Het anderhalf jaar geleden verschenen DiRT Rally was een fantastische game. Grafisch was het misschien niet helemaal je van het, maar zowel qua content als qua handling hadden we weinig te klagen. Er was eigenlijk maar één echt minpunt: de hoge instapdrempel. Daar maakt Codemasters in DiRT 4 korte metten mee, zónder de ingeslagen weg te verloochenen.
Waarom de naam DiRT Rally niet doorgetrokken is, is ons een groot raadsel, want de fundamenten van DiRT 4 zijn overduidelijk te herleiden naar diens voorganger. In de basis kan je de game namelijk op precies dezelfde manier en met precies dezelfde besturing spelen. Kan, ja, want in plaats van een verplichting is het nu een van de twee beschikbare opties. Hield je van die onvergeeflijke simulatie-handling? Dan kies je wanneer je DiRT 4 voor het eerst opstart (later is dat overigens op ieder moment aan te passen) voor Simulation-handling. De andere optie, Gamer-handling, zorgt voor een besturing die veel meer arcade aanvoelt en stukken minder onvergeeflijk is. Codemasters levert dus eigenlijk een game af die een snoeiharde sim én een ‘arcady’ modderploegspel (in de positieve zin van het woord) in één is. De kritiek op DiRT Rally dat de game niet toegankelijk genoeg was, is overduidelijk ter harte genomen.
Dat is ook duidelijk terug te zien aan dat je, als je wilt, veel meer bij de hand genomen kunt worden over hoe je DiRT 4 moet spelen. Aan de hand van een (overigens prachtig vormgegeven) lijst aan tutorials worden allerlei ins en puts gegeven hoe je het beste kunt rijden en over de rallysport in zijn algemeenheid. Dingen die voor de ‘leek’ goed zijn om te weten, maar ook voor de gevorderde gamer staan er leuke wetenswaardigheden tussen.
Het hart van het spel wordt uiteraard nog steeds gevormd door de career mode. De dagen dat het nabootsen van een rallycarrière simpelweg bestond uit het rijden van races lijken voorbij, er komt in het echt natuurlijk ook veel meer bij kijken. Bijna alles beslis je zelf in je carrière; van wie jouw PR manager is tot de sponsoren die je aan je wilt binden en de teamleden je die voor je wilt hebben werken. Alles is tot in de details aan te passen en zelf te kiezen, en dat biedt een flinke extra laag diepgang.
Helaas hebben de tracks en algemene graphics van DiRT 4 ietsje minder diepgang. In totaal kan je kiezen uit vijf verschillende omgevingen om doorheen te racen. Wales en Zweden kennen we al uit DiRT Rally, de Verenigde Staten, Australië en Spanje zijn wel voor het eerst speelbaar. Het is een beetje een karig aantal, vooral ook als je erbij optelt dat het er door de voor deze tijd wat fletse en ongedetailleerde graphics allemaal een beetje hetzelfde uitziet. Het lijkt zelfs alsof er op grafisch gebied ten opzichte van de voorganger een stapje terug is gedaan, wat zeker met de PS4 Pro en Xbox One X in het achterhoofd een erg vreemde ontwikkeling is. Er wordt nog een beetje goed gemaakt door de nieuwe mode ‘Your Track’, waarin je na het aangeven van een aantal voorkeuren een nieuwe, random track kunt laten genereren, maar ook de resultaten die daaruit komen rollen onderscheiden zich niet heel erg van elkaar.
Naast Your Track is er nog meer nieuws te bespeuren. Zo heeft Rallycross deze keer meer liefde gekregen. De complete mode komt een stuk afgewerkter over, wat ook ten grondslag ligt aan eerdergenoemde toevoeging van tutorials. Het maakt meer echt onderdeel uit van het spel dan dat het aanvoelt als een losse toevoeging, zoals dat in DiRT Rally (gevoelsmatig althans) het geval was. Ook de compleet nieuwe mode Joyride voelt alsof het al sinds jaar en dat een vast onderdeel van DiRT is. Daarin voltooi je een soort mini-missies, of eigenlijk challenges, wat een leuke afwisseling biedt op het normale racen. Bijkomend voordeel is dat je in deze mode extra goed je auto leert beheersen, wat vervolgens weer van pas komt in de career mode. Laatste, maar zeker niet minste, toevoeging is de nieuwe mode ‘Landrush’, waarin je niet met rallywagens maar met buggies racet. Compleet anders dan de rest van het spel, maar door de hernieuwde (naar keuze) focus op arcade gameplay wél een prima passend puzzelstukje binnen het DiRT-universum.
Concluderend kunnen we wel stellen dat deze manier van spelen toch net iets beter bij DiRT past dan de serieuze focus van simulatieracen zoals in het vorige deel het geval was. Dat er nu een keuze tussen arcade en sim is, is niet alleen erg fijn, maar ook erg knap van de ontwikkelaars omdat je in weze twee games in één hebt. Smetje op het geheel zijn de tegenvallende variatie in omgevingen en de voor deze tijd niet bepaald fantastische graphics, maar onder de streep blijft er een fantastische toegankelijke maar toch diepgaande rallygame over die zowel een goede instap voor beginners als een uitdaging voor gevorderden.
