Games with Gold. Elke maand krijg je als Xbox-gamer vier games gratis wanneer je lid bent van het Live Network. Iets wat ik inmiddels al tien jaar ben, aldus xbox.com. Twee games voor de Xbox One en twee games voor de Xbox 360, die gelijk ook te spelen zijn op de nieuwere van de twee. Afgelopen maand kregen 360-ers twee puike titels uit de stallen van LucasArts gratis: Monkey Island 2 en Star Wars the Force Unleashed. Ik besloot om die laatste nog eens te starten.
Ik kan me nog goed herinneren dat ik in september 2008 door Activision werd uitgenodigd om de première van The Force Unleashed mee te maken in een bioscoop. Aldaar kregen we een korte introductie in de wereld van Star Wars; een wereld die weer relevant werd doordat de prequel trilogie jaren eerder in de bioscopen was verschenen. Star Wars kreeg een nieuwe opleving en werd bekend bij een nieuwe generatie. Na een kort woordje (door niemand minder dan filmkenner René Mioch) werd in de bioscoopzaal besproken wat The Force Unleashed moest zijn. Een game waarin de Force, de krachten die een Jedi kan gebruiken, letterlijk los werd gelaten. Nooit eerder zou je zo met The Force hebben kunnen spelen als in deze game. Met een compleet nieuw verhaal rondom de geheime leerling van Darth Vader zou het een nieuwe blik moeten werpen op films als Episode IV: A New Hope. En hoewel The Force Unleashed inmiddels niet meer canon is (de game werd gepresenteerd als het nieuwe hoofdstuk in de Star Wars Saga, maar is nu naar “Legends” status gerelegeerd ), weet het nog steeds een verdomd lekker ‘what if’-scenario af te leveren.
Wanneer Darth Vader het bevel krijgt om alle resterende Jedi te vermoorden, vindt hij op een missie waarin menig slachtoffer valt (en waarin jij Darth zelf onder de knoppen hebt!) de zeer sterke Jedi Kento Marek. Deze Jedi bekoopt het gevecht met de Sith echter met de dood. Maar het onwaarschijnlijke gebeurt: het lichtzwaard van Vader wordt uit zijn handen getrokken met The Force door de zoon van Kento. Stormtroopers leggen aan om ook hem te vermoorden, maar Vader vermoordt de Stormtroopers en neemt de jongen, Galen Marek, mee om hem in het grootste geheim op te leiden; hij zal dienst doen als zijn eigen apprentice. Vader leert de jongen dat het zijn missie is om de Emperor te vermoorden en geeft hem een nieuwe naam: Starkiller.
https://www.youtube.com/watch?v=asvKQOJZXcs
En hoewel ik niet ver op het verhaal in wil gaan (het geeft namelijk hele toffe elementen en andere blikken op dat wat je kent), is juist het verhaal één van de grootste redenen om dit spel nog eens te spelen. Ondanks dat deze game geen canon meer is (het behoort tot de ‘Star Wars Legends’, verhalen die nooit echt gebeurt zijn), neemt het niet weg dat het verhaal gewoon tof is. Dat het je een interessante kijk geeft op bekende elementen. Want wat wanneer je weet dat The Rebel Alliance haar roots vind bij The Empire? Juist. Mind. Blown.
Waar The Force Unleashed echter misschien nog wel meer bekend door is geworden, is het gebruik van The Force. Logisch, met zo’n naam. Nooit eerder was je als speler zo vrij om met The Force zo’n gigantisch krachtige dingen te doen. Een Star Destroyer uit de lucht halen door The Force te gebruiken? Sure! Tientallen vijanden om je heen weg blazen door je innerlijke kracht te laten ontploffen? Waarom niet. Stormtroopers de keel dicht knijpen, of via mind control tegen een andere Stormtrooper laten keren? Ga je gang. Dit, in combinatie met best wel indrukwekkende physics zorgde er toen al voor dat visueel The Force Unleashed een heerlijke game was. Glas brak, computers ontploften en muren vielen om wanneer jij los ging met je krachten. En ook nu merk ik dat ik nog steeds geniet wanneer ik mijn krachten los laat gaan op een zielige, zielige Stormtrooper.
Wanneer je dit combineert met heerlijke lichtzwaarden-actie, weet je dat je een leuk avontuur voor de boeg hebt. De levels zijn misschien niet allemaal even divers en de actie lijkt vaak op elkaar, maar wanneer je steeds krachtiger wordt in The Force is het leuk om je steeds bruter wordende krachten te gebruiken. Met het vrijspelen van diverse kostuums wist de game mij opnieuw bezig te houden. En jawel, de laatste achievements werden alsnog vrijgespeeld. Weer een game die compleet is. Backwards compatible, ik ben je fan.
Jaren later is The Force Unleashed nog steeds een verdomd leuk spel om te spelen. Het verhaal is interessant, de gameplay is tof en het spelen met The Force is stiekem best verslavend. Hoewel het nooit de trilogie werd die het ooit zou worden (het vervolg deed het niet zo goed), zit er nog steeds potentie in het verhaal van Starkiller. En misschien dat Disney op een gegeven moment in de toekomst ideeën uit dit spel kan verwerken in een film. Aangezien The Force Unleashed II ook backwards compatible is ben ik, nu ik deel één weer uit heb gespeeld, geneigd om ook dat deel weer op te pakken. Voor die achievements die ik toen gemist heb, weet je wel?
