Eens in de zoveel tijd komt er een game voorbij die zich onderscheidt. Niet vanwege baanbrekende graphics of een nóg hoger aantal spelers waarmee je gelijktijdig online kunt spelen. Niet vanwege simpelweg één unieke eigenschap. Het is het totaalpakket. LA Noire was en is zo’n game.
Ten tijde van de release in 2011 was LA Noire om meerdere redenen een bijzondere game. Meest opvallend was dat het als eerste spel gebruikmaakte van een techniek waarbij de gezichtsbewegingen van echte acteurs gecaptured werden, om vervolgens gemonteerd te worden op virtuele personages (die in-game dan ook erg leken op de acteur in kwestie. Het is een techniek die tegenwoordig in aardig wat grote (game)producties gebruikt wordt, maar in 2011 was dit nog vrij baanbrekend en ik weet nog dat ik zeer onder de indruk was toen ik de game speelde. Voor het eerst zag ik digitale karakters daadwerkelijk tot leven komen. Dit waren digitale figuren die echt menselijkheid uitstraalden, in tegenstelling tot de handmatig geanimeerde personages die tot dan toe de norm waren. De innovatieve techniek zorgde in combinatie met sterke acteerprestaties voor een game met een fantastische sfeer die verhalend enorm goed uit de verf kwam.
Want ook dat was iets waar LA Noire in uitblink: het vertellen van het hoofdverhaal. Door de overtuigende (acteerprestaties van) de personages werd je sowieso al meer in het verhaal gezogen dan normaal, maar daarnaast was het verhaal an sich ook nog eens erg tof om te volgen. Doordat je actief onderdeel uitmaakte van het verloop van het verhaal en daar ook invloed op uit kon oefenen, werd je nog eens extra in de ervaring getrokken.
Even een kleine opfriscursus: LA Noire speelt zich af ten tijde van de jaren ’40 en je kruipt in de huid van detective Cole Phelps, die allerhande zaken op moet lossen. Door het sandbox-karakter van de game en het prachtige authentieke Los Angeles krijg je tijdens het spelen een beetje een positieve vibe a la GTA, terwijl het een compleet andere game is. Eentje die uniek is in zijn soort. Je kunt een crimescene compleet uitkammen op de manier waarop jij dat wilt en bovendien op je eigen tempo. De game mag dan al wel zes jaar oud zijn inmiddels; hij voldoet zeker op gebied van gameplay nog prima aan de hedendaagse standaard.
Daarom was het wat dat betreft eigenlijk ook geen enorme verrassing toen er een remaster werd aangekondigd voor PlayStation 4, Xbox One, HTC Vive en Nintendo Switch. Qua naam en verkopen was LA Noire geen enorm grote titel, dus wat dat betreft was het dan weer wél een verrassing, maar voor mensen die het spel om wat voor reden ook gemist hebben, wordt dit een mooie kans om alsnog kennis te maken met de game. Op PS4 en XOne zal de game er beter uit komen te zien, met HTC Vive zullen enkele missies in Virtual Reality gespeeld kunnen worden en de Switch-versie zal natuurlijk als voordeel hebben dat de volledige game ook draagbaar speelbaar is.
Hoewel de eerste beelden nog naar buiten moeten komen, heeft het nieuws op zichzelf ons in ieder geval weer genoeg geprikkeld om de zolder op te duiken en het spel nog eens op te starten. En dat smaakte naar meer. We kunnen niet wachten om ons onder te laten dompelen in het opgepoetste LA van de jaren ’40.
