Je bent het inmiddels van ons gewend. Elke donderdag blikken we even terug op een (oudere) titel die momenteel nog steeds in onze consoles verdwijnt. Misschien omdat we ons even bijzonder nostalgisch voelen, misschien omdat een bepaalde titel het gewoon verdient om opnieuw/nog steeds gespeeld te worden. En precies om die reden kijk ik terug naar de beste strategie-game die de Xbox 360 me ooit gaf: Halo Wars!
Het is inmiddels alweer een hele tijd geleden dat Halo Wars het licht zag op de Xbox 360. Het was in 2009 dat Ensemble Studios de titel op de wereld los wist te laten. Halo gecombineerd met een Real Time Strategy-laag, kon dat wel? Wetende dat Halo ooit begon als een heuse RTS, voordat Bungie besloot er een shooter van te maken, lijkt de wisselwerking tussen het genre en de franchise bijzonder op zijn plaats. Hoewel de game goed scoorde, bij fans van de serie in goede aarde viel en gamers onder de indruk waren van de manier waarop de game zich liet besturen, sloot Ensemble Studios vlak na de launch van de game de deuren.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Ik ben iemand die gek is op het verzamelen van achievements. De kracht van het halen van een achievement weet zich goed op me uit te laten werken. Ik speel mijn games langer, speel ze op andere manieren en beleef meer plezier dan eerder. Want waarom zou ik een game een tweede keer spelen wanneer er geen beloning aan vast zit? Het behalen van de achievement geeft me voldoening. Het compleet maken van de achievementlijst is echter een drang in bepaalde games. Elke achievement behalen, elk hoekje van de game gezien te hebben en echt alles uit je spel halen; dat is de ultieme vorm van gaming. Daarom besloot ik in een ver verleden dat ik alle Halo-achievements zou gaan halen die er op de Xbox 360 te unlocken waren. Dat betekende dus dat elke achievement van Halo 3, Halo 4, Halo 3: ODST, Halo: Reach, Halo: Spartan Assault, Halo: Combat Evolved Anniversary en Halo Wars vrijgespeeld diende te worden. Voor de grap nam ik Halo 2, de PC-versie, ook even mee in de lijst. En hoewel ik ver kwam, waren het twee achievements die me maar niet lukten.
Halo 3, Halo 4, Halo: Combat Evolved Anniversary, Halo: Spartan Assault, Halo: Reach, Halo 2. Stuk voor stuk games waar ik voor gestreden heb om alle achievements vrij te spelen. Iets wat me dan ook veel tijd heeft gekost, maar ook iets wat me veel plezier heeft gegeven. Enorm uitdagende achievements, zoals het halen van The Library in Halo op de Heroic-stand, zonder te sterven, wisten me lang bezig te houden. Maar keer op keer wist ik elke achievement te unlocken. Tenminste, tot ik bij Halo 3: ODST en Halo Wars aankwam. In ODST is het ‘Vidmaster Challenge: Endure’ waarbij ik met vier spelers voorbij de vierde set moet komen in een potje Firefight. Uiteraard ook op Heroic. Ik heb nog geen team gevonden waar het mee gelukt is. Het is een achievement die afhangt van andere spelers. Daarom besloot ik eerst mijn tijd te stoppen in Halo Wars. ‘Running the show’, de General rank vrijspelen op Xbox Live. Dat moet me lukken, al kost het gigantisch veel tijd.
Ja, in een ver verleden was de achievement nog veel lastiger. Je moest letterlijk miljoenen punten zien te halen online. Wanneer je een game wint heb je er zo’n 3.000, dus reken maar uit. Wanneer je verliest heb je er nul. En wetende dat een potje een half uur tot anderhalf uur duurt… Nou ja, zonder een rekenmachine te pakken weet je dat het je behoorlijk wat tijd gaat kosten. Later werd de score teruggezet naar 960.000. Hierdoor hoefde je nog maar 330 potjes te winnen. Nog steeds een flinke prestatie, maar haalbaarder. En daarom speel ik steeds weer Halo Wars. Daarom daag ik de spelers die nog steeds online te vinden zijn keer op keer uit. Daarom vecht ik mijzelf naar de overwinning. Ik wil die laatste achievement. De rangen Recruit, Lieutenant, Captain, Major en Colonel zijn inmiddels overwonnen. Ik moet nog 720.000 punten. Nog 240 keer winnen.
Wat tijdens het spelen opvalt is dat de game, die dus al zeven jaar oud is, nog steeds bijzonder lekker speelt. Grafisch is het misschien niet meer helemaal van deze tijd, maar de gameplay staat nog steeds als een huis. Wanneer ik speel tegen mensen online vlieg ik door de controls. Snel bouw ik een basis, zorg ik dat ik geld heb en maak ik een Scarab. Het zijn die manieren van besturen waar de game toen zo voor geprezen werd. En het bizarre: dat doe ik nog steeds. Het is echt opvallend hoe lekker het spel nog steeds speelt. Na vele potjes online te hebben gedaan, besloot ik om nog eens een level uit de singleplayer te spelen (die tussenfilmpjes, wauw!) en ook daar kwam ik tot de conclusie dat ze hier de formule voor RTS op een console perfect wisten uit te buiten.
Later dit jaar gaat Halo Wars 2 verschijnen. Dit keer van een andere studio. Een studio die samenwerkt met 343 Industries, de grote bazen over de Halo-franchise. Halo is in de jaren sinds de release van Halo Wars flink aan verandering onderhevig geweest. En dat is goed, een serie moet groeien. Maar diep in mij hoop ik dat Halo Wars 2 niet te veel wil groeien, dat het geen radicale dingen gaat proberen. Het blijft een RTS op een console, dat blijft lastig. Maar we leven inmiddels in een tijd waarin zelfs MMO’s speelbaar zijn met controllers. De toekomst voor Halo Wars ziet er goed uit. En die toekomst ga ik beleven als General. Mark my words…
