Bij GameParty sta ik bekend als iemand die eigenlijk wel in is voor elk genre. Ook al is het een ontzettende schijtgame, dan nog ben ik vaak wel bereid om het spel een kans te geven. Ook game ik op eigenlijk elk platform, een sterke game-pc is eigenlijk het enige wat er ontbreekt. Maar is dat altijd zo geweest? Ik neem jullie mee terug in de tijd!
Ik ben de jongste op de GameParty-redactie en pas de launch van de zesde generatie spelcomputers (lees: de PlayStation 2, de Xbox en de GameCube) heb ik bewust meegemaakt. Dat wil overigens niet zeggen dat ik geen herinneringen heb aan de eerdere generaties. De eerste game-herinneringen die ik heb zijn toch aan de NES (dit terwijl op het moment dat ik dat speelde de SNES al uit was). Als klein jongetje speelde ik Duck Hunt, en hoewel ik er vrij weinig van bakte, was het toch wel cool om met zo’n speelgoedpistool op de televisie. En als klein jochie was die lachende hond eigenlijk niet irritant, maar vooral erg grappig.
Maar vanaf dat ik een jaar of 4 was begon ik toch wel een beetje interesse te tonen voor de PlayStation. Je kunt dit artikel dan voornamelijk ook zien als een ode aan de PlayStation. Want hoe mooi is het om met de launch van de PlayStation 4 in het verschiet nog eens terug te blikken op een aantal mooie PlayStation-momenten? Hoogtepunten voor mij waren toch wel Gran Turismo (tenminste, het kijken naar hoe mijn vader speelde dan, dat was al erg tof) en om zelf te spelen vond ik Mickey’s Wild Adventure ontzettend leuk. Het eerste Steamboat Willie-level zal ik in ieder geval nooit meer vergeten. Vooral ook omdat ik vaak niet heel veel verder in het spel kwam. Ondanks dat ik vrij jong was, en dus nog niet zo goed in het gamen, zijn mij vooral platform-games bijgebleven. De game rondom Tarzan zal ik in ieder geval nooit meer vergeten, net als dat ik goede herinneringen had aan Pac-Man World.
Tijd voor de PlayStation 2 dan! Natuurlijk, ik speelde een aantal ‘kindergames’, waaronder LEGO Racers 2, Looney Tunes Space Race en vooral LEGO Soccer Mania. Mocht daar ooit nog een remake van komen, dan ga ik die game sowieso nog eens kopen. Maar de PlayStation 2 was toch ook mijn eerste kennismaking met écht goede games. Ik denk hierbij vooral aan games als Gran Turismo 3, Jak and Daxter (Beter komt Naughty Dog nog met een vervolg op de PlayStation 4) en natuurlijk Grand Theft Auto.
Maar dat waren niet de enige games waar ik veel plezier aan beleefde op mijn PlayStation 2. Als je bij Metacritic kijkt bij de beste games, dan staat Tony Hawk Pro Skater 3 bovenaan. Een game die ik eerst huurde bij de videotheek en ik later als cadeau kreeg. Daar ben ik mijn ouders nog steeds dankbaar voor, want man, wat heb ik een hoop tijd in die game gestoken. Terwijl ik de Metacritic-lijst doorscroll komen er steeds meer herinneringen naar boven. SSX Tricky, SSX 3, Burnout 3,Prince of Persia: Sands of Time, Ratchet and Clank, Need for Speed: Hot Pursuit 2, Need for Speed Underground, Medal of Honor: Frontline. En zo kan ik nog heel lang doorgaan. Ik zou zeggen: bekijk de lijst zelfs eens. Retrogasm gegarandeerd. Nog een eervolle vermelding voor Kingdom Hearts, Beyond Good and Evil, Sly Cooper en James Bond: Everything or Nothing. Het lijkt me duidelijk. De PlayStation 2 was (in mijn ogen in ieder geval) de beste console ooit. En de reden dat ik zoveel HD-remakes in mijn bezit heb.
http://www.youtube.com/watch?v=QlAja6fVbNo
En natuurlijk, de PlayStation 3, daar ging ik écht ‘hardcore’ op gamen. Grand Theft Auto V ligt natuurlijk vers in ons geheugen, maar is zeker niet het enige hoogtepunt van de PlayStation 3. En dat ik al eerder op de Xbox 360 had gespeeld, deed zeker niet veel af aan het ‘wow-gevoel’ toen ik de eerste keer MotorStorm speelde. Scheelde natuurlijk wel dat we toen thuis net een nieuwe HD-tv hadden, maar dat moet ik er als Sony-fanboy eigenlijk niet bij vertellen. De PlayStation 3 heeft mij vooral laten zien hoe spectaculair shooters kunnen zijn, hoe geweldig racegames in HD zijn en hoe verslavend FIFA kan zijn.
Bij het schrijven dit artikel bekruipt mij toch vooral een nostalgisch gevoel. Ik wil mijn geliefde PlayStation 3 eigenlijk nog helemaal niet kwijt. Maar ondanks dat de PlayStation 2 zo veel fantastische games bracht, heeft de PlayStation 3 ook ontzettend veel innovatie gebracht. Toch ben ik een beetje bang voor de PlayStation 4. Ik ben namelijk een beetje bang dat de PlayStation 4 de kant van de PlayStation Vita opgaat. Want ondanks dat ik voornamelijk fan ben van de handhelds van Nintendo (maar dat is een verhaal voor later), heb ik de PlayStation Vita in mijn hart gesloten. En het doet me pijn dat de verkopen tegenvallen en er zo weinig games zijn. Op dat gebied scoort de Nintendo 3DS toch stukken beter. Sony moet oppassen dat de PlayStation 4 niet datzelfde lot ondergaat. Voorlopig is het afwachten, maar koester ik warme gevoelens aan de PlayStation. Na het ophalen van deze herinneringen heb ik in ieder geval mijn PlayStation 2 weer eens van zolder afgehaald, om toch nog eens een potje SSX Tricky of Burnout te spelen.
