Yes, eindelijk weer eens een Tweede Wereldoorlog shooter! Bandai Namco geeft mij waar ik al weer een lange tijd op wacht. Na de wetenschap dat de game gemaakt is met de CryEngine 3 (Crysis 3, Warface), wat bijna garant staat voor een mooie ervaring, kan ik niet wachten om de game te spelen. Call of Duty: World at War (2008) is de laatste game waar ik het thema Tweede Wereldoorlog heb gespeeld en ik heb een trek, nee een honger naar het uitmoorden van Nazi’s. Bring it on!
Het verhaal volgt nieuwsverslaggever Robert Hawkins die aan de hand van flashbacks het verloop van een aantal belangrijke veldslagen verteld. Deze nieuwsverslaggever is gelukkig ook een begenadigd oorlogsheld en is dus tevens hoofdrolspeler van zijn eigen verhaal. Het wordt helaas zonder overtuiging verteld en het weet je eigenlijk nooit ergens te boeien. Al snel krijg je de indruk dat de game wat losjes in elkaar zit. Maar gelukkig zit er ook een multiplayer in. Alhoewel we er niet echt gelukkig van worden. Het is gewoon allemaal veel te simpel in elkaar gezet. Het ziet er knullig uit en kan echt, maar dan ook écht niet meer meekomen met de FPS multiplayers van deze tijd. We leren ook dat Creative Director Stewart Black (van o.a. “Black” op de PS2/Xbox en “Bodycount” op de PS3/Xbox360) ontwikkelaar City Interactive verliet, midden in het proces van deze game en dat heeft het alles behalve goed gedaan. City Interactive heeft al een aardig rij games op hun lijstje staan, waarvan Sniper: Ghost Warrior de bekendste is. De ervaring zou dus aanwezig moeten zijn, toch laten ze het met deze game flink liggen.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Voor een game die in 2011 aangekondigd werd vind ik het een teleurstelling hoe het eruit ziet. Ik kan nergens ontdekken dat het met behulp van de CryEngine 3 is gemaakt. Ik heb zelfs ter vergelijking World at War op mijn andere televisie aangezet en die game ziet er stukken beter uit. En laten we dan vooral niet vergeten dat dat alweer 6 jaar(!) geleden is. Op de officiële website van de game wordt het omschreven als een échte moderne schooter met adembenemende graphics en een geweldige interactieve oorlogservaring. Maar Enemy Front is niet wat het claimt te zijn. Ik ervoer ook een aantal vastlopers, zelfs tijdens schietscènes, die na een seconde of vijf gelukkig weer de draad oppakten. Maar het meest stoorde ik mij nog aan de voice-acting die ronduit slecht is en gesproken teksten die niet eens gelijk liepen met de monden van de karakters. Als je ook niet op de juiste plek stond, praatten de karakters in het niets en keken je ook niet aan.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Eerlijk is eerlijk, de game geeft je wel een verscheidenheid aan opties om een level te voltooien. Zo kun je kiezen voor een stealthy benadering, of juist een guns blazin’ ik-schiet-op-alles-wat-beweegt rambo-move of je kunt een beschutte sniperpositie innemen en iedereen op afstand een kogel door het hoofd jagen. De levels zijn groot en geven je alle opties, wat tof is. Ik heb ze dan ook allemaal geprobeerd. Stealthy een level doorlopen is altijd cool. Je kunt een steentje gooien en zo de vijand afleiden om ze daarna met aan je mes te rijgen. Ik kreeg het jammerlijk ook voor elkaar om een hele tank opzij te schuiven toen ik er per ongeluk een steentje tegenaan gooide terwijl ik er achter verscholen zat, waarna ik doorzeeft werd met kogels. Een leuk “oh fuck, ze zien me zitten!” momentje. Ik probeerde het zodoende maar met de guns blazing en sniper methode, maar na het missen van een aantal loepzuivere headshots en een gun met een bizar zware terugslag en ik zo al mijn doelen mistte, had ik ook dat snel opgegeven.
Een game waar ik best wel zin in had. Maar het hoesje van de game is nog het mooist. Toch wilde ik de game doorspelen. Misschien omdat het een FPS is en ik dat soort games eigenlijk gewoon altijd wil spelen ondanks dat ik mij bij deze game enorm stoorde aan de graphics en de slechte gameplay. Dit is voor mij een game die tien jaar geleden erg tof had geweest, maar nu echt niet meer kan. Ik heb er toch wel wat plezier aan beleefd, het blijft immers heerlijk om Nazi’s af te knallen. Toch ga ik deze game het cijfer geven dat het verdiend, en dan geef ik het nog de voordeel van de twijfel. Stay frosty.
[review pros=”+ Meerdere manieren om een level te voltooien
+ Vrij grote open levels ” cons=”- Slechte gameplay
– Slechte graphics
– Slechte multiplayer
– Gewoon slecht” score=40]
