Gemengde gevoelens had ik tijdens mijn eerste sessie met Titanfall 2. De eerste, die exclusief op de Xbox One verscheen en een volledige multiplayer shooter was, heb ik met veel liefde en plezier behoorlijk wat uren gespeeld. Maar ik miste iets, een verhaal. En dat bracht de tweede game. Echter, mijn eerste indrukken waren minder goed. Toch besloot ik de game, behoorlijk wat tijd later, alsnog een kans te geven.
Het is tijd voor de backlog. In 2017 heb ik duidelijk minder games gespeeld dan dat ik van plan was. Daarom heb ik besloten de games die ik gemist heb op een rijtje te zetten en ze één voor één af te gaan. In de loop van het jaar neem ik jou in de diverse ‘Ik speel nog steeds…’-features mee door deze backlog.
– Call of Duty: WW2
– Disneyland Adventures
– Titanfall 2
– LEGO Marvel’s Avengers
– Recore
– Doom
– Life is Strange: Before the Storm
– Rush: A Disney / Pixar Adventure
– Halo Wars 2
– Gears of War 4
– Back to the Future: 30th Anniversary Edition
– Batman: The Enemy Within
– Assassin’s Creed: Origin
In 2016 ging ik namelijk bij Respawn langs, tijdens de Gamescom van dat jaar. Aldaar zag ik de eerste beelden van de campagne, toonde Respawn wat ze met het verhaal van plan waren en wat de toekomst voor de franchise moest worden. Wetende dat de ontwikkelaar gebouwd is op het talent dat ons Modern Warfare bracht, waren de verwachtingen hoog. Echter, zoals je hier kunt lezen, was ik niet onder de indruk. De game leek een groot cliché te zijn van dingen die we eerder in andere shooters zagen. Ik noemde het gekscherend een liefdeskind van Call of Duty en Halo, maar dan niet positief. Echter, de game verscheen, kreeg van Eefje een 97 in haar review en wist wereldwijd behoorlijk wat goede kritieken te krijgen. Helemaal rondom de campagne. Hoe kan dat? Was dat wat ik gezien had in Keulen een foute introductie van de game? Het deed me besluiten de game alsnog aan te schaffen en de wereld van Titanfall 2 te betreden.
Met zo’n zes uurtjes heeft de game een korte campagne. Maar dat is in mijn ogen oké. Niet elke titel moet veertig uur duren. Daar heb ik de tijd niet voor, daar heb ik de zin niet in. En we zijn stiekem best gewend aan deze tijd qua campagne in shooters, toch? Een Call of Duty of Battlefield is niet langer. Negen levels stonden voor me klaar om overwonnen te worden. Een korte introductie was echter wel nodig. Voor mensen die het eerste deel nooit gespeeld hebben (omdat ze bijvoorbeeld geen PC of Xbox One hebben), is het interessant om te beseffen dat dit een hele andere game is dan dat je normaliter gewend bent. Titanfall is sneller en dynamischer. Lopen langs muren, springen van muur naar muur, jezelf vastzetten in de lucht om zo menig tegenstander over de kling te jagen. En natuurlijk, dat waar de titel haar game door kreeg, de Titan. Een grote, logge robot waar jij als piloot in stapt om als een heuse mech te besturen. Flink wat wapentuig, explosies, epische setpieces en zes uur later heb je dat wat begon als simpele tutorial maar uitmonde in een flink avontuur tot een einde gebracht. En dat heb ik. Moet ik mijn eerste bevindingen bij gaan stellen?
Ja. Enorm. Al had ik daar moeite mee. Waarom? De eerste gedeeltes van de game deden me niet veel. Ik vond het een vrij generieke shooter waarin je toevallig langs de muren kan lopen en je soms de Titan onder de knoppen hebt. Ja, het verhaal was aardig en de link tussen jou en BT, je Titan, zat goed in elkaar. Maar meer dan dat, nee. Ik had ergens ook weinig zin nog om de game tot een einde te brengen. Maar die 97 van de review van Eefje bleef door mijn hoofd spoken. Ik zag het er nog niet naar af, na vier levels gespeeld te hebben. Daarom ging ik in gesprek met Eefje, waarin ze me bleef zeggen dat ik door moest spelen. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb. Wanneer de game eenmaal op gang komt veranderd het volledig. Het tweede gedeelte van de game is duidelijk beter dan het begin. Een verschil van dag en nacht, mag ik wel zeggen. De actie wordt intenser, het platformen wat je als piloot kunt doen wordt ingewikkelder (puzzels oplossen!) en de band met BT interessanter. Het brengt zelfs geweldige, enorme veldslagen mee waarin vele Titans het tegen elkaar opnemen, waarin jij een kleine schakel bent. Na dat vierde level veranderde de game van een titel die ik middelmatig vond, naar een game waarin ik die 97 van Eefje ineens begreep.
Hoewel we hier spreken over een titel die al bijna anderhalf jaar oud is, wil ik ‘em je toch nog steeds aanraden. Helemaal omdat de game best vaak in de aanbieding is. Sterker nog, ik wist ‘em voor twintig euro van Xbox Live af te plukken. En ik kan je zeggen, met de Xbox One X Enhancements is de game retestrak en visueel een genot om doorheen te spelen. De game is volledig 4K, ondersteunt HDR en draait non-stop op zestig frames per seconde. En dat zie je er echt aan af. Gelukkig is op het andere gebied, geluid, ook nergens een concessie gedaan. Je merkt dan wel dat dit het team van Modern Warfare is. Titanfall 2 bood me een heerlijke ervaring met puike graphics, tof geluid en strakke controls. Het verhaal bracht ik inderdaad binnen zes uur tot een einde, maar er zijn uiteraard nog flink wat gemiste objecten die ik niet gevonden heb en ik speelde niet op het hoogste niveau. Misschien een andere keer. Voor nu is Titanfall 2 even afgesloten voor me. De multiplayer raak ik niet aan; ik kwam voor de singleplayer. En waar ik een groot cliché had verwacht vond ik een (soms emotioneel) avontuur dat ik nog lang zal herinneren. BT, je was een goede vriend…
