This is halloween, this is halloween! Yup, het is weer die tijd van het jaar waarin we trouw opnieuw The nightmare before Christmas kijken, meisjes zich verkleden in een sletterige versie van Dora the explorer of Pennywise de clown en we even teruggrijpen naar onze favoriete horrorfilms en games. Ik weet nu al dat ik de komende dagen sowieso de bluray van The Evil Dead er nog eens induw, maar wat gamen betreft…daar liggen de zaken wat anders. Ik heb een stevige haat/liefde verhouding met horrorgames moet ik zeggen. Enerzijds hou ik echt wel van een eng sfeertje om twee uur s’nachts, wanneer je met je headphone op je kop je de tyfus schrikt door een jumpscare, aan de andere kant focus ik me steeds net teveel op de domme shit die personages in die games uitspoken. Wat denk je bijvoorbeeld van…..
In je eentje richting afschuwelijke plekken trekken?
Ik ben een waanzinnige sloddervos wanneer het op mijn email aankomt. Belangrijke mails van de bank of mijn werk zitten kriskras vermengd met reclamemails, newsletters van krantensites en berichten van Nigeriaanse Prinsen. De kans dat ik een onrustwekkende mail van mijn drie jaar geleden verdwenen echtgenote zou oppikken zoals Ethan uit Resident Evil 7 is dus behoorlijk klein. Mocht ik dat echter zo een onrustwekkende mail krijgen waarin staat dat er gevaarlijke sores is op een creepy plek als een verlaten gekkenhuis zoals Miles Upshur overkomt in Outlast, dan zou mijn onmiddellijke reactie niet zijn om alles te laten vallen en daar in mijn eentje heen te trekken. Een klein beetje Googelen voor je als een kip zonder kop de auto intrekt zou al veel gekkigheid vermijden. Ja, dus er zijn de afgelopen twee jaar meer dan twintig mensen op onverklaarbare wijze verdwenen rond die plantage van de Baker’s? Ja, fuck dat…ik wordt heus niet nummertje 21. Een normaal en rationeel mens zou na het krijgen van een enge email gewoon de politie bellen en de cavalerie sturen. Die hebben tenminste zware wapens.
Volledig ongewapend opdagen?
Dit leid ons uiteraard naadloos in idioot idee nummer twee en dat is volledig onvoorbereid opdagen. Kijk, ik kan in het geval van Ethan uit Resident Evil 7 nog begrijpen dat hij gaat uitzoeken waar zijn vrouw zich bevind, maar de kerel daagt gewoon met lege handen op, en dat op een plek waar de kerel donders goed van weet dat het er niet al te jofel aan toe gaat. Die game speelt zich af in Louisiana for fuck’s sake, ze verkopen daar semi-automatische vuurwapens naast de stokbroden en de tampons in de supermarkt. Maar nee, meneer dacht het allemaal wel te kunnen klaren met zijn blote handen en was dan nog geschokt toen na een kwartiertje terplekke één van die handen vakkundig afgezaagd werd met een kettingzaag. Upshur uit Outlast is zowaar nog dommer, die gaat puur uit nieuwsgierigheid richting een gekkenhuis waarvan geweten is vol psychopaten en daagt op met niks meer dan een videocamera. Daar moet je toch echt een speciaal soort sneeuwvlokje voor zijn. Voor je het weet wordt je door het raam gekieperd door een gemuteerde schoendoos omdat je jezelf niet kan verdedigen. Had dan tenminste een scherpe stok meegenomen, alles is beter dan niks.
Er apart op uittrekken?
