Het is nog even hier vandaan, maar toch begint het alweer te kriebelen. De E3, de beurs in Los Angeles opent in juni weer haar deuren. Maar nu al is de gamer in mij bezig met vooruitkijken. Want de E3 is niet alleen de plek waar alle toffe aankondigingen plaatsvinden, het is ook een tijd waarin gamers even belangrijk zijn.
Ja, het is geweldig om in zo’n week in de reguliere media, die normaal niets over games schrijven, toch iets te zien over onze favoriete tijdsbesteding. Even worden we als gamers erkend door de gemeenschap. De beurs, die miljoenen kijkers heeft via Mixer, Twitch en Youtube, bovenop de duizenden bezoekers die daadwerkelijk in L.A. zijn, is elk jaar even een samenkomst van al het goede in de gaming industrie. Het is het moment waarop bedrijven hun toekomstige plannen laten zien. Niet alleen qua games, maar ook op gebied van hardware. En hardware is interessant, ook voor niet-gamers.
Maar, weet je, hoewel het tof is dat we even belangrijk zijn en elk stuk media ineens een gamerubriek heeft, is het vooral het gevoel dat ik krijg bij de E3 dat de beurs voor mij zo speciaal maakt. Ik hoef niet erkend te worden in een vrouwenblad, in een roddelprogramma op tv. Nee, ik ben een gamer, en een gamer die daar verdomd trots op is ook. En de E3 is een beurs waarbij dat gevoel enorm boven komt drijven. Alle ogen zijn op ons gericht, maar daar gaat het niet om. Ik kan enorm genieten van streams als die van IGN, waarbij ik zie dat de mensen van de Amerikaanse site niet alleen goede coverage geven, maar waarbij ik vooral de passie zie. De passie in hen voor games. Mensen in het publiek bij een persconferentie die juichen omdat ze wat nieuws zien. Vooral bij de conferentie van Microsoft, waarbij gamers daadwerkelijk binnen mogen komen, voegt het een extra dimensie toe. Het juichen om een game, het kan als vreemd ervaren worden. Maar het is de passie die er vanaf druipt. En dat vind ik prachtig.
Om in kamp Microsoft te blijven, de aankondigingen van de backwards compatibility, zowel Xbox 360 als Xbox, konden ook rekenen op veel gejuich vanuit het publiek. De stap die Microsoft hier zette was de juiste, het was fanservice, en dat bleek toen de fans zo los gingen. Het was een veelbesproken feature die lang gewild werd. En ineens was ‘ie er. Het was het opbouwen van een belofte, opbouwen naar een climax. En wanneer die climax er is, geniet ik. Het lachje van Phil Spencer maakt het af. Want daar, dat geluksmoment, daar voel je van binnen hoe trots je bent dat je een gamer bent. Het is een geweldig gevoel. We zijn even nog trotser op de hobby waar we sowieso trots op zijn. En de E3 geeft mij dat gevoel een week lang, keer op keer.
Natuurlijk zijn er andere momenten in het jaar die mijn vlam van binnen even overgooien met benzine. De Gamescom, de beurs die ik elk jaar bezoek, wordt groter en groter, maar daardoor ook steeds serieuzer genomen. Wanneer ik daar spreek met gamers, ontwikkelaars, uitgevers of PR-mensen, hoor ik niet meer even in die ‘gamers’-club, maar voel ik mij onderdeel van een geweldige industrie. Misschien wel de meest toffe industrie die er is. Want fuck it. Ik ben een gamer. Een verdomd trotse gamer. En waarom zouden we ook ingetogen moeten zijn? Ja, jaren geleden werd ik nog wel eens uitgelachen omdat ik mensen vertelde dat ik het liefste achter mijn Sega Mega Drive zat, maar nu is het normaal dat zowat iedereen een console heeft. Gaming is groter geworden, steeds meer mensen vinden onze industrie. En steeds meer mensen vallen voor deze passie.
Waar we als gamers soms een beetje vreemd aangekeken worden, laten deze momenten me keer op keer zien dat dat onterecht is. Misschien begrijpen mensen niet waarom we liever God of War spelen terwijl het buiten 27 graden is. Misschien begrijpen ze niet waarom we uren in een spel willen investeren om een bepaald wapen vrij te spelen. Of vinden ze het onlogisch dat we een dungeon voor de honderdste keer doen om dat ene stukje loot te krijgen. Maar jij snapt het. Ik snap het. En tijdens zo’n E3 lijkt iedereen het even te snappen. En elk jaar vinden nieuwe mensen hun weg naar de videogames. En dat komt ook door de E3, de Gamescom, of die andere evenementen. Even zijn we belangrijker dan de rest, ook al is dat helemaal niet nodig.
