Inside en Limbo zijn twee fantastische games die het platformen werkelijk waar tot een ware kunst verheven hebben. De levels leggen je niet alleen uitdagingen voor, ze vertellen ook nog eens bijzondere verhalen. Deze twee games zijn al wat jaren oud, maar je kunt ze nu ook onderweg spelen op je Nintendo Switch. Een goede reden om de beide games eens opnieuw onder de loep te nemen.
Limbo
Limbo kwam oorspronkelijk uit in 2010 en betekende de doorbraak voor Playdead. De Deense makers hadden voorheen geen titels op hun naam staan, maar met Limbo stonden ze in een klap op de kaart. De game verscheen oorspronkelijk alleen voor de Xbox 360 en dat hebben ze geweten: de game staat in de top 3 van meest-verkopende Xbox Live Arcade-games ooit.
De stijl van Limbo is onmiskenbaar. Je speelt in een zwart-wit wereld, maar wel een zwart-wit wereld uit je nachtmerries. Hoewel je personage wel lichtgevende ogen heeft, is de wereld van Limbo geen fijne om in te zijn. Het lijkt er op alsof je in een wereld na de dood bent gekomen, maar de exacte locatie wordt nooit helemaal duidelijk. Dat is ook niet de stijl van Playdead. Je moet overal maar zelf achter zien te komen en details worden niet echt gegeven. Het verhaal moet je zelf ontdekken door te spelen en nergens houdt de game je handje vast. Hoewel sommigen wellicht wat meer aan hun hand willen worden vastgehouden, is dat wel de charme van Limbo. Je moet zelf maar uit gaan zoeken wat je precies moet doen.
Dat maakt dat je er vanzelf achter komt dat je in Limbo een hoop puzzels kunt oplossen door de interactie met je omgeving aan te gaan. Je moet er bijvoorbeeld met bepaalde voorwerpen gaan slepen om verder te komen in de game. En als je eenmaal doorhebt wat je precies moet doen, moet je het ook nog eens goed timen. Hoewel Limbo af en toe behoorlijk frustrerend kan zijn, voelt de game nooit oneerlijk. In een zeer uiterst geval is de oplossing van een puzzel wat aan de flauwe kant, maar in de meeste gevallen weet je op een gegeven moment echt wel wat je moet doen.
De stijl van Limbo komt ook acht jaar na dato nog altijd goed uit de verf. De zwart en wit stijl hebben we de afgelopen jaren meermaals gezien, maar dat kan goed zijn omdat andere makers Playdead stiekem wel een beetje na wilden apen. Vooral als je in de handheld-mode van de Switch speelt komt de stijl goed tot zijn recht. Vergeet in dat geval dan ook niet om je koptelefoon op te zetten, want Limbo kent ook een zeer bijzondere soundtrack. Ook na 8 jaar is Limbo nog echt een aanrader en is het tof om het avontuur nogmaals te kunnen beleven op je Nintendo Switch.
Inside
Na het grote succes van Limbo was het tijd voor een opvolger. Ook deze opvolger in de zin van Inside is nou niet bepaald vrolijk te noemen. Maar, ondanks dat de game toch ook behoorlijk zwart-wit is, is de stijl ook compleet weer anders dan in Limbo. En waar je in Limbo terecht lijkt te zijn gekomen in een fantasierijke onderwereld, doet Inside bij tijden meer denken aan een zeer lugubere sci-fi.
Opnieuw is het idee simpel: je loopt met je stick, heb een knop om te springen en een knop om acties uit te voeren. Hoe en wat precies: dat mag je opnieuw zelf gaan uitzoeken. En waar je in wat meer ‘standaard’ platformers een hoop bezig bent met de juiste timing van sprongen, gaat het in Inside toch voornamelijk om puzzels oplossen. Nog meer dan in Limbo zijn deze puzzels gebaseerd op physics. Even uitzoeken dus wat je precies moet doen. Maar opnieuw: dat is de charme van de game.
Opnieuw vertelt het platformen een verhaal en er moet wel bij gezegd worden dat dit een zeer luguber verhaal is. Het is dan – ondanks dat het nooit écht eng wordt – zeker geen verhaal voor iedereen. Na het spelen van Inside ben je een ervaring rijker, maar je wordt er zelf waarschijnlijk niet heel veel vrolijker van. Ook is de game ietwat aan de korte kant wellicht voor de prijs: in enkele uren ben je door de game heen en ben je uiteindelijk 20 euro armer. Toch laat ook Inside zien dat games echt pure kunst kunnen zijn. Inside ziet er weer fantastisch uit op het scherm van de Switch en het is dan ook een genot om de game onderweg te spelen.
Playdead laat met zowel Inside als Limbo zien dat zij zeer goede games kunnen maken, die een fantastisch verhaal vertellen. Op het eerste oog lijken de games behoorlijk op elkaar, maar door de verschillende stijlen en de verschillende verhalen onderscheiden ze zich ook weer genoeg van elkaar. Wellicht staat de donkere toon en het feit dat je alles zelf uit moet zoeken een beetje tegen. Toch moet je daar echt doorheen prikken: elke gamer moet eigenlijk Inside en Limbo een keer gespeeld hebben. Beide games behoren namelijk tot de beste en meest originele platformers van de afgelopen tijd. Daarom krijgen beide games dan ook een 9.
