Agent 47 is wederom terug in de nieuwe Hitman Definitive Edition. Echt terug is het natuurlijk niet, want het is een verzameling van alle episodes en content die de afgelopen jaren is uitgekomen. Sinds 2016 zijn er maandelijks missies verschenen en is er later dlc en een aparte campagne mode genaamd Patient Zero uitgekomen. Is het ruim twee jaar na dato nog steeds even leuk om sluipend en vermomd diverse doelwitten uit te schakelen op de meest uiteenlopende wijze? Ik heb mijn innerlijke huurmoordenaar in mij naar boven gehaald om het voor je uit te zoeken.
In Hitman Definitive Edition heb je toegang tot alles wat er sinds 2016 is verschenen. Hieronder vallen dus alle episodes die zijn uitgekomen, die zich allemaal afspelen in verschillende delen van de wereld. In elke missie word je vrijgelaten om zelf te kiezen wat voor aanpak je neemt bij het doden van de doelwitten. Hierin is de keuze reuze, want er zijn tig verschillende manieren om de persoon of personen in kwestie om het leven te brengen. Ga je voor een geruisloze aanpak of een meer actie georiënteerde aanpak is totaal aan jou. Uiteraard draait het in Hitman om stealth en word je ook beloond voor het zo geruisloos mogelijk uitschakelen van de targets.
De missies worden aan elkaar verbonden door cutscenes waarin het verhaal duidelijk wordt gemaakt. De kern van de game staat nog steeds als een huis en is onwijs leuk om te spelen. De omgevingen zijn divers en brengen je van Parijs tot aan Marrakesh, waarbij de levels enorm mooi zijn vormgegeven. De vrijheid is erg fijn en je hebt echt het gevoel dat jij het voor het zeggen hebt. Echter zijn er wel veel mogelijkheden om je doelwit te doden die in sommige levels terugkomen, waardoor ik merkte dat ik altijd op zoek ging naar een speciale manier die alleen in het desbetreffende level mogelijk was om mijn missie te volbrengen. Ga je hier niet naar op zoek dan kan het na een tijdje wellicht wat aanvoelen als eentonig.
Naast de standaard campagne is in deze versie dus ook de Patient Zero campagne toegevoegd, wat een leuke toevoeging is. Hierin keer je met Agent 47 terug naar vier van de maps die we kennen uit de standaard campagne, maar hier is wel een nieuwe verhaallijn aan toegevoegd met nieuwe cutscenes. Het is jammer dat de bestaande levels worden hergebruikt, maar door het nieuwe verhaal is het toch interessant om dit extraatje te spelen. Daarnaast is alle dlc dus ook toegevoegd waardoor je gebruik kan maken van alle extra outfits die IO Interactive heeft uitgebracht door de jaren heen. Misschien niet direct het meest boeiende aspect, maar wel een leuke toevoeging.
Heb je na een dikke 25 uur alle missies gespeeld dan wacht er nog genoeg content voor je in Hitman Definitive Edition. Door de jaren heen heeft de Hitman community namelijk een shitload aan missies zelf samengesteld. Deze missies zijn door andere spelers gemaakt en kunnen je nog een hele tijd zoet houden mocht je nog niet genoeg hebben gekregen van al het moord- en sluipwerk. Ook word je beloond voor het op een bepaalde manier uitschakelen van een doelwit of door bijvoorbeeld de hele missie af te ronden in het bekende pak met rode stropdas. Dit soort dingen voegen een extra uitdaging toe, waardoor je snel nog eens terugpakt naar een al afgeronde missie om het toch op een andere manier aan te pakken.
De fun begint na een tijdje echter wel weg te ebben, doordat de levels te vaak terugkomen en je ondertussen alles wel zo’n beetje gezien hebt. Het is daarom ook snel duidelijk dat dit niet een versie is die gamers die de digitale versie al gespeeld hebben op de kop moeten tikken. De game voegt te weinig toe om dit een waardevolle aankoop te laten zijn voor deze doelgroep. Daarnaast zijn de kleine oneffenheden die in het origineel zaten nog steeds aanwezig. Denk hierbij aan de lage framerate en lange laadtijden. Ook is het soms vreemd om te zien dat in bepaalde situaties de AI heel raar reageert. Op de meeste momenten reageren de karakters heel natuurlijk en realistisch, maar op sommige momenten lijken karakters blind of oliedom te zijn. In een bepaalde missie schakelde ik een server uit, waardoor de persoon vlak ernaast reageerde en naar de serverkast toe liep en mij totaal niet leek te zien en als een pannenkoek om zich heen zat te kijken wie dit had gedaan. Dit soort momenten kunnen je soms flink uit de game halen, wat erg jammer is, maar gelukkig zijn dit soort momenten erg sporadisch.
Heb je Hitman nog niet gespeeld dan is dit een must buy, want de game is nog steeds fantastisch leuk om te spelen en de verschillende manieren om mensen uit te schakelen zorgt voor een perfecte Hitman ervaring. De kleine oneffenheden zijn hier dan ook makkelijk door de vingers te zien. Heb je de game echter al gespeeld dan is het absoluut niet de moeite om deze versie in huis te halen. Ik trek in ieder geval nog even mijn rode stropdas uit de kast, om tot de tijd dat er een echt nieuwe Hitman game verschijnt, mijn innerlijke huurmoordenaar los te kunnen laten gaan.
