Halo 4 ligt inmiddels alweer een half jaar in de winkels. Velen van jullie hebben de campagne inmiddels op Legendary doorlopen en zijn hard bezig om online je identiteit als killer vast te stellen. Vrij snel na de release bracht ontwikkelaar 343 Industries ons al de eerste downloadbare uitbreiding, het Crimson Map Pack. Later mochten we het Majestic Pack downloaden en nu is daar Castle.
Al voor de release van Halo 4 was duidelijk dat 343 richt op het uitbrengen van minimaal drie verschillende pakketten die je via Xbox Live kunt downloaden. Voor zo’n tien euro per pakket (of een totaal van vijfentwintig euro wanneer je een abonnement aanschaft) kun je nieuwe werelden zien om online de dienst in uit te maken. Leuk feitje: mensen die de collector’s edition van de game hebben gekocht, krijgen deze pakketten geheel gratis. Toch is de buzz rondom de DLC voor Halo 4 niet zo groot als bij een Call of Duty. Onterecht. Crimson en Majestic waren sterke stukjes uitbreiding en brachten epische gevechten richting de franchise. Gaat Castle hetzelfde doen?
Zoals in eerdere releases rondom de Halo 4 Map Packs, brengt Castle wederom drie nieuwe maps richting de uitgebreide game. 343 weet steeds klassieke maps te voorzien van moderne gameplay door nieuwe modi, manieren van spelen en uitdagingen te creëren. Eerdere packs brachten ons al langs prachtige locaties, iets wat dit derde stukje uitbreiding opnieuw weet te doen. Een sterke stijl, prachtige vergezichten en flinke acties liggen aan je voeten. Zo is daar Daybreak, misschien wel de beste map sinds Halo 2. Jawel, dat is een flink statement om te maken. Een map die me aan Schotland en Nieuw-Zeeland deed denken. Tenminste, wanneer deze landen gevuld waren met buitenaardse technologie en Spartans die elkaar door het hoofd schieten.
De map wisselt ruig terrein af met gladde forten voorzien van een prachtige achtergrond. Dit is dé map die we veel tegen gaan komen op de vele screenshots die spelers in de game maken. Omdat het level afwisseling weet te bieden tijdens het spelen, is het aan jou om on-the-fly te wisselen van tactiek. Je aanval in de gebieden met bebouwingen werkt niet wanneer je in de natuur staat. Of wat denk je van die grote vallei? Een ideale plek voor de gemiddelde sniper. Die sniper kan dan weer helemaal niets met de claustrofobische gangen door de grotten waar de actie zich vooral op melee-aanvallen neer lijkt te komen. De map weeft deze omgevingen vloeiend en natuurlijk aan elkaar. Het zorgt ervoor dat het meteen mijn favoriete map werd in deze nieuwe DLC!
Outcast voelt meteen compleet anders aan. Stenen pilaren die ervoor zorgen dat grote, open plekken niet meteen perfect voor snipers zijn. Nee, de open plekken hebben genoeg cover om de spelers die niet sterk zijn met de langeafstandswapens genoeg cover te geven en hun prooi te besluipen. Daarnaast is de map gevuld met flink wat voertuigen en geeft de omgeving je genoeg uitdaging om deze voertuigen goed in actie te brengen. Gevechten tussen een Wraith, een Mantis en een Ghost? Wie gaat er met de score vandoor? Sterker is niet altijd beter. De map weet goed af te wisselen tussen grote open gebieden en nauwe gangen. Probeer daar die tank maar eens doorheen te brengen. Het zorgt ervoor dat iemand zonder voertuig niet meteen compleet weerloos is.
Her en der zijn militaire basissen te vinden welke op hun beurt zorgen voor mounted guns. Hard geschut dat in te zetten is tegen de vele Spartans die achter je aan rennen. Toch ben je niet meteen veilig achter zo’n turret. Nee, de map voorziet je ook van Spartan Lasers en Rocket Launchers. Dit in combinatie met de vele voertuigen zorgt ervoor dat je verwachte levenstijd per spawn misschien minder hoog ligt dan dat je zou verwachten.
Als laatste is Perdition in het pakket te vinden. Een map met een ODST-look. Open ruimtes, verbonden via gangen, ramps en hoeken om te schuilen vullen de omgeving. De Warthog-bestuurder kan hier flink uit zijn dak gaan, al viel meteen op dat deze map je meer aan wil sturen op het traditionele gevecht te voet. Overal kan wat gebeuren en je staat nooit stil. De flow is perfect wanneer de teams goed gevuld zijn met leuke spelers die tot het uiterste gaan voor de mooiste kill. Maar pas wel op, een reactor core is aanwezig. Vaker dan eens heb ik een onwetende speler hier in zien springen. En daar kan zelfs een Mjolnir-harnas je niet tegen beschermen. Leuk werd het toen ik dit doorhad en tegenstanders deze kant op probeerde te jagen. Een zelfmoord van je vijand door jouw schuld is bijna net zo leuk als de kill zelf maken.
Toch is Perdition mijn minst favoriete map in het pakket. Visueel is ‘ie niet zo interessant als de twee andere. Het oogt meer als de generieke sci-fi shooter-map dan dat het echt uitblinkt en als een ‘echte Halo-map’ bestempeld mag worden. Dit zorgt er niet voor dat ik geen plezier heb gehad tijdens de vele potjes op Perdition. Nee, totaal niet.
Met deze laatste Map Pack is Halo 4 inmiddels voorzien van negen nieuwe maps, dertig extra achievements en 750 punten om te behalen. Is het de beste DLC voor de game? Nee, dat niet, maar Daybreak is op zichzelf de aanschaf van het pakket al waard. Wij blijven nog even in 343’s shooter rondrennen. We zien je op het slagveld!
[review pros=”+ Daybreak” cons=”- Net wat minder tof dan Majestic” score=87]
