Op voorhand is Forza Horizon 3 eigenlijk al mijn game of the show. Niet omdat het zo enorm fantastisch of verrassend is, maar omdat ik een enorme fanboy ben. Geef me een zonnige omgeving, pompende muziek en veel pracht en praal en ik ben om. Ik kon niet wachten om deze game te spelen, en mijn eerste speelsessie smaakt absoluut naar meer!
Laat ik gelijk beginnen met ‘the bad’. Hoewel het spel zelf me nog steeds fantastisch lijkt, was ik op audiovisueel gebied niet helemaal tevreden. Want hoewel het qua look and feel een stap vooruit is ten opzichte van Horizon 2, lijkt dit derde deel toch net iets teveel te vergen van de Xbox One. Er is voor het getrainde oog aardig wat (texture) pop-in te bespeuren, al is dat natuurlijk beter dan een inkakkende framerate. En echt storend is het ook niet, maar in een verder supergelikte game als deze viel het wel op. Hopen dat dat voor de release nog wel iets gladder gestreken kan worden.
Echter, Australië blijft een prachtig land. Ook in een game. De zomerse kleuren vliegen je tegemoet en de game wist in ieder geval bij mij een echt vakantiegevoel op te wekken. Nu is dat al het geval vanaf de eerste Horizon-game, maar de toevoeging van offroad racen aan dit derde deel draagt daar nog eens extra aan bij. De demo die ik speelde begon ‘gewoon’ op het asfalt en ging daarna naadloos over in een scene waarbij je als speler bijna letterlijk in een buggy gedropt werd. Eerst een minuutje of wat door de modder glijden om snel aan de besturing te wennen, gevolgd door een daadwerkelijk race-event. Spelers die bekend zijn met de franchise weten dat de races in Horizon eigenlijk niet wild en gek genoeg kunnen zijn, en ook in dit deel is dat niet anders. Ik racete tegen een jeep. Een jeep die onder een helikopter hing en zo nu en dan rakelings over mij heen scheerde.
Helaas voelde dit event, precies zoals we dat al uit de vorige delen gewend zijn, nog steeds erg scripted aan. Ik heb de demo twee keer gespeeld en allebei de keren was het raceverloop precies hetzelfde, ondanks dat ik de tweede keer duidelijk beter reed dan de eerste. De vliegende jeep lag constant net een stukje voor; soms liep hij wat uit, vervolgens liep ik weer wat in, enzovoorts. Tot een meter of honderd voor de finish: toen dropte te heli de jeep en scheurde ik hem met het grootste gemak voorbij. Het was toch mooi geweest als hier iets meer dynamiek in had gezeten.
Op gebied van omgevingen is men daar gelukkig wel mee aan de slag gegaan. Met name Forza Horizon 1, maar stiekem ook deel twee, voelden wat statisch en leegjes aan. Hoewel dat in het (hele kleine) stukje wegrace dat ik gespeeld heb nog steeds het geval was, kwam de tropische, modder-achtige omgeving waardoor ik met mijn buggy reed een stuk gevulder over. Niet alleen letterlijk, omdat de wereld simpelweg veel gevulder was met bomen en planten, maar ook qua gevoel: lekker over struikjes heenrijden om bochten af te snijden, door plassen scheuren die overal om je heen opspatten en zo nu en dan vloog de modder je om de oren.
Waar Horizon in eerste instantie nog een beetje onwennig overkwam omdat we Forza destijds natuurlijk alleen nog kenden als simulatie-game, voelt het offroad racen aan alsof het er altijd al geweest is. Een perfect huwelijk. Het brengt variatie omdat er een andere manier van rijden van je verlangd wordt maar tegelijk pik je die gewijzigde besturing wel enorm snel op en glij je binnen de kortste keren door de modderige bochten alsof het niets is. De kunst is niet óm die bochten door te komen, maar om ze zo lekker en smooth mogelijk door te komen.
Net als in de vorige delen voorspel ik ook hier weer vooral een hele hoop pure fun. Zowel in single- als in (online) multiplayer. Helaas heb ik niks van de totale kaart kunnen zien en dus nog geen idee hoe de spelwereld zich in grootte verhoudt ten opzichte van het vorige deel, maar alleen al de toevoeging van het offroad racen zou deze game al langer houdbaar moeten maken. Ik kan in ieder geval niet wachten tot deze game bij mij op de deurmat ploft!
