Een jaarlijkse traditie rond eind september is het voor mij om netjes de nieuwe FIFA in huis te halen. Vanaf FIFA 02 wordt deze game telkens weer in huis gehaald en werd de game het hele jaar door grijs gespeeld. Online, offline, alle modi werden gespeeld. Ondanks dat er momenten waren dat door velen PES als de betere voetbal game werd benoemd, was het FIFA die bij mij altijd de voorkeur had. Ook de kritiek op de minimale veranderingen in de game konden mij niet deren en zorgden er niet voor dat ik de game niet ging aanschaffen. Dit jaar is het echter anders en is de traditie verbroken en is het nieuwe deel niet bij mij thuis te vinden. Daarom speel ik nog steeds FIFA 18.
In mijn jeugd ben ik nooit een grote voetbalfan geweest. Ik heb zelfs niet op voetbal gezeten en in mijn familie waren er ook nauwelijks mensen die voetbal volgden, waardoor ik er totaal niet mee ben opgegroeid. Natuurlijk werden EK’s en WK’s wel gekeken, maar verder speelde voetbal geen prominente rol in mijn jeugd. Desondanks ben ik op latere leeftijd voetbal toch gaan volgen en bleek ik het spelletje toch erg leuk te vinden en begon ik de sport dan ook op de voet te volgen. Omdat mijn hobby voor gamen zich al verder had ontwikkeld was het een logische stap om ook een voetbal game in huis te halen. Insert FIFA in mijn leven.
Het werd een game die zich het hele jaar door het meeste in mijn console bevond en ook de game die ik het meeste met vrienden speelde. Zo werd de traditie geboren om ieder jaar het nieuwe deel in huis te halen. De release dag van FIFA werd standaard de spijbel dag op school omdat het natuurlijk veel belangrijker was om mijn skills in het nieuwe deel te ontwikkelen dan een hele dag in de schoolbanken te zitten, dagdromend over het gamen thuis. Het goed zijn in FIFA was een belangrijke status die ieder jaar gehandhaafd moest worden, want ik hou uiteraard niet van verliezen, dus werd ieder vrij uurtje geïnvesteerd in het oefenen.
Toen begon het volwassen leven en werden de schoolbanken ingewisseld voor de werkvloer. Het skippen van een dag werken om de nieuwe FIFA te spelen was niet meer zo gemakkelijk als het skippen van een dagje school. Vrienden hadden ook niet meer de tijd om de game zoveel te spelen als voorheen en het was niet meer vanzelfsprekend dat iedereen online te vinden was om een potje te spelen. Toch werd de game netjes traditiegetrouw ieder jaar in huis gehaald, want het was gewoon onderdeel van mijn routine. De game wist echter niet zoveel tijd in te nemen als dat het voorheen deed.
Daar was vorig jaar dan FIFA 18 en ook deze werd in huis gehaald. Wederom een prima game die zeer vermakelijk was en nog steeds is. Echter heeft de game twee maanden na release mijn console bijna niet meer gezien. De game heb ik bijna niet gespeeld, behalve op dagen dat er vrienden over de vloer waren en een toernooitje FIFA niet kon ontbreken. Het is echt niet zo dat ik de game minder leuk ben gaan vinden, maar het is de tijd die ontbreekt en dat ik minder waarde ben gaan hechten aan de status van het goed zijn in FIFA. Natuurlijk is het winnen nog steeds even belangrijk als dat het vroeger was, want verliezen blijft iets wat er niet ingaat bij mij.
Ik weet dat dit meer een ik speel niet meer is dan een ik speel nog steeds, maar het was toch een flinke gebeurtenis dat mijn traditie doorbroken is, waardoor ik dit toch het delen waard vond. Ik blijf enorm genieten van FIFA, maar gewoon niet meer zo frequent als dat ik dat vroeger deed. Daardoor blijven mijn zuurverdiende euro’s in mijn zak of vinden die hun weg naar een andere game. Ik durf niet mijn hand in het vuur te steken dat ik het hele jaar dit nieuwe deel niet ga halen, want wie weet kan ik de verleiding toch niet weerstaan, maar voor nu is het FIFA 18 wat ik nog steeds speel.
