Met Halo 5: Guardians brengt 343 Industries de grootste Xbox-franchise voor het eerst naar de One. Uiteraard, The Master Chief Collection en Spartan Assault gingen de release al voor, maar dit is de eerste écht nieuwe Halo shooter van deze generatie. Met een gigantische opzet, de zoektocht naar de waarheid, beloofden de trailers ons een heel andere kant van Halo te geven. De Master Chief had ons verraden. Toch?
Het is al flink wat jaren terug dat Bungie ons voor het eerst kennis liet maken met Halo. Combat Evolved verscheen met de eerste Xbox en stond synoniem voor de console. Eén op de twee Xbox-eigenaren had Combat Evolved in huis. Halo was dus best wel een dingetje. Over de jaren is de liefde voor de franchise vanuit de Xbox-community alleen maar sterker geworden. Combat Evolved kreeg fantastische vervolgen, enkele spin-offs en Halo wist zelfs door te groeien in de wereld van TV en boeken. Het is dé game voor de Xbox, dus met de komst van Halo 5: Guardians zaten veel gamers te hopen op een campagne die de waarheid eindelijk eens boven tafel wist te halen. Was de Master Chief echt een verrader? Wie vertelde de waarheid? Was hij het? Was het Spartan Locke? Om snel antwoord te geven: vergeet deze opzet. De trailers die we kregen voor de release van de game lieten een verhaal zien dat je amper tot niet tegen gaat komen in het spel zelf.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Master Chief is met zijn team (Blue Team) op zoek naar Cortana. Spelers van Halo 4 weten dat er een speciale band is tussen Master Chief en zijn trouwe A.I., maar de vraag is of het wel verstandig is. A.I.’s hebben maar een levensduur van zeven jaar, iets waar Cortana in Halo 4 al mee te maken kreeg. Na zeven jaar wordt de A.I. te slim en denkt deze zichzelf dood, draait ze door en is er niets meer mee te beginnen. Toch twijfelt Chief niet, hij moet haar terugvinden. Spartan Locke wordt met zijn team van Spartans achter de Chief aan gestuurd. De Chief is op eigen houtje weg en negeert zijn orders. Tijd om hem terug te halen.
Op verschillende punten doet Halo 5: Guardians overduidelijk aan Halo 2 denken. Bijvoorbeeld door de manier waarop je het spel speelt. Niet alleen ben je Master Chief, ook speel je als Spartan Locke en zijn squad. Eenzelfde manier van spelen zagen we in Halo 2, waarin je in sommige levels de controle over de Arbiter kreeg. Tijdens het spelen geef je orders aan je team. Ga naar die plek, val deze vijand aan, ondersteun me hier. Interessanter is het echter om met spelers van vlees en bloed te spelen. Echter, de coöperatieve stand waarbij je in splitscreen op de bank kon spelen, is helaas afwezig. Via Xbox Live kun je parties van vier personen maken om zo het avontuur te beleven. En geloof me, met vier vrienden is deze game leuker dan in je eentje. De A.I. van je team is af en toe niet de slimste, al zullen ze je altijd blijven ondersteunen. Het is voor het idee gewoon toffer om via je headset orders te schreeuwen naar vrienden. Omdat elke Spartan zijn eigen vaardigheden heeft, kan iedereen een andere rol op zich nemen.
De gameplay van Halo 5 staat als een huis. In feite is het nog steeds de formule die Halo: Combat Evolved ooit voor het eerst voorschotelde, maar 343 Industries heeft er behoorlijk wat werk tegenaan gegooid om het helemaal van deze tijd te maken. Halo 5 is dan ook een stuk sneller geworden. Met een boost kun je je snel verplaatsen en je kunt over objecten heen klimmen. Leuk is ook de ‘ground pound’. Wanneer je in de lucht hangt kun je met een druk op de knop hard naar een vooraf te kiezen plek storten. Iedereen die daar in de omgeving staat krijgt een behoorlijke klap te verduren. Voor het eerst kun je met elk wapen inzoomen. Zelfs wanneer het wapen geen scope heeft. Dan neemt het vizier in je Spartan-outfit het van het wapen over, waardoor je toch verder kunt kijken.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Waar Halo 5: Guardians het van moet hebben, is het verhaal. Het verhaal heeft altijd centraal gestaan in de Halo-games. Echter laat 343 hier helaas wat steekjes vallen. De opzet zoals we ze zagen in de reclames komen we nooit tegen in het spel. De zoektocht naar de Master Chief is nooit spannend, de waarheid zal je ook niet laten schrikken. Sterker nog, de ontmoetingen tussen Locke en Chief zijn zelfs eerder een anti-climax. Helemaal wanneer ze voor het eerst met elkaar op de vuist gaat. Waar Chief een Spartan-II is, en Locke een Spartan IV, zou Chief Locke zonder moeite door midden kunnen breken. Hij is genetisch sterker gemaakt, Locke is gewoon getraind. Toch weet Locke het de Chief moeilijk te maken. Iets wat tegen alle Halo Lore in weet te gaan. Hoewel het verhaal wat er wel in zit best goed uit is gewerkt, mist het die epische factor die de eerdere delen hadden. Ja, in de latere levels heb je epische vergezichten, maar het verhaal weet dit nooit te behalen. Dat de game, net als Halo 2, eindigt met een extreem open einde, doet je dan wel weer verlangen naar Halo 6.
Met vijftien levels ben je wel even bezig. Op Legendary met een collega deed ik twee uur of langer over een level. De speellengte, daar zit het dus wel goed mee. Het verhaal is interessant genoeg en de gameplay staat als een huis. Toch is de wisselwerking tussen Locke en de Chief iets waar veel meer in had kunnen zitten. Het verhaal brengt zich er te gemakkelijk vanaf. Ook het feit dat je maar drie levels met de Chief speelt is iets waar ik persoonlijk wat problemen mee heb. Locke en z’n team zijn gewoon niet zo’n interessante personages als de Master Chief en Blue Team. Mensen die de Halo-boeken hebben gelezen, weten waar ik het over heb. Uiteraard draait Halo 5: Guardians niet alleen om de singleplayer, maar brengt de multiplayer wel de grote vernieuwingen die we graag willen zien. Maar daarover lees je morgen meer…
[review pros=”+ Grafisch indrukwekkend
+ Heerlijke soundtrack
+ Legendary is weer een uitdaging” cons=”- Verhaal brengt zich er te makkelijk vanaf
– Te veel Locke, te weinig Chief
– Wachten op Halo 6″ score=80]
