Games opnieuw spelen is niet aan mij besteed. Hoeveel ik ook genoten heb van spellen als Arkham City, Assassin’s Creed 3 of BioShock Infinite, zodra de credits over het scherm rollen ben ik er klaar mee. Er komen simpelweg teveel games op de markt die schreeuwen om gespeeld te worden om terug platgetreden paden te bewandelen. John Marston stierf, Nathan Drake redde de dag en Metal Gear Solid IV had een eindfilmpje van veertig minuten, tijd voor nieuwe avonturen.
Vanuit die ingesteldheid bekeken is het dan ook een beetje raar dat uitgerekend ik deze review van Deus Ex: Human Revolution verzorg. Toen de game in 2011 verscheen ben ik reeds aan de slag gegaan met hoofdpersonage Adam Jensen, en nauwelijks twee jaar later heb ik weer een date met de bionische man. What gives? Veel heeft te maken met de belofte dat deze director’s cut een nog betere versie zou brengen van het spel. Ik was indertijd erg enthousiast over Human Revolution, maar kon net als vele andere gamers niet naast enkele minpuntjes kijken. De baasgevechten bijvoorbeeld. De gameplay van Deus Ex geeft je als speler de vrijheid om te kiezen voor een gewelddadige aanpak, of een meer geraffineerde waarbij je stealthy te werk gaat. De baasgevechten verknalden dat gevoel voor keuze echter omdat ze je steeds tot gewelddadige confrontatie dwongen. Die eindbazen leken gewoon haaks te staan op de filosofie van de game. In deze director’s cut zou dat euvel dus verholpen moeten zijn, en samen met wat andere tweaks zou dit moeten resulteren in de ultieme versie van het spel.
Dat klopt ook. Ik hoef er geen verhaaltje aan vast te breien of een lange aanloop te nemen richting een voor de hand liggende conclusie. Deus Ex: Human Revolution was al een dijk van een game en is nu simpelweg nog beter omdat die eindbazen effectief aangepast zijn. Elke baas kan nu aangepakt worden op een niet dodelijke manier, wat ervoor zorgt dat je de game met wat moeite nu effectief helemaal kan uitspelen zonder ook maar één dode op je geweten te hebben. De manier waarop Eidos die baasgevechten aangepast heeft is eigenlijk nog best subtiel te noemen. De opzet van elk gevecht blijft hetzelfde, maar nu heb je de mogelijkheid om dingen te hacken en de omgeving te manipuleren om vijanden te neutraliseren. Het zijn kleine tweaks, maar ze zorgen dat de baasgevechten nu naadloos lijken te passen in de ervaring, iets dat vroeger wel anders was. Nu heb je tenminste de mogelijkheid om volledig de pacifistische weg te volgen en de game uit te spelen zonder ook maar één schot te lossen. Het is moeilijker dan een gemengde speelstijl waarbij je sluipen en knallen combineert, maar in deze director’s cut wil ik het tenminste proberen omdat de game me er de mogelijkheden voor geeft. Persoonlijk vind ik het een verfrissende, spannende manier van spelen, maar spelers die de actiekaart willen trekken hebben uiteraard ook nog steeds die mogelijkheid tot hun beschikking. Als je dat echt wil kan je Human Revolution nog steeds ook als een shooter spelen.
Een andere aanpassing schuilt volgens Eidos in de verbeterde AI van het spel. Eerlijk is eerlijk, daar heb ik weinig van gemerkt. Personages in de spelwereld reageren nog steeds niet bepaald realistisch, wat voor rare situaties zorgt waarbij je door beveiligde zones kan wandelen zonder dat iemand zich in de omgeving er zich om bekommert. Op die momenten gaat de illusie van de prachtig vormgegeven cyberpunkwereld een tikje verloren, maar het gebeurt te weinig om enige afbreuk te doen aan de ervaring.
De manier waarop je kan hacken heeft ook nieuwe toeters en bellen gekregen. Op de Wii U kan je dat natuurlijk op de GamePad doen, maar bij de Xbox 360-versie die ik kreeg om te recenseren dien je gebruik te maken van de Smartglass-app op je smarthphone of tablet. Via je telefoon dingen in de game hacken en je inventory beheren voelt cool aan omdat het heerlijk bij de technologisch geavanceerde setting van het spel past, maar intuïtief zou ik het niet noemen. Hoe stoer het ook voelt om met je mobieltje de game te manipuleren, het blijft gewoon sneller gaan met de controller. Ook had ik tijdens het spelen steeds het idee dat ik iets erg gimicky aan het doen was omdat ik de controller aan de kant moest leggen om even mijn Phone te kunnen pakken.
Nog nieuwigheden? Een new game +zal bij veel spelers in elk geval in de smaak vallen omdat het upgraden van hoofdpersonage Jensen een belangrijk onderdeel van de gameplay vormt. Je kan je hoofdpersonage sterker maken in stealth, combat of sociale skills, maar moet uiterst selectief zijn in hoe je de verdiende upgrade points verdeelt. Tegen het einde van de game heb je een evenwichtig personage dat bij je stijl van spelen past, maar dat laat een aantal leuke krachten onbereikbaar achter. Dankzij de new game + kan je met al je reeds verdiende powers terug aan de slag gaan om verder te werken aan het volledig uitbouwen van Adam Jensen als ultieme badass. Ik ben bijna geneigd om het spel nog een derde keer te gaan spelen, bijna.
Ik kan zonder jokken zeggen dat ik meer dan ooit genoten heb van Deus Ex Human Revolution in zijn Director’s Cut vorm. De game spelen met een veel grotere nadruk op stealth zorgde voor een andere spelervaring en dat maakte dat ik weer helemaal in de met neon verlichte achterbuurten van een futuristisch Detroit gezogen werd. Het is makkelijker dan ooit trouwens om in de immersieve wereld van Human Revolution te geloven, zowel de personages als de omgevingen zien er beter dan ooit uit dankzij de nodige grafische tweaks. Ook de toevoeging van zowel de Missing Link als de Tong’s Rescue DLC aan het pakket zijn zeer welkom. De extra missies dichten enkele gaten in het verhaal en passen naadloos in de game die nu enkele uurtjes langer duurt dan voorheen. Tenslotte is er nog een videocommentaar door de ontwikkelaar bedoeld voor de hardnekkige fans. Het is een zeldzame rariteit die leuke informatie op kan leveren zoals de inspiratie die Clint Eastwood bood voor hoofdpersonage Jensen, maar persoonlijk zie ik me zelf de game niet zo spelen. De makers hebben een geloofwaardige spelwereld gecreëerd, en daar constant aan herinnerd worden is niks voor mij, ik wil er enkel in ronddolen.
Hoe maak je een game die torenhoge cijfers scoorde nog beter? Eidos toont perfect hoe je dat doet in deze Director’s Cut van Human Revolution. De punten van kritiek zijn grotendeels weggewerkt en ondertussen krijg je dankzij de toevoeging van wat nieuwe features en alle downloadbare content zomaar eventjes de ultieme versie van de game in handen. In 2011 noemde ik dit reeds één van de sterkste games van het jaar, en ook in 2013 blijf ik dat doen. Zowel voor nieuwkomers als fans een aanrader.
[review pros=”+ een ijzersterke game nog beter gemaakt dankzij tweaks
+ Alle DLC toegevoegd
+ Betere grafische presentatie” cons=”- AI kon nog iets beter” score=91]
