Het toys to life genre is dood, we zijn blij het gekend te hebben. Persoonlijk had ik er bitter weinig mee moet ik eerlijk zeggen. Ik heb Skylanders even geprobeerd en zag een adequate kidsgame vol cynische pogingen om geld uit de zakken van ouders te jagen. Ik speelde de Disney variant waar ik de naam zelfs al van vergeten ben (Disney Infinity – Bas) en vroeg me af hoe je een game waarin personages uit Marvel, Star Wars en oude tekenfilms samen kunnen komen kan verneuken, en ontdekte dat dat kon dankzij een combo van spuuglelijke graphics en hersendodend saaie, simplistische gameplay. Mij kon dat hele toys to life gedoe dus aan mijn bevallige reet roesten, tot ik vorig jaar in een Franse Supermarkt dus een starterpack voor LEGO Dimensions uit een budgetbak kon vissen voor drie tientjes. oelala, c’est magnifique!
Ik begon uiterst behoedzaam aan die game, een tikje gevoed door mijn cynisme er van overtuigd dat ik een game zou starten die me steeds zou proberen verleiden om nieuwe poppetjes te kopen om alles vrij te spelen. Dat klopt ook deels, alleen..en dat is een belangrijke..kreeg ik nooit het gevoel dat dat ook echt essentieel was om van de game te genieten. Sommige content zoals bepaalde hubwerelden waar je kleine opdrachtjes kan vervullen en dingen verzamelen, kun je enkel unlocken met het juiste figuurtje, maar de verhaallijn spelen en alle trophy’s unlocken inclusief de felbegeerde platinum, dat kan met alles wat in het startpakket zit. Kijk, zoiets ontdooit mijn onderkoeldheid toch al wat. Nog belangrijker is echter dat de gameplay gewoon staat als een huis. Het is gewoon die gekende combinatie van vechten en puzzelen, geinfuseerd met tonnen kindvriendelijke humor die we uit de andere LEGO-games kennen. De grote kers op de taart, en iets dat me onverwacht helemaal blij maakte met de game was echter…dat je gewoon zelf met LEGO je portaal en popjes en voertuigen in elkaar moet zetten. Ik heb als kind nooit LEGO mogen hebben omdat ik de onhebbelijke gewoonte had vanalles in mijn mond te stoppen, iets waar de vieze overbuurman gretig misbruik van maakte (buuwman, wat mwoe je mu?), maar dat is een ander verhaal. Punt is, ik heb nooit eerder met echte LEGO gespeeld, maar hier zat ik dan…de dertig voorbij, te genieten van mijn eigen bouwskills. Die combinatie van ouderwets spelen met blokjes terwijl je bezig bent met een steengoed LEGO-videogame vol geliefde figuren als Scooby doo en Marty McFly zorgde ervoor dat er vol enthousiasme door de game gegaan werd, zowel alleen als in co-op met mijn dochter. Door het plezier dat het startpakket hier veroorzaakte is het logisch dat LEGO Dimensions slaagde in haar opzet en dat is uiteraard mij er toe aanzetten om extra packs te kopen. Het begon met een simpele Gollum, gewoon al voor de humor van het idee om my preciouuuuus gewijs over de Yellow brick road in the wizard of Oz te huppelen, maar al snel werden het heuse verhalende uitbreidingen.
Mission Impossible level pack
Waarom koos ik dit pack als eerste boven Back to the Future of The Simpsons? Daar heb ik slechts één ding op te zeggen: LEGO Tom Cruise! Ik heb het wel voor ieders favoriete hardlopende mafkees en de Mission Impossible films hebben een prominent plekje op mijn blu-ray kast. Je zou kunnen denken dat het erg lastig is om een serieuze spy-thriller als die eerste Mission Impossible over te zetten naar een LEGO-game, maar het level pack veegt die reserves al snel van tafel. Het is genieten om heerlijke scenes zoals de fout lopende operatie in de Praagse ambassade of de achtervolging tussen de heli en de trein in de kanaaltunnel te spelen in blokjesvorm, maar het is uiteraard de iconische inbraak in Langley waar Hunt aan kabels zich in de kluis laat afdalen dat een echt hoogtepunt is. Het is echt heerlijk om zien hoe ze de serieux van de film netjes hebben kunnen blenden met de luchtige gekkigheid van de LEGO-games. Het zou op papier niet mogen werken, maar in de praktijk doet het dat dus echt wel. De hubworld die je bij het level krijgt is ietwat aan de generieke kant, maar het is desondanks leuk om de extra opdrachten te doen en te genieten van geinige details zoals accenten van personages die veranderen naargelang waar je in de stad bent. Wat tenslotte extra mooi meegenomen is, dat is dat Ethan Hunt echt wel een handig personage is om te gebruiken in de hoofdgame. Hij heeft acrobatische skills, kan technologie panelen gebruiken en zwemmen. Het is een personage dat dus heel wat kan unlocken in de andere levels. Tom cruise in Springfield!!
