Een goede singleplayer; ik ben er gek op. Ik verdiep me graag in een nieuwe wereld, in het verhaal wat een ontwikkelaar mij wil vertellen en de diverse personages die er bij horen. Ik durf me op te laten slokken in al dat wat de mensen achter het spel mijn kant op gooien. Maar de singleplayer lijkt steeds verder te verdwijnen.
Hoeveel mensen kopen Call of Duty voor de singleplayer? Ik durf hier mijn hand voor omhoog te steken. De laatste Call of Duty heeft de multiplayer niet eens geopend op mijn Xbox. Ik speelde het verhaal van voor tot achter en was weer klaar. Wie speelt Battlefield voor de singleplayer? Nogmaals rijkt mijn hand de lucht in om te verklaren dat ik er van genoten heb. Ik weet het, ik behoor tot een kleine groep die nog steeds deze solostand prefereert boven het spelen met meerdere. Natuurlijk zijn er titels in mijn collectie waar ik beide standen weet te verslinden. Een Halo speel ik meerdere keren van voor tot achter uit en weet me maanden online vast te houden. Een racinggame kan een leuke singleplayer ervaring bieden, om later online pure tegenstand voor te schotelen. Maar het wordt steeds minder interessant voor de liefhebbers van de goede singleplayer.
Natuurlijk, veel games hebben nog steeds de stand voor de eenzame speler, maar vaker dan eens hangt deze er een beetje los bij. Want hoe vaak wordt er gesproken over de campagne van een Call of Duty, in vergelijking met een epische killstreak? En kun jij mij vertellen waar Battlefield 4 over ging? Nee, niet over het zo snel mogelijk neerschieten van diverse spelers over de hele wereld, maar over een heuse crisis. Battlefielfd 4 had, in vergelijking met het derde deel, een zeer solide ervaring wanneer je alleen speelde. Sterker nog, ik heb de game vaker dan eens uitgespeeld, op de hoogste moeilijkheidsgraad en al. Genieten was dat! Maar noem me eens een shooter waarin de multiplayer tegenwoordig minder belangrijk lijkt te zijn dan de singleplayer? Wolfenstein komt naar voren, omdat deze geen mode had voor meerdere spelers. Maar hier blijft het ook ver bij. Ik mis het.
Binnenkort verschijnt Star Wars Battlefront, een shooter die puur is gemaakt om online te spelen. Met grote groepen mensen jaag je op elkaar, op het land en in de lucht. Aangevuld met A.I. om de gevechten grootser en epischer te maken. Er is een mogelijkheid om in coöp te spelen met een vriend en wave na wave over de kling te jagen. En ben je alleen en heb je geen internet? Dan speel je die ‘online battles’, dit keer puur tegen computer gestuurde tegenstanders. De offline ervaring is een mindere versie van dat wat je online gaat krijgen. Een verhaal zit er niet in. Jammer, want de gameplay van Battlefront zou zich best kunnen lenen voor een mooie tie-in (pun intended!) met het hoofdverhaal van Star Wars. Maar helaas, Dice kiest voor dezelfde aanpak als dat Titanfall een tijd terug deed. Een kopie van de online stand. Niets meer, niets minder.
Ik kan me de tijd herinneren waarin ik al mijn shooters offline speelde. Unreal, Quake, Doom, Duke Nukem 3D. Fantastische ervaringen voor de solospeler waarbij als leuke extra de multiplayer aanwezig was. Maar nooit voerde die mode de boventoon. Het was niet de reden dat je de game kocht. Wilde je online, dan speelde je Unreal Tournament of Quake III Arena. Die tijden lijken vervlogen te zijn. Iets wat ik persoonlijk echt enorm jammer vind, waardoor de liefhebber van de singleplayer niet veel meer aan zijn of haar trekken komt. Uiteraard in RPG’s, Action Adventures en dat soort genres wel, maar een shooter voor één speler? Nee…
Uiteraard, tijden veranderen. Via internet zijn we met elkaar verbonden en is er veel meer mogelijk. En geloof me, Battlefront gaat fantastisch zijn. Battlefield 4 was leuk online en ook Call of Duty weet keer op keer te scoren. Maar, ontwikkelaars, vergeet die ene speler niet. Die doelgroep wil ook bediend worden. We zijn er nog steeds. Kijk, daar met die handen in de lucht.
