Neuken, batsen, het beest met twee ruggen maken, rollebollen, wippen… Van alle synoniemen die je aan seks kan geven moet het in Vlaanderen gebruikte poepen wel het meest platte zijn. Toen mijn rare creepy oom aan de feestdis op een huwelijksfeest onlangs het durfde te wagen mijn veertienjarige dochter te vragen of ze al gepoept had verslikte ik me dan ook spontaan in mijn witte wijn. Het is dat soort shit wat iedereen stiekem een hekel aan familiefeesten bezorgt. Je wordt een paar keer per jaar onder het mom van familiale gezelligheid gedwongen om samen te zitten met een groep mensen waarmee je nauwelijks meer dan een vage bloedband deelt en steeds moet je gesloten schoentjes dragen omdat je tenen constant krullen. Nu Kerst erg dichtbij aan het komen is, mag ik weer vol afschuw uitkijken naar een nieuw ‘gezellig’ samenzijn in mijn eigen stulpje waar ik de hele zwik mag verwelkomen. Dat wordt uitkijken naar het gebruikelijke, vervelende vragenuurtje bijvoorbeeld. Wanneer vind je nou eindelijk een leuke vaste vriend Eefje? Wanneer begin je aan baby’s? Nu ik een leuke kerel heb is de klassieke vraag ‘Wanneer zetten jullie de volgende grote stap?’ Welke volgende stap? Anaal ofzo?
Nee, in alle eerlijkheid: familiefeestjes trek ik niet. Mijn familie is gewoon een te grote groep aan erg verschillende mensen waarvan de meesten elkaar het licht in de ogen niet gunnen, wat ervoor zorgt dat gesprekken op een dergelijk feestje uitblinken in oppervlakkige nietszeggendheid. Combineer dat gegeven met een teveel aan gratis alcohol en je ziet meteen een recept voor overheerlijk drama. De neef die een paar jaar geleden plots het geniale idee kreeg zijn naar Gin smakende tong in de mond van mijn moeder te steken (yuk!!), of de oom die steeds net iets te handtastelijk wordt bij het begroeten en afscheid nemen. Serieus kerel, jaren geleden zat ik als kleine uk op je schoot en nu sta je ongegeneerd in mijn billen te knijpen? Diezelfde oom die dan stevig op zijn kop krijgt van zijn vrouw en vervolgens luidop verkondigt dat hij naar huis gaat om te poepen. Maar oompje, mag je die pilletjes wel combineren met alcohol? Daarnet aan de afwas hoorde ik van je vrouw dat hij zonder niet meer overeind komt. Boem! Familiedrama. Stiekem vermijd ik dat gedoe liever, in alle asociale teruggetrokkenheid ergens in een hoekje. Met een 3DS. Gewoon oortjes in en de tijd weg gamen. Het is iets dat de meesten onder ons wel al eens gedaan hebben tijdens saaie familiebijeenkomsten, maar helaas komt er dus echt een punt waarop je die shit niet meer kan maken. Als je vijftien bent kun je nog makkelijk ‘bekijk het maar’ zeggen en effe Mario Kart gaan spelen op je handheld, maar er komt een punt, zo rond je 28ste, dat mensen raar gaan kijken als je aan tafel een spelconsole uit je handtas vist. Gelukkig zijn er, als je mensen ontvangt op je thuisbasis, genoeg game-alternatieven om de tijd door te komen zonder als een contactgestoord randgeval beschouwd te worden.
Uiteraard is het allereerste waar je aan denkt in het geval van een feestje de zogeheten partygames. Zeker als er neefjes, nichtjes of lichtgevende kinderen op uitwisseling uit Chernobyl in het spel zijn, zit je gebeiteld. De klassieker in dat genre is uiteraard SingStar. Gewoon microfoon in de hand en met teveel goedkope champagne in de maag “Take on me” van Aha beginnen blèren. Dat soort dingen werkt aanstekelijk en is zo laagdrempelig dat, voor je het weet, je dronken oom met zijn stropdas rond het hoofd gebonden “Lola” van The Kinks aan het verkrachten is. Guitar Hero kan ook werken, maar enkel als je dronken genoeg bent om geen moer om je imago te geven. Als je nuchter Guitar Hero gaat spelen terwijl er mensen naar je zitten te kijken, begin je al snel enorm zelfbewust te worden over het feit dat je er als een idioot uitziet terwijl je op een speelgoedgitaartje staat te rammen. Het is weinig toevallig dat in films waarin het hoofdpersonage een loser is, hij geïntroduceerd wordt als Jack Black die een highscore in Guitar Hero aan het verpulveren is. Enkel wanneer je full band kan gaan en je oma aan het drumstel kan krijgen is Guitar Hero op Kerstavond een echte aanrader. Het beste is echter om alle plastic randapparatuur veilig weg te bergen, je DJ Hero draaitafeltje, je Wii Fit weegschaal en Wonderbook mogen stof blijven happen in de kast. De enige uitzondering op die regel is de uDraw. Als je één van die tekentablets ergens nog in een doos hebt zitten, dan is nu de tijd aangebroken om die te gaan gebruiken. Er is één game die exclusief voor uDraw gemaakt is en waar je vrolijk om kan worden op een avond als deze: Pictionary. Het is de ultieme oeroude klassieker onder de partygames en het werkt supergoed op de uDraw, dus met deze in je bezit zou het misschien zelfs nog gezellig kunnen worden.
