Het is bijna tijd om over te gaan naar 2014. Het jaar waarin de next-gen oorlog begon komt tot een einde. 2013, een tijd waarin bijzonder veel hoogstaande games het licht hebben gezien, zal de boeken in gaan als een van de beste gamejaren tot op heden! Wij kijken terug op de tien beste releases van het afgelopen jaar.
De tijd dat Naughty Dog bekend stond als ontwikkelaar van de succesvolle, cartoony platformgames Crash Bandicoot en Jak & Daxter ligt nog niet eens zo heel ver achter ons. Een jaar of zeven geleden nam de populariteit van de ontwikkelaar echter een nog veel grotere vlucht met de release van de eerste Uncharted voor de PlayStation 3. De twee daarop volgende delen maakten Naughty Dog’s nieuwe franchise tot een van de populairste op Sony’s console. De verbazing was dan ook groot toen op de Spike TV Awards van 2011 een compleet nieuwe AAA-game aangekondigd werd… ontwikkeld door Naughty Dog.
In tegenstelling tot wat velen verwacht hadden, zette Naughty Dog na Uncharted 3 niet vol in op het vierde deel. In plaats daarvan werd hard gewerkt aan The Last of Us, een apocalyptische survival-horror game die zich vooral afspeelde in stedelijke gebieden die, door het verdwijnen van de bevolking, overwoekerd waren door de natuur. Iets waarmee Naughty Dog door de opgedane ervaring in Uncharted meer dan prima overweg kan.
De in het oog springende, prachtige graphics waren bij lange na niet het beste aan The Last of Us. Meerdere redacteuren van GameParty zaten binnen tien minuten nadat ze het spel startten te huilen. De meeste voor het eerst door iets wat ze meemaakten in een videogame. Want het verhaal van The Last of Us is zó enorm sterk. Naughty Dog heeft het combineren van soepele, actievolle gameplay met een ijzersterk verhaal tot haar speerpunt gemaakt. Samen met het enorme oog voor detail. Nu we weten dat de ontwikkelaar dít kan, zijn de verwachtingen voor Uncharted 4 des te hoger. Maar tot die game uitkomt, starten we met liefde The Last of Us nogmaals op.
De conclusie van de review van Super Mario 3D World was: “Dit is de titel die de Wii U zo ontzettend hard nodig heeft”. Een uitspraak waar we als we terugblikken nog steeds 100% achter staan. Op nummer drie staat Super Mario 3D World en die podiumplek heeft de game zeker verdiend. De eerste 3D-Mario in HD ziet er prachtig uit. Bovendien speelt de game ook nog eens fantastisch weg. De levels zijn stuk voor stuk meesterwerken en de standaard Mario-werelden hebben er nog nooit zo prachtig uitgezien. Met verschillende levels van een Mario Kart-tribute tot een level vol met toetjes zit het helemaal goed met de variatie in gameplay.
Maar wat Super Mario 3D World vooral zo speciaal maakt is de multiplayer. Voor het eerst in de geschiedenis van de 3D-games van Mario is de volledige campagne met meerdere spelers te doorlopen. Dat dat alleen offline kan mag de pret niet drukken, want als je met zijn allen op de bank zit is het alleen maar leuk als je elkaar aanwijzingen kunt geven. Of als je elkaar kunt uitlachen natuurlijk, want je kunt er ook voor kiezen om de levels een competitief karakter mee te geven. Met een aantal nieuwe power-ups, nieuwe vijanden, nieuwe omgevingen en een nieuw speelbaar personage (Rosalina) brengt de game in ieder geval een hoop vernieuwingen en komt hij dicht in de buurt van Super Mario Galaxy. Verplichte kost voor Wii U-bezitters! En heb je nog geen Wii U, dan is Super Mario 3D World ook zeker een reden om er een aan te schaffen!
Bioshock Infinite. Iedereen was er lyrisch over. Het verhaal zat geniaal in elkaar, de gameplay was goed en de graphics waren ook uitstekend. Nadat iedereen van het epische einde was bekomen, kwamen de kritieken. De gameplay was toch niet zo geweldig. Elizabeth vond wel erg vaak nuttige dingen en zodra je klaar was met het verhaal, was je ook klaar met de game. Er is nog DLC gekomen, zowel verhalende als niet-verhalende. Deel 1 van Burial at Sea is al voorbij gekomen en deel 2 komt er nog aan. Niet iedereen vond deel 1 geweldig, wat resulteerde in matige cijfers, maar misschien weet deel 2 het beter te doen. Ik heb er hoop in, want als het zo net zo gaat als in het originele verhaal van Infinite dan wordt het pas op de helft leuk. Tenminste dat is mijn ervaring met Infinite. Ik snapte niet waarom iedereen het te gek vond, de gameplay was oké en ook spatten de graphics er vanaf, maar het verhaal wist me niet te grijpen. Totdat ik de game had uitgespeeld.
Wauw, ik was in shock. Wat een einde. Wat briljant geschreven. Ik heb een aantal uren over het einde nagedacht en alles werd duidelijk. Het hele plot, de personages, ik zag alles helder. Natuurlijk kwam dit moment van openbaring op de WC, de plek waar alle goede ideeën, uitvindingen en heldere momenten ontstaan. Hierna heb ik de recensie getypt en met het einde in mijn hoofd heb ik het cijfer online gezet. Een 98! Is Bioshock Infinite dit nog steeds waard of ondertussen al niet meer? Ja. Als een einde van een game je je zo kan laten voelen, is het een 98 waard. Misschien is de DLC tot zover aan de matige kant, maar de originele game is een pareltje en vergeet niet: Burial at Sea 2 komt er ook nog aan.
