Recentelijk was ik (wederom) aanwezig bij het concert dat Hans Zimmer gaf in Nederland. Mocht die naam je niets zeggen, het is geen artiest zoals een Madonna, Muse of Justin Bieber. Zimmer maakt muziek voor films (al zijn games niet onbekend voor hem). Je kent hem als de man achter de muziek van Pirates of the Caribbean, The Lion King, The Dark Knight, Inception, Interstellar, Gladiator en zoveel meer. Terwijl Zimmer met zijn orkest en koor de meest prachtige muziek ter gehore bracht, deed ik mij wederom beseffen waarom ik zo’n liefde heb voor dit soort muziek. Bij mij thuis hoor je meer filmmuziek uit de speakers komen dan die van de gemiddelde top 40-artiest. En dat is zo al zowat mijn gehele leven.
Het gevoel dat deze muziek teweeg kan brengen is ongekend. Natuurlijk zijn er mensen die compleet los kunnen gaan bij het gemiddelde lied dat op de radio. Ook ik kan flink uit m’n bol gaan tijdens één van m’n favoriete liedjes. Maar met filmmuziek is het anders. Het raakt een andere snaar. De muziek is veelal gecreëerd om een gevoel op te roepen bij de kijker van de film. Om een gevoel te creëren of juist te bevestigen. Daarom is het muziek die onder je huid kan gaan zitten. Kippenvel teweeg kan brengen of je compleet in tranen uit kan laten barsten. En dat is bijzonder knap. Op het moment dat tijdens het concert Lebo M. op het podium verscheen en de eerste woorden van The Circle of Life zong (The Lion King), Nants ingonyama bagithi baba, gingen de haren in mijn nek omhoog staan. Wauw. Krachtige muziek. Emoties werden opgewekt. Door de muziek, maar ook door de herinneringen aan de film. De vele krachtige scenes. Het gevoel dat de film me toen gaf.
Zimmer speelde zijn meest bekende stukken, maar waar hij me echt uit mijn stoel wist te blazen was tijdens zijn live renditie van The Dark Knight. De film die bij mij steevast in mijn top vijf films aller tijden staat en één van de beste soundtracks van de laatste twintig jaar heeft. Ja, mijn huid werd koud, kippenvel verscheen en ik raakte in een trance. De muziek wist me te raken, de perfecte momenten uit de film te doen herleven en mij aan te zetten tot hartkloppingen. Wat een stuk muziek met je kan doen. Het is geweldig. Het experimentele dat Zimmer gebruikt in zijn scores werd ook live prachtig ten uiting gebracht. Want wist je dat Zimmer een scheermesje op een vioolsnaar zet om die specifieke tonen uit The Dark Knight te creëren? Het is tekenend voor de man die al op vroege leeftijd muzieklessen liet voor wat ze waren omdat hij niet de bekende tonen van Mozart en Bach wilde leren spelen, maar dat hij wilde improviseren met geluid.
Een fantastische ervaring. Ik raad je dan ook ten zeerste aan om naar een concert van Zimmer te gaan. Een belevenis. Maar, waarom hier zo over beginnen op een site als deze? De link naar gaming is snel gemaakt. Waar we Zimmer vooral kennen van z’n werk voor films heeft de man ook wat gedaan in de wereld der video games. Jawel, Hans Zimmer is overal. Want wist je bijvoorbeeld dat hij ook verantwoordelijk was voor de soundtrack van Modern Warfare 2? En dat zijn naam ook terug te vinden is in de credits van Crysis 2? Opmerkelijk is dat de man die ons de geschifte muziek van The Joker gaf, die ons emotioneel mee nam tijdens Inception, die los ging in The Amazing Spider-Man 2 en de grootste mannen een vrouwelijk randje gaf met de muziek voor Gladiator ook een zeer kinderlijke titel op zijn lijst heeft staan. Jawel. Hans Zimmer is verantwoordelijk voor het themalied van Skylanders: Spyro’s Adventure!
Een interessante ontwikkeling dat mensen die voornamelijk aan series of films werken ook de stap richting games maken. Toch een heel ander landschap. Waar de film of serie een verhaal van A naar B poogt te vertellen, ben jij als speler de regisseur van je verhaal in een game. Maar Zimmer is niet de enige die de stap heeft gemaakt. Nee, veel van zijn collega’s hebben de stap ook gemaakt. Voor het gemak laat ik John Williams met zijn Star Wars-muziek even aan de kant staan. Want dat is niet specifiek voor een game gemaakt, uiteraard. Een grote naam is echter Harry Gregson-Williams. Misschien ken je hem van soundtracks voor Shrek, Phone Booth, Kingdom of Heaven en Team America: World Police. Ik ken hem vooral als de man achter de legendarische muziek uit Metal Gear Solid 2, 3 en 4. Wat een geweldige soundtracks hadden die games!
Ramin Djawadi, de naam zegt misschien minder, maar het is degene die je de muziek van Game of Thrones brengt. Maar ook heeft hij Medal of Honor op zijn naam staan. Daniel Licht, bekend van Dexter, is ook verantwoordelijk voor de muziek van Dishonored. Michael Giacchino, die de soundtracks deed van Star Trek, Rogue One: A Star Wars Story en Jurassic World zagen we eerder ook als de muzikale kracht achter Medal of Honor Vanguard, Turning Point, Call of Duty, Allied Assault en de The Lost World videogame. Begonnen met de game van Jurassic Park, om uiteindelijk een film in de franchise te voorzien van muziek. De cirkel is compleet.
Ik kan er van genieten, van die bombastische, Hollywood-mensen die hun kunnen naar games brengen. Waar het narratief steeds interessanter wordt in games, waar het vertellen van het verhaal steeds belangrijker is, is het tof om te zien dat meerdere bronnen gebruikt worden om dit goed te doen. Inclusief mensen met hun roots in Hollywood. Want zeg nu zelf, met een Hans Zimmer achter je muziek kun je niet fout gaan, toch?
