Jaarlijks zien we op de Gamescom een nieuwe Call of Duty. Jaarlijks bestaat de demonstratie die we krijgen uit een korte presentatie, gevolgd door een half uur durende speelsessie waarin we met de multiplayer aan de slag gaan. Tot dit jaar. Geen hands-on. Alleen een playthrough van een singleplayer-level. Moeten we ons zorgen gaan maken?
Deze Call of Duty wordt een spannende. Het is niet alleen de eerste écht andere setting voor de franchise sinds Modern Warfare, het is ook de eerste Call of Duty met een écht andere setting die ontwikkeld wordt door het nieuwe Infinity Ward. Daarnaast is het de eerste game van die ontwikkelaar die ontwikkeld wordt onder de (inmiddels niet meer zo) nieuwe driejaarlijkse cyclus van de Call of Duty-serie. We kunnen ons zomaar voorstellen dat er enige spanning is binnen het team van Infinity Ward met betrekking tot de release van Infinite Warfare.
Al jaren wordt er geroepen dat de moderne shooters op hun retour zijn. Hetzelfde is aan de hand met betrekking tot de verschijning van Modern Warfare als aan de hand was met de Tweede Wereldoorlog als setting. Mensen zijn er een beetje klaar mee. Ironisch genoeg is de roep om een terugkeer naar diezelfde Tweede Wereldoorlog een van de grootste. Toen een paar jaar geleden het gerucht op dook dat een aankomende Call of Duty zich wel eens af kon gaan spelen in de ruimte, werd dat door sommigen afgedaan met hoongelach. Dat zou zelf voor deze franchise te cheesy zijn. Het zou er ook niet bij passen. Wel, maak je borst dan maar nat voor Infinite Warfare.
De demonstratie die we te zien kregen, gaf ons eigenlijk geen tijd om te wennen aan de nieuwe setting. In de eerste beelden zetten we gelijk koers naar een komeet die dicht rondom de zon draaide. Na de landing kregen we op het hart gedrukt er goed op te letten vooral níet naar de kant van de komeet te gaan die zich in de zon bevond, maar op de ‘shadow side’ te blijven. De zonnige kant (dus niet figuurlijk maar letterlijk) had een oppervlaktetemperatuur van 900 graden; niet heel ideaal als je het er levend vanaf wilde brengen. Dat was ook gelijk een verklaring waar de lava vandaan kwamen die we tussen het rotsachtige oppervlak door zagen stromen.
Ondanks de duidelijk aanwezige Call of Duty-vibe voelde het, doordat we ons in een compleet andere omgeving bevonden dan we van de franchise gewend zijn, als een ander spel. Dat gevoel werd versterkt door de objective die we hadden: de aanwezige facilities uitkammen op zoek naar overlevenden. Binnenin de basissen heerste een soort spanning, een onbehaaglijk gevoel zoals we dat nog niet eerder bij een Call of Duty hadden. Stilte. Angst voor wat we aan gingen treffen. Dat kan Infinite Warfare blijkbaar dus ook zijn.
We werden weer een beetje gerustgesteld toen we naar buiten gingen, op weg naar de volgende facility. We konden de warmte van de lavastromen die we eerder al door de ramen hadden gezien bijna voelen. Er joeg een van vonken vergeven storm over de komeet, die zowel grafisch als geluidstechnisch het bekende Call of Duty-spektakel in vol ornaat toonde. De gloeiende horizon gaf een overduidelijke indicatie van de hitte-hel aan de zon-kant van de komeet en we voelden ons niet eens een klein beetje aangetrokken om die kant op te gaan.
Eenmaal terug in de koelte en vertrouwde design-language van de (volgende) facility, duurde het niet lang voordat Infinite Warfare wederom liet zien toch echt wel een Call of Duty-titel te zijn. Het onbehaaglijke gevoel bleek niet onterecht te zijn geweest. We liepen vol in een hinderlaag van (door de in-game characters zo genoemde) drones, die qua uiterlijk wel wat weg hadden van de battle droids die we kennen uit Star Wars: The Phantom Menace. Zoals gezegd, dit was weer een rasecht chaotisch moment zoals we dat kennen en willen van deze franchise. Overal vijandige drones, overal kogels. Overal Call of Duty.
Misschien een klein beetje tegen de verwachting in zijn we aangenaam verrast door Infinite Warfare. We hebben natuurlijk nog maar een heel klein stukje van de game gezien, maar wat we zagen beviel ons. Het is Call of Duty, maar toch ook niet. We hopen dat er meer verrassingen op het gebied van speelbare omgevingen aankomen, we niet blijven plakken een simpel ruimtestationnetje en voor de rest (naast deze komeet-missie) alleen maar missies op een futuristische aarde voor onze kiezen geschoven krijgen.