Ghostbusters Story Pack
Lang voor Stranger Things het cool maakte ging ik al als klein meisje verkleed als Ghostbuster naar een schoolverkleedfeestje, mijn oom en papa hadden zelfs een protopack voor me gemaakt uit een oude brandblusser en karton en zo. Om maar duidelijk te stellen dat ik niet één van de haters was die moord en brand schreeuwde bij het idee van vrouwelijke Ghostbusters, ik was er vroeger gewoon zelf eentje. Dat gezegd hebbende was ik niet zo een grote fan van de film die meer op een soort bridesmaids met cgi spoken leek dan op een echte Ghostbusters-film. Het LEGO Dimensions pack gebaseerd op de film is gelukkig beter, omdat het de twee uur durende prent in zes levels balt tot de hoogtepunten en de essentie van waar het om hoort te draaien…geesten vangen dus. Voor je daar aan kan beginnen moet je echter weer aan het bouwen, en dat voor een nieuw portaal dat het Chinees restaurant/ hoofdkwartier van Abby Yates en co moet voorstellen. Het is kwalitatief stukken minder indrukwekkend dan de originele portal, maar de Ecto-1 auto maakt gelukkig veel goed. Je krijgt in het pack uiteraard enkel het popje dat het personage van Melissa McCarthy voorstelt, maar je kan in game vlotjes overschakelen naar de andere personages. Alles blasten met je protopacks blijft gedurende de zes best lange levels wel leuk en het blijft genieten van de vele humoristische knipoogjes die de makers in de cutscenes weten te stoppen. Ik denk dat deze game me vaker deed lachen dan de bioscoopfilm, wat best veelzeggend is. Het enige echte minpunt aan dit pack is dat de hubwereld waarin je weer eens in New York terecht komt, ditmaal bevolkt door spoken, wel wat boeiender had gekund.
Fantastic Beasts and where to find them Story pack
Dit is de tweede echt grote verhalende uitbreiding voor LEGO Dimensions, en ook deze volgt het stramien dat Ghostbusters volgde. Het verhaal van de film gebald in zes uitgebreide levels die de hoogtepunten van de film vermengen met de gekende LEGO-gameplay en humor. Deze vond ik nog stukken beter dan Ghostbusters, en dat niet alleen omdat de film zelf me beter lag. Het portaal dat je nu moet bouwen is namelijk de poort van het ministry of magic en dat ziet er toch echt wel heel goed uit. Verder is de setting gewoon een stuk aantrekkelijker op visueel vlak. Ja, het is uiteraard wederom New York, maar dan wel het New York van de jaren twintig in een wereld waar magie een dingetje is. Het maakt de hubwereld een stuk leuker om te ontdekken omdat er in omgevingen zoals Central Park best wat te beleven valt in de game. De gameplay zelf profiteert uiteraard ook enorm van het feit dat Newt Scamander een getalenteerde tovenaar is en dat betekent naar hartelust toverspreuken als diffendo, lumos en raparo afvuren. Voor LEGO-fans die de Harry Potter-games hebben gespeeld is het weinig nieuws onder de zon, maar dat het leuk blijft om in de magische wereld van J.K Rowling in blokjesvorm te vertoeven, dat is zeker.
The LEGO Batman Story Pack
Is het na drie LEGO Batman-games nog steeds leuk om dit story pack gebaseerd op de film te spelen? Wel ja, het is uiteraard meer van hetzelfde. Je krijgt opnieuw een portaal om te bouwen, dit keer in de vorm van de batcomputer, en twee poppetjes in de vorm van Batgirl en Robin…omdat je Batman zelf uiteraard al hebt uit het starterpack. En ja, er is weer een hubworld en er zijn weer zes levels die de verhaallijn van de film verrassend nauw volgen, maar boy o boy, wat is het fun. De LEGO Batman-film is sowieso al een erg grappige komedie en de game volgt gewoon gretig in die gekkigheid. De game trekt min of meer dezelfde humoristische kaart die de film trok en doet dat verrassend genoeg niet door gewoon alle goeie grappen over te nemen, maar gewoon haar eigen ding te doen. Het werkt. Op zich doet dit story pack niks wat je al niet eerder in de LEGO Batman-games of in Dimensions zag, los van een nieuwe feature gebruikt voor puzzels, maar het is zo aanstekelijk leuk om spelen dat je niet maalt om een beetje deja vu.
Het genre mag misschien dood zijn, begraven heb ik het persoonlijk in elk geval nog niet. Na al die jaren geniet ik nog steeds van de LEGO-games en hun mengelmoes van simpele,leuke gameplay en schattige humor. LEGO Dimensions levert op dat vlak een paar van de beste dingen die ontwikkelaar Travellers Tales al gedaan heeft met de Deense blokjes en dat zorgt ervoor dat het een reeks is die nog steeds zeker het spelen waard is. Zorg gewoon dat je de blokjes niet in je mond stopt.
