Een review van Diablo III. In 2018. Eind 2018 zelfs. Wie me dat in 2012, toen de game in eerste instantie voor PC en Mac lanceerde, had verteld zou ik volkomen voor gek hebben verklaard. Een game van zes jaar oud opnieuw uitbrengen voor een ander platform en toch full priced in de winkel leggen, gewoon voor zestig euro. Belachelijk, toch? In eerste instantie wel natuurlijk, maar er zijn nog wat nuances. Ik ga het je proberen uit te leggen.
Hoewel ik het me als je deze review leest bijna niet voor kan stellen, zal ik toch een korte uitleg geven van wat voor game Diablo III precies is. De officiële lezing is dat we te maken hebben met een dungeon crawling role playing action game. Een hele mond vol, maar het komt erop neer dat je verdeeld over verschillende hoofdstukken een wereld doorloopt waarin je zoveel mogelijk vijanden moet doden. Hiervoor kies je aan het begin van de game een personage uit een van de inmiddels zeven klassen (toen de game uitkwam waren het er nog vijf), die ieder hun eigen plus- en minpunten hebben. In de hoofdstukken kom je diverse missies tegen die je door Sanctuary, de wereld waar Diablo III zich afspeelt, leiden en een flink arsenaal aan diverse vijanden doen tegenkomen. Van zwakke vijanden die met een paar klappen (of magische spreuken) sterven tot eindbazen waar je je handen vol aan hebt. Verslagen vijanden laten loot vallen waarmee jij je bewapening kunt verbeteren en zodoende ben je gedurende de hele game bezig om beter en beter te worden.
Klinkt niet persé als een game van bijna zeven jaar oud toch? Klopt inderdaad, want het spelen van deze game is nog altijd fantastisch. Door de jaren heen is het spel in chronologische volgorde aangepast voor console-gameplay, geoptimaliseerd voor de huidige generatie consoles en nu dus wederom getweakt om zo goed mogelijk tot zijn recht te komen op Nintendo’s Switch. Zonder gameplay die staat als een huis overleeft een game dit niet. Grote hulp daarbij is overigens dat Blizzard bekend staat om de uitstekende ondersteuning van games die reeds uitgebracht zijn. De Eternal Collection die Diablo III voor de Switch is bevat niet het spel zoals dit in 2012 verscheen – verre van. Alle optimalisaties, toevoegingen en extra content die in de loop der jaren verschenen zijn, zitten bijgevoegd. Twee uitbreidingspakketten, optimalisaties in de gameplay, nieuwe gamemodi. Alles compleet zoals Blizzard het bedoeld heeft.
Hoewel de resolutie iets lager is dan op de Xbox One en PlayStation 4 (in docked mode) valt dat tijdens het spelen eigenlijk niet op. Het spel loopt zowel docked als handheld op een soepele zestig frames per seconde, wat zorgt voor uitermate vloeiende gameplay. Door die hoge framerate, het gebruik van felle kleuren en het isometrische camerastandpunt ziet Diablo III voor de Switch er allerminst als een gedateerde game uit. Sterker nog, dit is technisch gezien misschien wel een van de betere, zo niet beste games voor de console. En dat zegt meer over de kwaliteiten van Blizzard als ontwikkelaar dan over de hardware van de Nintendo Switch. Het is prijzenswaardig hoe een game die al zo lang meegaat nog altijd zo hedendaags aanvoelt.
Zoals eerder genoemd bevat deze Switch-versie van Diablo III dus alle content die tot op heden voor de game verschenen is, maar er zijn ook wat exclusieve features die je alleen op de Switch kunt vinden. Natuurlijk is het een enorm pluspunt dat je deze game nu kunt spelen waar je wilt. De gameplay leent zich er best prima voor eigenlijk: even snel een missie spelen tijdens een treinreis gaat zonder problemen. Daarnaast zijn er enkele Zelda-items in de game te vinden, zoals kompaan Cucco en een Ganondorf-uitrusting. Het inscannen van Amiibo’s biedt ook nog extra’s op gebied van content, maar dit is eigenlijk niet waarom je deze game op de Switch wilt spelen. Het grootste voordeel is namelijk dat je lekker ouderwets kunt couch-coöpen. Met tweeën op één console, met twee consoles via een draadloze verbinding of natuurlijk online. Het is zelfs mogelijk om als speler ieder één Joy-Con controller ter hand te nemen. Blizzard heeft er alles aan gedaan om het coöperatief spelen van de game zo makkelijk mogelijk te maken. Hoewel het kleine scherm hier niet altijd even ideaal voor is, werkt het voor korte sessies prima. En op de bank in docked mode werkt het natuurlijk helemaal heerlijk.
Maar dan komen we nog bij dat punt dat ik al aanstipte in de introductie van de review. Het prijskaartje. Zestig euro voor een game van bijna zeven jaar oud. Bij iedere andere game zou het niet eens in me opkomen om te overwegen om dit bedrag neer te leggen. Maar Diablo is een game van Blizzard. Dit is anders. Ik durf zo ver te gaan om te zeggen dat Diablo III voor de Nintendo Switch daadwerkelijk de ultieme versie is. Dit is hoe de ontwikkelaars de game bedoeld hebben. Op deze hardware met diens bijkomende mogelijkheden. Met deze souplesse. Inclusief alle content die er over de jaren heen bijgekomen is. Dat maakt dat de prijs toch gerechtvaardigd kan worden. Potentieel biedt dit pakket je honderden uren aan gameplay. De replaywaarde van Diablo III ligt enorm hoog en de toevoeging van de (couch)coöp verlengt deze alleen maar. Natuurlijk zou het fijner zijn om deze Eternal Collection voor veertig, dertig of misschien wel twintig euro aan te schaffen. Maar ook voor een prijs van zestig euro (of een paar euro minder als je een beetje rondneust op internet) heb je hier gewoon een fantastische game te pakken. Eentje die iedereen met maar een beetje liefde voor het genre gespeeld moet hebben, of nog een keer mee moet pakken in deze ultieme versie indien de laatste playthrough alweer even geleden is.
