Het is een behoorlijke opgave. Een review schrijven waarin de complete Doom Trilogy opnieuw aan bod gaat komen. Ik zeg opnieuw omdat de games al flink wat jaren mee mogen gaan. En de kans dat jij minimaal één van deze games gespeeld hebt gemiddeld zo’n 99.9% zal zijn. Doom was tijdens zijn release in 1993 misschien niet de eerste 3D shooter, maar een pioneer was het op vele vlakken.
Met Doom: Eternal in het vooruitzicht liet Bethesda de originele Doom Trilogy ineens los op hedendaagse platformen. Ja, onderweg Doom spelen op je Switch behoort nu tot de mogelijkheden. Echter koos ik er voor om de games wederom te installeren op mijn Xbox One. Doom, het is een game die ik op vele platformen heb gepeeld en zelfs via de backwards compatibility op mijn Xbox One altijd al kon spelen. De games blijven, na al die jaren, nog net zo fantastisch om te spelen. Toch klaagt men behoorlijk over deze nieuwe releases. Wat is er aan de hand?
Het feit dat ik de originele Doom op zoveel platformen heb (en elk jaar wel een keer opnieuw speel) laat zien hoe hoog de kwaliteit van de game is. Zelfs zoveel jaren na release weet de game nog heerlijk te spelen en imponerend te zijn. Ja, inmiddels is de industrie op alle vlakken een stuk beter geworden, maar het is nog steeds bizar om te zien hoeveel Doom al goed deed. Nerve, de ontwikkelaar die deze overzettingen naar de nieuwe consoles heeft gedaan, was eerder ook verantwoordelijk voor de Xbox Live Arcade-versies van de originele games. Dus dat moet goed komen, toch? Het internet klaagt steen en been omdat je vanaf het moment dat je de game start in moet loggen met een Bethesda-account. Een game die niet online gespeeld kan worden moet online ingelogd zijn. Het is raar, het is niet nodig. Een Bethesda-account voor een game van bijna dertig jaar oud? Ik kan er voorbij kijken, het internet blijkbaar niet en dus komt Bethesda spoedig met een oplossing.
Grafisch is er ook iets goed mis gegaan. Deze nieuwe uitgaves zien er minder uit dan dat ze deden ten tijde van de Xbox 360. De resoluties kloppen niet, het lijkt alsof er dingen missen. De aspect ratio van het scherm lijkt nergens op waardoor tegenstanders uit elkaar getrokken worden op je beeld. Het maakt van een indrukwekkende game een luie port. Daarnaast speelt Doom op 35 frames per seconde, terwijl het spel origineel op 70 liep. Hierdoor loopt de game minder vloeiend dan in jouw geheugen (wat dus ook klopt) en omdat de consoles dit een rare refreshrate vinden, speelt het gewoonweg minder lekker dan in het verleden. Eerdere ports hadden dit probleem verholpen, nu is het ineens weer aanwezig. Daarnaast had ik het idee dat de belichting ook aangepakt is, ten nadele van de game. Wanneer je snel even naar het spel kijkt ziet het er nog steeds uit als die game uit 1993, maar wanneer je gaat spelen merk je dat de game er op achteruit is gegaan. Dat de meer dan iconische muziek langzamer speelt is een nagel aan de doodkist. Het zijn problemen die niet aanwezig hadden mogen zijn en vooral ook op te lossen zijn met een patch. Het is gewoonweg bizar dat deze game op zo’n manier verschenen is. Ze zijn gewoon speelbaar, en het is ook gewoon nog steeds Doom, maar Doom verdient beter dan dit. Zeker wanneer je weet dat de multiplayer voor het gemak ook maar uit de game gesloopt is. Iets wat nog wel in de X360-versie van het spel zat.
Is het het dan helemaal niet waard om deze games te spelen? Oh, jawel! Je koopt ze voor een klein prijsje, los van elkaar. En wanneer je dan ook echt aan de slag wil met een retro-Doom, wil ik je aanraden om gewoon voor Doom 3 te gaan. De game die mijn PC tijdens z’n originele release niet aan kon door de Nasa-specs die nodig waren, draait als een zonnetje op de console. Eerder kreeg de game al een sterke port richting de andere Xbox-en, maar op de One loopt ‘ie beter dan ooit. Elf jaar naar het origineel speelde ik Doom 3 en realiseerde ik me opnieuw hoe tof die game was. Enger, donkerder en technisch gezien veel indrukwekkender dan zijn voorgangers, is Doom 3 nu nog steeds een flinke aanrader. De versie die nu beschikbaar is, is gebaseerd op de BFG Edition van de game die eerder verscheen op de Xbox 360, PlayStation 3 en PC. Vele veranderingen werden daar doorgevoerd om de game beter speelbaar te maken en visueel nog indrukwekkender te maken. Een goede start voor Doom 3, mag je dus wel stellen. De game draait op mijn Xbox One X zelfs in 4K met zestig frames per seconde. Natuurlijk, we spreken over een oude game, maar lekker is het wel. Er is zelfs een optie aanwezig waardoor de belichting nog veel beter kan worden, iets wat volgens kenners gelijk staat aan de Ultra Quality Setting op in de PC-versie van het spel. Doom 3 loopt en oogt als een trein. Ja, dit is de aanrader van dit pakket, mits je een beetje tegen de horror kan. Want stiekem is Doom 3 nog steeds eng. En die Bethesda log-in? Hier niet nodig. Deze versie liet mij opnieuw zien waarom ik zo van Doom hou.
Doom, het is een iconische franchises. Hoewel Doom en Doom 2 alles behalve goede overzettingen zijn naar de nieuwe consoles, is het stiekem nog steeds verdomd leuk om te spelen. Doom 3 is echter de parel van de complete trilogie. Dit is een voorbeeld van hoe je een oude game naar een nieuw publiek trekt, zonder een complete remake te organiseren. (En hierdoor mag je eigenlijk een vol punt bij mijn eindcijfer rekenen wanneer je puur voor deze game gaat.) Wanneer Nerve en Bethesda met goede patches komen voor de originele twee delen, kan dit pakket een verdomd sterk stukje geschiedenisles worden. Echter, het feit dat de online functionaliteiten in Doom ontbreken, de game die de Death Match uitvond, is onbegrijpelijk. Ik krijg spontaan zin om die Doom van een paar jaar geleden ook opnieuw te starten om helemaal alles uit te hebben voor ik begin aan Doom: Eternal later dit jaar…
