Je kijkt al tijden uit naar een game. Maandenlang leef je toe naar de release. En dan, na lang wachten, breekt eindelijk die ene dag aan waar je al zo enorm lang zoveel zin in hebt. De game ligt in de winkel! Maar dan begint het dilemma pas echt: waar koop je hem? Om half tien ’s ochtends bij de lokale gameshop voor 65 euro of bij de midnight launch van die ene grote elektronicaketen voor 52 euro? Dilemma’s, dilemma’s.
Vroeger was alles anders. Ja ja, ik weet het, daar gaan we weer, maar ook in dit geval klopt het écht. Games waren overal daadwerkelijk even duur (althans in de omgeving waar ik woonde voor en tijdens mijn tienerjaren), dus haalde je je games gewoon bij de dichtstbijzijnde gameshop, speelgoedzaak, elektronicazaak of waar dan ook games verkocht werden. In de plaats waar ik tot mijn elfde woonde was dat de Bart Smit. Dat was overigens niet alleen de dichtstbijzijnde, maar ook de enige winkel in de omgeving waar games verkocht werden.
Na de verhuizing woonde ik ineens in een stad waar niet alleen meer winkels zaten, maar waar ook een échte gespecialiseerde gameshop zat. Nog dichter bij huis dan een speelgoedwinkel of andere winkel die games verkocht ook. De keuze was voor mij dan ook niet moeilijk: dat was voor mij dé plek om mijn games en consoles te kopen. En daarnaast was het er ook gezellig: altijd even een praatje maken. Ook als ik niks kocht. Sterker nog, vaak als ik erlangs fietste ging ik er alleen maar even naar binnen om een praatje te maken. En stiekem natuurlijk ook om te kijken of er nog nieuwe games in de schappen lagen.
Het was de tijd waarin internet nog opkomend was. Of in ieder geval breedbandinternet. Langzaam begonnen de eerste webwinkels hun deuren te openen. Tegelijkertijd gingen grote (elektronica) winkelketens zich in steeds meer Nederlandse steden vestigen, en, misschien nog wel belangrijker, er kwamen websites waarop de prijzen van producten bij diverse winkels vergeleken werden. Ik volgde die ontwikkelingen op de voet. Een game hoefde ineens geen zestig of soms wel zeventig euro meer te kosten. Zeker voor een jochie dat op de middelbare school zit een hele leuke ontwikkeling. Je hebt het nu eenmaal niet heel breed als je rond moet komen van je folderwijkje en het zakgeld dat je van je ouders krijgt. Iedere uitgespaarde euro is meegenomen.
Die tijd heeft de toon gezet voor de manier waarop ik mijn games tegenwoordig koop. Ik woon inmiddels in een stad waar meerdere gerenommeerde gameshops zitten, maar die zie ik nooit van binnen. Mijn games komen van de goedkoopste aanbieder, en dat is eigenlijk nooit een gameshop. Ik bestel ze of online, niet zelden met een kortingscode, of haal ze bij de lokale grote elektronicaketen. Niet alleen betaal ik op die manier de laagste prijs, ik heb de game vaak ook eerder en ik weet zeker dat ik hem op release heb.
Nu zou ik natuurlijk kunnen pre-orderen bij een gameshop, maar dan loop ik tegen twee problemen aan. Ten eerste weet ik van weinig games al lang van tevoren zeker dat ik ze wil, dus pre-orderen is sowieso niet iets dat ik snel zou doen. Daarnaast is de game zomaar tien euro duurder. Als je dat vertaalt naar het kopen van een aantal games per jaar, boor je jezelf op die manier toch één ‘gratis’ game per jaar door de neus.
Toch knaagt er iets bij me door mijn eigen werkwijze. Ik ondersteun diegenen met de meeste passie voor games niet. Die zeldzame keer dat ik toch een gameshop binnenloop (tot mijn spijt heb ik er al die keren nog nooit iets gekocht) voelt het toch als een tweede thuis. Die schappen vol met games, de medewerkers die op één lijn zitten met je, zelfs de geur die daarbinnen hangt vind ik lekker.
Toch blijf ik beschamend genoeg telkens weer voor mijn portemonnee kiezen. Het voelt niet goed, en toch blijf ik het doen. De games veranderen er niet door, ik mis er alleen wel het praatje met de verkopers en het authentieke gevoel door. Diep van binnen wil ik die extra euro’s uitgeven om de lokale gameshop te ondersteunen, maar de gedachte aan die ene eerdergenoemde extra game per jaar blijft onderbewust toch winnen. Zucht.
Misschien gaat het ooit wel veranderen, als ik geld zat heb en niet kijk op een eurootje meer of minder. Maar zal het op tijd zijn, voordat gameshop weggeconcurreerd zijn door goedkopere webshops en grote ketens? Ideaal scenario zou natuurlijk zijn als gameshops hun games voor dezelfde lage prijs in de schappen kunnen leggen. Maar dat is helaas niet haalbaar. Ik zal mezelf gewoon moeten schoppen.
Wat is jouw vaste gameleverancier?
