Wat je niet hebt kan je ook niet missen, zo zegt het spreekwoord. Echter kan het ook gebeuren dat je iets wel hebt, maar dat het in de vergetelheid is geraakt en dat je het daardoor niet mist. Een herinnering of juist het in aanraking komen met iets nieuws kan die oude herinneringen weer oprakelen. Precies dat laatste is wat de release van Forza Horizon 4 met mij deed.
Jaren geleden speelde ik Forza Motorsport helemaal kapot. Al vanaf het allereerste deel op de originele Xbox ben ik hooked. Als PlayStation-gamer was ik altijd fervent Gran Turismo-fan. Toen ik eenmaal een Xbox had aangeschaft werd dat natuurlijk een lastig verhaal, dus dan maar de overstap maken naar ‘de Gran Turismo voor Xbox’. De vroegere delen van Gran Turismo zullen altijd een warm plekje in mijn nostalgische hart houden, maar Forza Motorsport was toch wel echt andere koek. Met name deel twee en drie heb ik enorm veel gespeeld, daarna kwam er wat minder tijd beschikbaar door het volgen van studies et cetera.
Tot de eerste Forza Horizon uitkwam. Voor die tijd dacht ik dat ik een sim-racer pur sang was, maar die game opende mijn ogen. Die vakantiesfeer, het ongelofelijke gevoel van vrijheid. De prachtige landschappen, de toffe wagens waarmee je kon racen. Het spektakel dat het festival in de game met zich meebracht, het gemak waarmee je je wagen in de rondte stuurde zonder de uitdaging te verliezen. Het totaalpakket klopte gewoon zó enorm. Een nieuwe verslaving was geboren.
Anyway, ik zal even een stukje vooruitspoelen. De release van Forza Horizon 4 deed me denken aan Forza Horizon 3. Van alle delen is dit denk ik de titel waar ik het meest naartoe geleefd heb. Sowieso omdat het de eerste Horizon-titel was die specifiek voor de Xbox One ontwikkeld was, maar ook vanwege de omgeving waarin de game zich afspeelt. Australië heeft me altijd al gefascineerd door de prachtige natuur en gevarieerde omgevingen en om de beste elementen van het land te kunnen beleven in een grote, open gamewereld vond ik enorm gaaf. Hoewel ik tientallen uren in Forza Horizon 3 gestoken heb aansluitend aan de release, lag de game alweer enkele maanden stof te happen naast mijn Xbox One. In plaats van simpelweg Forza Horizon 4 aanschaffen besloot ik om deel drie weer eens een spin in mijn Xbox One te geven.
Vergelijkend met de demo van deel vier is duidelijk zichtbaar dat ontwikkelaar Playground Games de franchise naar een hoger niveau tilt op het gebied van online (samen)spel, maar het illustreert tevens dat Horizon 3 al een dijk van een game was en nog steeds is. Misschien ziet het nieuwste deel er iets beter uit, maar de gameplay biedt nog altijd heerlijke fun. Het rondscheuren in de grote open wereld is dan misschien ‘niet zo online’ als in Horizon 4, maar je hebt dezelfde personaliseringsmogelijkheden als het maken van eigen races en Australië is en blijft een prachtige omgeving voor een game als deze. De ‘reguliere’ Blizzard Mountain DLC zorgt voor een nieuwe, wederom prachtige extra omgeving en ook de daarop volgende Hot Wheels expansion is absoluut het spelen waard. deze giet het arcade-sausje nog een extra over de Horizon-franchise en zorgt voor de bizarre baanverlopen voor een extra nieuw soort gameplay.
https://www.youtube.com/watch?v=6-K_M4i2Bbs
Hoewel de kriebel om Forza Horizon 4 aan te schaffen voorlopig wel niet weg zal gaan bij ondergetekende, vermaak ik me momenteel weer uitstekend met het vorige deel in de franchise. Ja, ik heb het dan wel eerder gespeeld allemaal, maar meerdere keren per week naar de McDonalds is ook niet heel vervelend, toch? Gezien de aanschafprijs is het wanneer je nog niet eerder een Horizon-titel gespeeld hebt misschien zelfs wel waard om eerst Hirozon 3 ergens voor een zacht prijsje op de kop te tikken en deze te spelen tot het vierde deel in prijs zakt. Verouderd is de game in ieder geval verre van.
