Dat tower defense-games goed werken op de mobiel en de handheld is al meerdere keren bewezen. Misschien al wel te vaak zelfs. Het genre begint een beetje op te drogen door gebrek aan vernieuwing. Het originele Dillon’s Rolling Western was een aardig tower defense-spelletje voor de 3DS, maar wel met wat weinig variatie. Eens kijken of dat in de opvolger verbeterd is?
The Last Ranger dus. Lijkt misschien niet geheel toevallig op de naam van de Disney-film The Lone Ranger, die ongeveer in dezelfde tijdspanne uitkwam en ook het Wilde Westen als decor heeft. Maar goed, misschien een beetje een loze vergelijking. Dillon is tenslotte een gordeldier en geen Ranger of een indiaan met een dode kraai op zijn hoofd.
https://www.youtube.com/watch?v=KO7UDT2vbcc
Net als zijn voorganger is The Last Ranger een actie tower defense-game. Dit houdt in dat je niet de complete game turn based speelt, maar je ook nog directe controle hebt over de actie. Je hebt gordeldier Dillon direct onder de knoppen. Of eigenlijk onder de stylus, want de snelste manier om je met Dillon voort te bewegen, is door hem door de speelwereld te laten rollen. Dit doe je door de stylus op het touchscreen te zetten, het pennetje naar de onderkant van het scherm te bewegen en het vervolgens van het scherm af te halen. Dillon rolt zichzelf dan op, maakt vaart en schiet de speelwereld in, om overal naartoe te kunnen rollen.
Het belangrijkste dat zich bevindt in die speelwereld, is een klein dorpje waarin de zogenaamde Scrogs leven. Dit is de naam van het vee van de (naamloze) bewoners van de kleine nederzetting. De complete game draait om het beschermen van dit vee. In de nacht wordt het dorpje namelijk aangevallen door de Grocks, een soort levende piramides op pootjes. Ze zijn uit op de Scrogs en het is dus jouw, Dillons, taak om hen te beschermen. Dit doe je door overdag, als er dus geen Grocks rondhupsen, de over de speelwereld verspreide torens, die de Grocks ’s nachts ervan proberen te weerhouden het dorpje aan te vallen, up te graden met bijvoorbeeld wapens. Het geld dat je hiervoor nodig hebt, kan je op meerdere manieren verzamelen. Behalve de torens vind je in de game ook nog mijnen waarin je af kunt dalen. Hierin staan stenen die kapotgeslagen (of eigenlijk gerold, want je sloopt ze simpelweg door er hard tegenaan te rollen) kunnen worden. De kapotte stenen laten items los die je kunt verkopen aan de dorpelingen.
Veel effectiever is het echter om ’s nachts de Grocks zélf te lijf te gaan. Want behalve dat je geld (of verkoopbare items) krijgt voor Grocks die je verslaat, neem je de torens ook nog eens werk uit handen. Win-win situatie dus.
Het positieve aan deze actie-toevoeging is dat de game iets minder eentonig wordt. Met de nadruk op iets. Want net als in de voorganger ben je eigenlijk constant bezig met het afwerken van hetzelfde riedeltje. Stenen kapot rollen, items verkopen, torens versterken, Grocks slopen, en alles weer opnieuw. In principe ideaal om even kort tussendoor te spelen, en dus ideaal voor een handheld, maar dit is qua eentonigheid eigenlijk net weer een beetje té. Helemaal als je je bedenkt dat er ten opzichte van het eerste deel niks is aangepast om die herhaling tegen te gaan. De torens hebben wat meer verschillende upgrademogelijkheden gekregen en we zien wat andere personages voorbij komen, maar gameplaygewijs ben je eigenlijk met precies hetzelfde bezig als in Dillon’s Rolling Western.
Wat dat betreft zien we dan ook niet echt de meerwaarde van deze opvolger. De touchscreenbesturing voelt nog steeds een beetje omslachtig en het geheel is dus nog steeds vrij eentonig, maar daartegenover staat wel de sfeervolle Wild West-stijl en de in principe prima gameplay. Een krappe voldoende voor de basis, maar voor een opvolger had er best wat meer in gezeten.
[review pros=”+ Zeer sfeervol
+ Het Wilde Westen!” cons=”- Eentonig
– Geen meerwaarde ten opzichte van voorganger” score=55]
