Zoals zo vaak ging ik op een maandagavond naar de bios om een filmpje te pakken. In dit geval om de film “The Conjuring” te zien, wat ik overigens een redelijk goede film vond. Op weg naar huis fiets ik langs een wat kleiner zaakje die zowel nieuwe als tweedehands games verkoopt. Normaal gesproken vraag ik me vaak af hoe dit zaakje het volhoudt, gezien het minimale aantal klanten wat ik doorgaans binnen zie staan, maar dat was op deze avond/nacht wel even anders. Ik besefte eigenlijk niet eens meteen wat nou de reden was van deze plotselinge “klanten-explosie”, totdat ik langs een groepje gasten fietste die allemaal een exemplaar van GTA V in hun handen hadden.
Op dat moment was ik eigenlijk nog helemaal niet van plan om GTA V te halen, maar dat heeft vooral te maken met het feit dat ik over het algemeen liever games speel die niet zo massaal worden gespeeld als deze. Het slaat misschien nergens op, maar op de één of andere manier haal ik daar vaak meer voldoening uit. Diezelfde week, op donderdagavond, vroeg een vriend mij of ik zin had in een avondje op de Wii (Mario Kart en Mario Party) en aangezien ik echt zwaar verslaafd ben aan élke vorm van competitie stond ik een klein uurtje later voor zijn deur. Voordat we gingen beginnen wilde hij per sé eerst een klein stukje van GTA laten zien. Na een kwartier kijken en nog eens een kwartier spelen was ik om en wilde ik niets anders meer dan de rest van de avond deze game spelen.
De volgende dag was ik vrij en ben ik s’ochtends meteen de stad in gegaan op zoek naar een zaakje die toevallig nog een exemplaar van GTA V in de schappen had liggen. Kansloos dus! In héél Haarlem geen exemplaar meer te vinden. Ik zou moeten wachten tot de dinsdag na het weekend en dan hopen dat zij het één en ander weer geleverd zouden krijgen. Ik weet het niet, maar ik had mijn zinnen allang op een weekend non-stop GTA spelen gezet, dus wachten was voor mij geen optie. Ineens bedacht ik me dat ik de PS-Store nog als optie achter de hand had. Het enige nadeel hiervan vond ik de prijs (€ 70). Ik vraag me af waarom de gedownloade versie duurder moet zijn dan de versie die je gewoon in de winkels koopt, maar goed, ik was op dat moment allang blij!
Naast het kapot spelen van GTA heb ik ook ergens gehoord en/of gelezen dat er momenteel een Gran Turismo film in de maak is… Wat is dit nou weer voor bizarre shit? Moet de hoofdrolspeler dan soms bij aanvang van de film zijn licentie behalen om zijn race carrière ergens in de Sunday Cup te mogen beginnen? Wat moet ik me hiervan voor gaan stellen? Kijk, een film van bijvoorbeeld Assassin’s Creed zou ik me dan nog enigszins in kunnen denken. Maar goed, ik ben toch ook wel weer erg benieuwd wat ze hiervan weten te maken! Wellicht dat er de komende weken/maanden wat meer informatie naar buiten gaat komen.
Waar ik me de komende maand vooral mee bezig ga houden is (en hoe kan het ook anders) GTA V. Waar een aantal van mijn vrienden niet meer dan een kleine week nodig hadden om deze game uit te spelen, heb ik daar doorgaans toch wat meer tijd voor nodig. Puur omdat ik te druk ben met andere dingen hoor, want als het op gaming skills aankomt ben ik de fokking baas! Naast GTA ga ik me vanaf 5 november ook behoorlijk storten op Call of Duty: Ghosts. Deze game moet ik op de dag van release gewoon in huis hebben, want ik ga niet weer dezelfde fout maken als bij GTA. Waar ik nog het meest naar uitkijk bij Ghosts is het kunnen creëren en customizen van je eigen soldaten. Dus niet meer alleen bezig zijn met het aanmaken van een Class, maar daadwerkelijk het uiterlijk van je soldaten aan kunnen passen. Ook het feit dat je nu (als vrouw zijnde) een vrouwelijke soldaat kunt creëren zal zorgen voor een extra dimensie… tieten! Tuurlijk, aan een succesformule moet je niet te veel klooien, maar ik heb niet echt het gevoel dat er heel veel vernieuwing in CoD zit de laatste jaren en dan met name grafisch gezien. Ik bedoel, over een dikke maand ligt de PS4 al in de winkel en dan wil ik ook dat de games die ik daarop speel PS4-waardig zijn.
Één keer per maand verschijnt “Jan Haak vs The World”. Hierin vertelt deze strateeg aan welke games hij sinds de 90′s het meeste plezier beleefd. Zijn liefde voor games uit “die goeie oude tijd” staat centraal. Met een vooruitstrevende blik zal hij ons weer doen verlangen naar het verleden.
