnen voorzien van nieuwe spullen. Het loont dus om deze Raids en Strikes steeds opnieuw te klaren. De Daily Heroic-missies dagen je dagelijks uit voor extra rewards. Maar geloof me, deze zijn pittig.
Ja, er zijn onderdelen van Destiny die ik graag anders zie. De matchmaking (Daily Strikes en de Raids moet je doen met vrienden, het spel zoekt geen andere spelers) mag verder doorgevoerd gaan worden en ook zouden de laadtijden soms wat minder lang mogen zijn. Maar, zoals ik al aangaf: Destiny is nu net begonnen. Dit spel gaat jarenlang uitgebreid worden, Bungie zal op designkeuzes terug gaan komen. En zo hoort dat ook in games die een hele lange tijd mee gaan. World of Warcraft is nu ook niet meer de game die het tien jaar geleden was. Totaal niet. World of Warcraft is groter, beter en geeft veel meer dan toen. Precies wat Destiny ook gaat doen. We gaan nog vaker op dit spel terugkomen.
Destiny is een project dat jaren mee moet kunnen. Hoewel het spel inmiddels pas twee weken te spelen is, is goed te zien dat de game in potentie flink kan gaan groeien. Alles ligt nu bij Bungie, het is aan de studio om het spel op de lange termijn steeds interessanter en beter te maken. Of dat gaat lukken is nog maar de vraag, maar wanneer we naar het CV van de studio kijken weten we dat ons met vol vertrouwen op Destiny kunnen storten. Ik zie je online, Guardian.
