Als we de lijst met Tom Clancy-games bekijken, lijkt die haast eindeloos te zijn. Binnen deze reeks kennen we een hoop losse series. Denk bijvoorbeeld aan de Rainbow Six of Splinter Cell serie. Maar vergeet ook zeker niet het scala aan Ghost Recon’s: een serie die zijn hoogtijdagen vooral kende in de zin van de Ghost Recon Advanced Warfare-serie. GRAW was een behoorlijk begrip. Na GRAW 2 kregen we nog een échte Ghost Recon-titel, maar daarna werd het toch een tijdje stil rondom de serie. Toch heeft Ghost Recon nu een nieuw deel gekregen in de zin van Ghost Recon: Wildlands. Maar worden we daar ook blij van?
Het is een understatement wanneer ik zeg dat Wildlands het even anders aanpakt dan de voorgaande delen. Voor het eerst in de serie is er sprake van een geheel open wereld. In deze open wereld is het echter niet zo heel fijn toeven. De game speelt zich af in Bolivia… welke inmiddels geheel overgenomen is door het Santa Blanca kartel. Deze gevaarlijke dames en heren hebben het hele land onder controle. Zolang ze onschuldige burgers niets aan doen, wordt het kartel inmiddels getolereerd. Aan jou als Ghosts de taak om deze nare situatie voor eens en altijd te beëindigen. Dat doe je door beetje bij beetje het kartel te ontregelen. Het kartel heeft een aantal verschillende ‘afdelingen’: productie, beveiliging, smokkel en invloed. Deze afdelingen leg je stil door in bepaalde regio’s van Bolivia het kartel tegen te houden. Dit doe je dan weer door bepaalde missies uit te voeren en uiteindelijk de onderbaas van het kartel in die regio uit te schakelen. Zo kom je stapje voor stapje dichter bij het einddoel: de allerhoogste baas van het Santa Blanca-kartel uit de tent lokken en uiteindelijk ook uitschakelen.
Wildlands is dus een open-wereld game. Dit wil zeggen dat je een hoop vrijheid hebt hoe je het kartel onschadelijk maakt. Het is helemaal aan jou waar je gaat of waar je staat. Als je dat graag wil, kun je beginnen met een van de moeilijkste regio’s in de hele game. Dat is natuurlijk niet aan te raden, maar het is wel een mogelijkheid die je hebt. De regio’s hebben allemaal een eigen moeilijkheidsgraad, en het is dan ook zeker aan te raden om deze een beetje in de gaten te houden. Maar die vrijheid heb je ook als het gaat om de manier waarop je de missies aan gaat pakken. En dan heb ik het niet alleen over de volgorde waarin je de missies doet, maar meer over de gameplay.
Ghost Recon heeft altijd voor stealth en tactiek gestaan. Om de missies in de Ghost Recon-games tot een goed uiteinde te brengen, moest je goed nadenken voordat je ging handelen. Het liefste blijft een echte Ghost in de schaduw en heeft niemand door dat jouw team van vier Ghosts er voor heeft gezorgd dat het kartel is uitgeschakeld. Ook in Wildlands is stealth zeker een optie. Dit doe je onder meer door ook tactisch gebruik te maken van een drone en je verrekijker. Toch biedt de game je vaak ook de mogelijkheid om ‘guns blazing’ te gaan. Zo kun je er bijvoorbeeld voor kiezen om gewoon met een helikopter op je doel af te gaan terwijl je wat granaten op je vijanden afvuurt. Wie de GameParty-livestream heeft gezien, weet dat het vaak toch op ‘guns blazing’ aankwam, aangezien het team van GameParty toch niet helemaal goed in stealth was. Wel moet gezegd worden dat wanneer je op een stealth-manier te werk gaat, de missies wel wat makkelijker worden.
Onze Bas vroeg zich tijdens zijn vlog al af of dit nog wel een échte Ghost Recon game was. Een mening die ik deel. Want bij Ghost Recon denk je toch echt aan wat meer gesloten missies, waarbij je echt gebruik moet maken van stealth en tactiek. Wildlands gaat toch iets meer de kant op van ‘guns blazing’. Niet dat dat een heel erg negatief punt is, maar het is wel een breuk met de stijl die je misschien verwacht van een Ghost Recon game. Tijdens onze co-op sessie werd de game dan ook wel omschreven als een co-op Just Cause, die misschien dan wel iets serieuzer is. Vooral het woordje co-op is belangrijk voor Ghost Recon Wildlands. Want als je deze game met maximaal drie vrienden speelt, is het echt pure fun. Of je nu de stealth-manier of de rambo-manier gebruikt, het is echt ontzettend leuk om de game met drie vrienden te spelen. Op deze manier worden ook de negatieve punten van Ghost Recon onderdrukt. De missies zijn namelijk wat aan de eentonige kant. Vaak zal het er op neer komen dat je plek X moet beschermen of juist aanvallen, of dat je persoon of voorwerp Y moet bevrijden. Wanneer je dit met drie vrienden doet, is het toch wat minder saai dan wanneer je dat in je eentje doet. Ik moet overigens wel een compliment maken aan Ubisoft: wanneer je in je eentje speelt viel het me zeker mee hoe dom de AI is. Hoewel een speler van vlees en bloed natuurlijk wel effectiever is, weet de AI ook behoorlijk mee te werken aan de bodycount.
Ghost Recon: Wildlands is – wanneer je een die hard Ghost Recon fan bent – misschien niet helemaal geworden wat je er van hebt verwacht. Daarvoor is het te veel mogelijk om als een volleerde Rambo te werk te gaan. Wat is Wildlands dan wel geworden? Een erg leuke actie-game die wanneer je de game met maximaal drie vrienden speelt ronduit briljant is. De game ziet er fantastisch uit, er is een hoop te doen en de regio’s van Bolivia zijn behoorljk gevarieerd. Ook is het makkelijk om een vriend of vreemde te joinen in een potje Wildlands. Toch zijn er ook negatieve punten te noemen over de game. Deze punten komen voornamelijk naar boven wanneer je de game in je eentje speelt. De gameplay kan op den duur namelijk toch een beetje eentonig worden. Bovendien kent de game ook nog wel wat bugs en sturen de voertuigen voor geen meter. Wanneer je met zijn vieren over de headset er nog over kunt lachen is dat misschien nog wel grappig ook, maar wanneer je in je eentje speelt ga je je er wat meer aan ergeren. Toch overheersen de positieve punten in Wildlands zeker. Wanneer je in je eentje speelt is het zeker een prima game, maar wanneer je in co-op speelt stevent de game echt op een topklassering af. En dan kan het zo maar eens zijn dat je 50 of meer uren in deze game gaat steken.
