Wel, dat heeft ook behoorlijk geduurd. Zat ik vorige week nog half in shock een heel verhaal te typen waarom ik het echt wel effe gehad heb met gewelddadige games en nauwelijks een week erna vliegen de ledematen en ingewanden me alweer om de oren. Het is niet zo dat ik gewoon een jokkebrok ben. Het is ook niet zo dat de gevoelens al gesleten zijn. Het is gewoon de aard van het beestje. Ik ben een gamer, ik game.
Mijn dochter Luna, die is ondertussen ook een gamer. Vijftien jaar, erg pienter en een tikje van een wijsneus ook, ietwat van een mini-Eefje. Dat ze ondertussen ook de weg naar de Xbox One en PlayStation 4 gevonden heeft hoeft dan ook niet te verbazen. Wat begonnen is met voorzichtige potjes Rocket League en Fifa werd al snel een serieuzere bezigheid met games als Tomb Raider en Fallout 4 als uitschieters. Op dit punt heeft ze volgens mij al meer uren in die laatste game zitten dan ik nu ze bezig is met downloadbare content. Die avonturen in het Wasteland moet ze deze week echter even op een laag pitje zetten, want deze week spelen we één van de beste co-op games ooit gemaakt: Gears of War.
Nou kun je uiteraard gaan opperen dat Gears of War niet bepaald het beste opvoedkundige materiaal is om aan je minderjarige dochter te presenteren, maar ik zeg u… fuck dat. Er zijn zoveel echte monsters in de wereld tegenwoordig dat een stelletje fictieve sprinkhanen tot pulp malen wel moet kunnen. Een beetje fictief geweld moet al bij al kunnen, catharsis weet je wel.
https://www.youtube.com/watch?v=rwbYhvlrQbc
Maanden na mijn review van Gears of War Ultimate Edition zit ik dus weer voor de flatscreen, klaar om de resonator nog een laatste keertje op de kloten van de Locust te droppen, maar dit keer met een jeugdige partner in crime aan mijn zijde. Het voordeel is meteen overduidelijk. Yup, de AI van Dominic Santiago is, als je alleen speelt, inderdaad dommer dan een pubermeisje; dat is nou wel degelijk bewezen. Wat ook duidelijk mag zijn is dat hard-difficulty bij Gears of War ook echt hard is. Vooral die kleine snelle Lambent-monstertjes die op je af rennen zijn echt moordend en dat zorgt dat er behoorlijk vaak herstart mag worden. Als je incalculeert dat de game in feite ruim een decennium oud is en ze indertijd hun checkpoints behoorlijk ver uit elkaar wisten te leggen snap je dat we al snel paaseieren voor ons geld kozen en hem op normal begonnen te spelen. Gears of War is zo al taai genoeg voor twee giechelende meiden.
Uiteraard staat de gameplay nog steeds als een huis. Samen de Locust te lijf gaan voelt al na een paar minuutjes oefenen erg naturel aan. De gore monsters worden steeds onder vuur genomen door de ene, terwijl de andere een flankbeweging inzet en ze te lijf gaat met de kettingzaag van de Lancer. Bestaat er eigenlijk een stoerdere gun in de videogamegeschiedenis? Ook het verhaal en vooral de sfeer ervan blijft, ook in co-op, ontzettend hard boeien. Dit is een spel dat je in het donker moet spelen met een surround sound om echt te genieten, maar dan heb je ook wat. Het geschreeuw van de Lambent doet nog steeds de haartjes in je nek recht overeind komen, het explosieve wapengekletter en het amusante haantje de voorste getetter tussen de personages zijn elementen die nog steeds indruk maken. Toen ik Luna vertelde dat de stem van Marcus Phoenix van dezelfde kerel kwam die Bender deed voor Futuruma, moest ze perse IMDB checken omdat ze het maar niet kon geloven, maar yup, zo goed is de voice acting dus.
Wat ook opmerkelijk is, dat is dat de game echt vaak naar horror neigt. Je zou gaan denken dat een game minder eng wordt met zijn tweetjes, maar dan heb je het dus stevig mis. Proberen in het licht te blijven terwijl vleesetende vleermuizen alles wat zich in het donker begeeft verscheuren, of op een stormachtige nacht door een fabriek vol monsters die vanachter de hoeken springen ronddwalen, het levert af en toe een klein gilletje op. Deze Gears of War meer dan tien jaar nadat ik het voor het eerst deed samen met mijn dochter spelen levert dus een memorabele ervaring op, en dat doet het extra jammer aanvoelen dat de andere delen in de reeks niet een vergelijkbare audiovisuele boost ontvangen hebben.
Gelukkig is er echter nog Gears of War 4 om dit najaar naar uit te kijken, een avontuur dat we ongetwijfeld opnieuw samen zullen beleven. Gears 4 is ook de reden waarom deze Ultimate voorlopig even in mijn One blijft kamperen, want mid april gaat de langverwachte beta voor die langverwachte topper van start voor gamers die de remaster in hun bezit hebben. Yup, ook binnen een paar weken speel ik nog steeds Gears of War.
