Eens in de zoveel tijd komt er een game uit die op alle gebieden zijn weerga niet kent. Grootte, budget, afwerking van de details. Alles klopt. Tot nu toe heeft eigenlijk iedere GTA-game die uitkwam zich in dat rijtje mogen scharen. Van dat rijtje kassuccessen was en is op zijn beurt GTA V met afstand de grootste en meest succesvolle. Een kleine vijf jaar na diens release leek het me een mooi moment om de game weer eens op te pakken.
Zelden verschijnen er games die voor verschijning zó gehypet worden. Nog minder vaak verschijnen er games die een dergelijke hype waar kunnen maken. GTA doet het. Als singleplayer-fanaat heb ik (shoot me) eigenlijk de multiplayer nooit echt aangeraakt, dus ook nu heb ik gewoon een nieuwe save aangemaakt om het spel een keer helemaal opnieuw te doorspelen.
Als een spel bijna vijf jaar na release er nog steeds grafisch prima uitziet en qua gameplay dusdanig goed is dat het beter is dan menige hedendaagse titels, weet je dat je met een topper te maken hebt. Om maar niet te spreken over de grootte van de online community en de populariteit van de multiplayer. Er zijn eigenlijk nog steeds geen ander games die een digitale stad op een dusdanige manier neerzetten als GTA V dat doet. Overal gebeurt wat en is iets te doen, te bekijken of te beleven. Als je erover nadenkt is het eigenlijk bizar dat dit spel in eerste instantie draaide op de vorige generatie consoles.
Het mooie van eigenlijk iedere GTA-game is dat je het spel helemaal op je eigen manier kunt spelen. De een gaat vol voor de missies en zal de game nadat deze uitgespeeld zijn misschien niet meer aanraken. De ander vermaakt zich eindeloos in die eerder genoemde levendige wereld en zal überhaupt nooit aan een missie beginnen. De introductie van drie hoofdpersonages waartussen je op ieder moment kunt wisselen heeft dit alleen maar in de kaart gespeeld. Of je nu houdt van avontuur, racen, schieten, RPG- en strategische elementen. Alles is terug te vinden in GTA V.
Tot op de dag van vandaag vind ik het, ondanks dat ik tientallen uren met de singleplayer in de weer ben geweest, ontzettend jammer dat er nooit singleplayer DLC voor GTA V verschenen is. De twee singleplayer-uitbreidingen die voorganger GTA IV heeft ontvangen barstten stuk voor stuk van de kwaliteit en brachten ieder een compleet eigen sfeer met zich mee. Juist met dat in het achterhoofd had ik gehoopt op misschien een Vice City-uitbreiding. Want stiekem blijft die game qua sfeer toch ongeëvenaard.
Wat zou er nog in het vat zitten voor deze game? Ongetwijfeld nog meer online content. Zoals gezegd is de online multiplayer nog steeds belachelijk populair voor een game van deze leeftijd. Rockstar brengt nog altijd geregeld updates uit – die waarschijnlijk ook de reden zijn dat er nooit singleplayer-DLC is uitgebracht. Ongetwijfeld zal er achter de schermen al hard gewerkt worden aan een volledig nieuwe game in de franchise, maar de kans dat we die binnen nu en twee jaar gaan zien lijkt zeer klein. Wat wel een mogelijkheid is, is dat Rockstar geschiedenis gaat schrijven door voor het eerst een volledige HD-GTA naar een handheld te brengen. De geruchten over een op handen zijnde GTA V-release voor de Nintendo Switch blijven zachtjes rondzingen. Mocht het daadwerkelijk gaan gebeuren, dan moet op zijn minst de aankondiging eigenlijk wel dit jaar zijn. En ondanks dat ik de game al twee keer heb gekocht (op Xbox 360 en PlayStation 4) zou ik het spel bij een Switch-release blind voor een derde keer aanschaffen.
Maar goed, laten we vooral niet op de zaken vooruit lopen. Bijna vier jaar na aanschaf is er nog steeds geen ander spel dan GTA V dat me zo’n warm, vertrouwd gevoel kan geven wanneer mijn PlayStation 4 het inslikt. En dan hoef ik in tegenstelling tot vroeger niet eens met cheats aan te spelen. GTA, en dan in het bijzonder GTA V, is gewoon iets bijzonders. Iets unieks. Ik speel het nog steeds, en tot de opvolger verschijnt gaat daar waarschijnlijk niks aan veranderen.