In sommige gevallen komen personages wel zwaarbewapend aan de startlijn, klaar om keet te schoppen. In Dino Crisis bijvoorbeeld waarin een Swat Team opdracht krijgt een uitbraak van Dinosaurussen op een afgelegen eiland een halt toe te roepen. Waarom is er al snel altijd een personage in games als dit waarin een personage voorstelt om er apart op uit te trekken? Het is een Swat-TEAM! Ze zijn getraind om eentje de voorhoede te nemen terwijl een ander de achterkant dekt en door zo gecoördineerd samen te werken kun je heel wat enge dingen de baas. Maar nee, vergeet het, die mannetjes hebben duidelijk Jurassic Park niet gezien en zijn al snel vogels voor de Raptors die WEL samenwerken. In Dead Space krijg je van hetzelfde laken een bloederig pak wanneer Isaac in zijn eentje het niet zo verlaten ruimteschip mag gaan verkennen, de anderen zijn al vlug voer voor de Necromorphs omdat onze protagonist zo nodig op zijn eentje op pad gestuurd werd. Blijf gewoon samen, dan heb je een grotere kans op overleven. Nu kijk ik vooral even naar die mutsen uit Until Dawn, hoewel…als je het idee opvat om op vakantie te trekken naar een afgelegen moordvakantiehuisje, dan verdien je het om eén voor eén afgemaakt te worden.
Hulp verwachten op de meest belachelijke plaatsen ooit?
Ik snap helemaal dat wanneer je in de penarie zit en belaagd wordt door ondode rednecks of vraatzuchtige monsters je maar wat graag uit je benarde situatie geholpen wil worden. Je wil de cavalerie en snel! Toch is het essentieel om even na te denken en opnieuw niet te vlug een SOS-signaal door te sturen, want voor je het weet loopt het zaakje uit de hand. Helikopters oproepen is nooit een goed idee, zo blijkt al vlug uit horrorgames. Wanneer je op een geisoleerd eiland vol dinosaurussen bent weet je gewoon dat die malloot van een helikopterpiloot (hah, rijmt!) 0p de slechts denkbare plek gaat hangen zweven. Is er iemand dan gechoqueerd dat het ontsnappingsvoertuig een kopstoot van een Tyrannosaurus krijgt? Je weet gewoon dat de reddingshelikopter neergeschoten zal worden of iets dergelijk, dus waarom doen we überhaupt nog de moeite? De kans is groot dat we uiteindelijk door de brandende brokstukken gescheiden worden van onze kompanen waardoor we door gangen vol zombies mogen backtracken op zoek naar een keycard die een rat opgegeten heeft, waarna we de poort van het riool kunnen openen en ons voorbij de hagedismonsters een weg kunnen banen richting onze vrienden aan de overkant. Dat krijg je ervan als je hulp inroept in een horrorgame.
Je bezig houden met vage boosaardige experimenten?
Wetenschappelijke experimenten zijn nooit een goed idee in horrorgames, het loopt altijd faliekant af. Hoofdvoorbeeld zijn de beftekkels van de Umbrella Corporation die dachten dat het Tyrant-virus dat ze ontwikkelden een goed militair wapen zou zijn. Een wapen dat de dode tegenstanders terug tot leven brengt als zombies? Ja, dat lijkt me helemaal top. Of wat moeten we denken van professor Rudolf Wernicke van het Mount Massive Asylum die geloofde dat uitgebreide droomtherapie uitgeoefend op patienten ervoor zou zorgen dat er een puur boosaardig wezen gevormd zou worden. Top idee! Alien Isolation had ons heel wat angstdromen en lafjes verstoppen in ventilatiekokers kunnen besparen als het hebberige Weylan Yutani niet persé een Xenomorph aan hun kinderboerderij wou toevoegen. De grootste fruittaart blijft echter Dokter Kirk uit Dino Crisis die het lumineuze idee opgevat had om met iets als third energy een ruimte te verangen met diezelfde ruimte uit het verleden. WAAROM???? Zodat er vleesetende dinosaurussen kunnen opduiken en we een horrorgame hebben, daarom!
Dat horrorgames niet bepaald een toonbeeld zijn van logica en dat de nodige cliché’s niet geschuwd worden is zeker. Dat betekent echter niet dat we er minder van kunnen genieten, uiteindelijk komt het bij goede horror namelijk steeds neer op hetzelfde. Ja, de beweegredenen zijn vaak dom, de protagonisten nemen domme beslissingen en het bellen voor hulp naar helikopterpiloten breekt je misschien steeds zuur op, maar zodra de ingewanden over het scherm spatten en je een keer of twee van je zitje gejumpscared wordt valt al dat rationele weg en neemt de angst het over. Daar herken je een echt goeie horrorgame aan en het is daarvoor dat we alle Outlasten en Resident Evils van deze wereld blijven spelen.