Uiteraard heeft niemand nog een uDraw, dus kun je proberen je heil te gaan zoeken in meer traditionelere ‘partygames’ zoals je op de Wii en Wii U vindt. Je kan potjes Mario Kart racen in splitscreen en constant schildpadden achter je nichtje van acht gooien tot ze begint te huilen. Of je zet de salontafel aan de kant, blaast het stof van de Kinect en gaat los, motion-sensing style. Kinderen zijn dol op Kinect, dus geef hen Kinect Adventures of Kinect Sports en Dance Central 3 en het is gedaan met ongemakkelijke conversaties aan tafel dankzij luidruchtig kinderplezier. Het grappige aan Kinect is dat je ook altijd een oom hebt die met de handen in het haar staat toe te kijken, niet snappend hoe de technologie in zijn werk gaat. Toen mijn oma voor het eerst een Kinect in actie zag riep ze zelfs luidop ‘hekserij’ en probeerde ze het in de open haard te gooien.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Dit allemaal gezegd hebbende is partygamen allemaal goed en wel, maar uiteindelijk gaat het nog steeds erom om zelf spelenderwijs de tijd door te komen; dan komt dat neefje van dertien wel erg goed van pas. Showcasen heet het, en het is niet meer dan dat neefje even snel die nieuwe leuke game tonen, iets dat uitmondt in een speelsessie die blijft duren tot iedereen zijn jas aan heeft en al aan de voordeur staat. Ook hier moet je uiteraard wat voorzichtigheid aan boord leggen als het om gamekeuze gaat. Als er conservatievelingen in je familie zitten is Grand Theft Auto V spelen bijvoorbeeld echt geen strak plan. Toen ik een aantal Kersten terug bijvoorbeeld Liberty City onveilig aan het maken was met mijn neefje, stond mijn oom recht van de feesttafel en trok de stekker uit het stopcontact. Niet meteen de meest slimme zet van een kerel die ondertussen al drie hartaanvallen achter de rug heeft en binnenkort zelf wel eens aan een stopcontact zou kunnen gaan hangen. Wat je in sommige gevallen ook beter vermijd is om de nieuwste games op je PlayStation 4 of Xbox One te tonen. In het beste geval krijg je pissige blikken van de ouders van het neefje omdat hij nu als een malle gaat zeuren om er ook eentje te krijgen, terwijl hij pas vorig jaar een PS2 kreeg, het verwende rotjong. Het kan echter ook erger. De man van mijn ene nicht was vorig jaar zo trots om zijn PlayStation 4 te tonen op een babyfeestje ter ere van hun pasgeboren zoontje. De adder in dat gras schuilt erin dat beide ouders van een uitkering leven en heel de familie babyspulletjes had gekocht voor hen. Het duurde niet lang voordat de gevreesde vraag naar boven kwam: hoeveel kost dat speelgoed? Ik zocht in elk geval meteen dekking want ik wist: shit was about to go down. Uiteindelijk draait het echt om prioriteiten te stellen, toch? Ok, je pasgeboren baby slaapt in een appelsienenkistje en speelt met een bijtspeeltje van de hond, maar je kan wel netjes Killzone Shadow Fall spelen, toch? Als die kleine uk teveel jankt moet je de fopspeen maar wat onderdompelen in Schultenbrau, wordt hij rustiger van.
Mijn advies als je gaat showcasen is in elk geval: hou het simpel. Kies voor een racegame zoals Forza Horizon en geef af en toe eens de controller door of probeer zelfs samen eens in co-op een LEGO-game te spelen of wat potjes FIFA te doen. Wanneer je dat lukt zonder de controller in die kleine etter zijn gezicht te gooien als hij je verslaat, dan kom je ongehavend de avond door. Dan zit je weliswaar te gamen, weg van de feestdis en de irritante conversaties, maar je bent gezellig met de kinderen bezig, je bent sociaal. En als dat alles faalt, glimlach dan en denk aan die 3DS die netjes met een opgeladen batterij in de badkamer ligt en hoe snel je last van je maag kan krijgen op zo’n Kerstavond-feestje. He, wat vervelend.
