Na de Minecraft-hype had ik het gehad. Ik wist het zeker. Het moment is gekomen: ik ben te oud om nog mee te gaan in game-hypes. Na meerdere pogingen gewaagd te hebben lukte het me gewoon niet om ook maar iets van dat spel te begrijpen. Enfin, het was even moeilijk om te accepteren, maar het was maar zo. Dacht ik. Tot Fortnite kwam.
Altijd al heb ik een zwak gehad voor games die er wat aantrekkelijker uitzien voor kinderen. Zo’n cartoony jasje, beetje cell shaded zelfs. Zeker met de kracht van de huidige hardware waarop games draaien kunnen dat soort titels er echt prachtig uitzien. Voordat Fortnite bekend werd van diens Battle Royale-variant had ik me nog helemaal niet in de game verdiept, ik denk dat dat ongeveer begin dit jaar is gebeurd. In eerste instantie aan de hand van let’s play video’s. Gewoon eens kijken hoe de game speelde, of eigenlijk meer hoe anderen de game speelden natuurlijk. Het zag er tegelijkertijd tof uit, maar ook als iets dat niet helemaal bij mij paste.
https://www.youtube.com/watch?v=lI1VIIwb_k8
Het bouw-aspect. Dat is voor mij het grote pijnpunt van Fortnite, terwijl juist dat het unique sellingpoint van de game is natuurlijk. In let’s plays zag, en zie, ik gamers in zo’n achterlijk tempo de bekende ’torens’ bouwen. Niet normaal. Wat dat betreft zal het waarschijnlijk nooit iets worden, maar voor de rest spreken zowel de game als diens stijl me enorm aan. Na het bekijken van flink wat gameplayvideo’s besloot ik dan ook om het spel een kans te geven op mijn Xbox One. Dat ging op zich best aardig, al zat er niet echt een Victory Royale in het verschiet. Het begon pas écht toen de game voor Nintendo Switch verscheen.
Overigens is dat niet door hoe de game op Nintendo’s console draait. Op zich is dat prima – steady op 30 frames per seconde, maar op andere consoles is dat het dubbele en oogt het geheel bovendien een stuk scherper. Echter maakt het draagbare element het voor mij persoonlijk interessanter: lekker op de bank of zelfs in bed een potje Fortnite spelen is gewoon heerlijk.
De kracht van Fortnite is wat mij betreft de veranderlijkheid van het spel. In principe is het natuurlijk enorm saai dat je maar op één map kunt spelen, maar de ontwikkelaar tackelt dit door constant nieuwe dingen op die ene map te introduceren. Meerdere keren per week moet er een update binnengeharkt worden die vernieuwingen toevoegt. Moeten bedoel ik dan in de meest positieve zin van het woord. En dan heb ik het nog niet eens over de grootste veranderingen die episodisch worden doorgevoerd in de vorm van de diverse seizoenen.
Natuurlijk stond en staat Fortnite aan de wieg van de ontwikkeling van het Battle Royale-genre. Stiekem heeft ontwikkelaar natuurlijk een hele hoop gejat van PUBG, maar ze hebben het genre wel absoluut verrijkt. Je ziet nu dat in grote titels als Call of Duty en Battlefield ook de Battle Royale-modus omarmd – en in het geval van eerstgenoemde niet onverdienstelijk. Doordat Fortnite – ondanks dat we hier te maken hebben met een free to play-titel – bakken en bakken met geld binnenbrengt, zou het me ook niet verbazen als deze game voorlopig nog wel even mee blijft draaien. Doordat iedereen de game kosteloos kan downloaden is de instapdrempel natuurlijk enorm laag, waardoor het altijd een aantrekkelijke titel zal zijn om binnen te halen wanneer je een console aangeschaft hebt.
Ik denk dan ook dat Fortnite alleen maar beter gaat worden de komende tijd. Natuurlijk zal er meer en meer concurrentie binnen het genre komen, maar Fortnite heeft niet alleen zijn lage – geen dus – aanschafprijs mee, maar geniet ook nog eens grote populariteit onder een flink aantal streamers. De exposure is enorm en met de recente verschijning van heuse Fortnite-bundels waarin exclusieve content gebundeld wordt met een console doet Epic er alles aan om die exposure maximaal te gebruiken. Ik ben zeer benieuwd waar deze game over een jaar staat.
