De aankondiging van Far Cry New Dawn werd door me op onverschillig schouderophalen onthaald. Ja, ik had me meer dan behoorlijk vermaakt met Far Cry 5, maar zat ik echt te wachten op een game die gewoon dezelfde map en gameplay recycleert? Niet bepaald. de bom viel, de mensen trokken zich terug in hun schuilkelders en nu zijn we zeventien jaar verder, klaar voor meer van hetzelfde in een postapocalyptisch jasje. Op papier klinkt het niet bepaald als een game om warm voor te lopen, in de praktijk echter….
Hope County blijft wat mij betreft zelfs na een nucleaire explosie een leuke speeltuin om in te vertoeven en de gekende template is er wederom netjes op toegepast. Ondertussen weten we maar al te goed wat te verwachten van deze games. Je hebt een resem outposts om te veroveren met behulp van je sniper rifle, wat beesten met scherpe tandjes om op te jagen zodat je een betere uitrusting kunt craften, spectaculaire verhaalmissies die afgewisseld worden met kleine fetch quests. Het is een malletje dat Ubisoft al vaak gebruikt heeft, en uiteraard zorgt dat voor deja vu. Ik kan heus begrijpen dat mensen ondertussen wel wat uitgekeken zijn op de formule, is het echter okay dat ik voorlopig nog even blijf hangen?
Centraal in New Dawn staan de inwoners van het stadje Prosperity, overlevenden van een nucleaire ramp, die gewoon proberen een goed leven te leiden. Dat is uiteraard buiten de highwaymen gerekend, de obligate bende smeerlappen die je in elke zichzelf respecterende post apocalyptische setting aantreft, het soort dat met geweld neemt waar anderen voor werken. Deze Highwaymen worden geleid door de twins, psychopatische zussen die net als Vaas, Pagan Min en Joseph Seed fungeren als antagonisten voor de held van het verhaal.jij de speler. Je neemt de rol aan van een anonieme security captain die zijn overste Thomas Rush uit de klauwen moet zien te redden van de Highwaymen en van daar af is het Far Cry as usual.
Far Cry New Dawn is in feite heel erg eenvoudig te omschrijven. Het is Far Cry 5, maar dan in een compactere vorm, met een post apocalyptisch sausje. De map is een stukje minder groot, het aantal story-missies met 22 stuks een stuk kleiner qua aantal en er zijn “slechts” een paar dozijn aan zij-opdrachten. Die bescheidener schaal resulteert in een game die stukken meer gefocust aan de bak komt en waarbij je in de verhaallijn aan een rotvaart van de ene explosieve situatie in de volgende car chase terecht komt. De omgeving zelf is uiteraard een stuk leger dan het Hope Country van voorheen, kernbommen hebben nu eenmaal dat effect, maar dat betekent niet dat het landschap desolaat is. New Dawn grossiert niet in barre omgevingen en bruintinten, maar opteert eerder voor een setting waar de natuur op kleurrijke wijze de boel heeft overgenomen. Het is een gedurfde keuze, maar de felle bloementapijten leveren wel degelijk een unieke, bevreemdende look op. Ook elementen zoals een gestrand oorlogsschip of verlaten pretpark waar je heen moet trekken tijdens expeditions om een pakketje te stelen geven de spelwereld een heel aantrekkelijke visuele sfeer.
Naast die bloemenpracht en wat leuke setpieces zijn ook de implementatie van lichte RPG-elementen nieuw in Hope County. Alles wat je doet zoals outposts veroveren helpt je verder in de game. Je unlockt perks die je personage sterker maken op vlak van health of het craften van betere wapens en dergelijke, zaken die je leven in Hope echt wel een stuk eenvoudiger maken. Nog sterker is echter je settlement van Prosperity zelf. In het begin is het nog nauwelijks meer dan wat houten planken en blauw dekzeil, maar al spelende bouw je Prosperity steeds meer uit. Je zorgt voor een kruidentuin, een labo om explosieven te maken, er komen lichtjes te hangen en je ziet Prosperity gaandeweg netjes groeien tot een leuke plek, jouw plek. Je bent constant de baan op in New Dawn en steeds met heel wat dingen bezig, maar Prosperity aard het. Het is een plek waar je daadwerkelijk het nut ziet van wat je allemaal aan het uitspoken bent in de spelwereld, het toont je vooruitgang en de impact die het heeft op de NPC’s om je heen. Het toont ook aan dat hoewel de serie al jaren routineus dezelfde formule volgt er nog steeds de wil is om nieuwe dingen te proberen, die in dit geval ook een echte meerwaarde blijken.
New Dawn bouwt netjes verder op Far Cry 5, maar dat doet wel op uiterst verfijnde wijze. De compactere aanpak resulteert in een paar van de beste missies en stukjes gameplay in de gehele reeks en de spelwereld heeft, ironisch gezien de post apocalyptische setting, een heel levendige sfeer. De game vind het wiel niet opnieuw uit, maar rolt wel verdraaid lekker. Voor fans van de reeks is dit een onweerstaanbaar spul.
