Ik had nooit verwacht het te zeggen, maar tien jaar na de release van de eerste Just Dance sta ik opnieuw te shaken in mijn woonkamer met jubileumeditie Just Dance 2020. Dat ik het niet meer in mijn eentje doe, maar met een kleine meid naast me toont aan dat de tijden echt wel veranderd zijn, Just Dance is dat echter niet. Nog steeds draait het rond zo aardig mogelijk de danspasjes op het scherm na-apen, en nog steeds levert dat een game op die stukken leuker is om te spelen dan om te reviewen.
Dat is uiteraard niet de schuld van de game zelf, het is bij Just Dance gewoon al bij de eerste oogopslag duidelijk wat voor spelletje je krijgt. Je kiest een vrolijk pop-nummertje uit, probeert exact te doen wat de avatars op het scherm uitspoken en hoopt dat je familie en huisdieren je niet te hard uitlachen. Het is een enorm simpel concept, maar daar schuilt voor een groot deel ook de charme van deze reeks in. Ik voelde me al vanaf de eerste minuut terug vertrouwd met hoe het spelletje werkt, maar ook mijn dochtertje van zes kon er meteen mee uit de voeten en had meteen de grootste lol. Daar schuilt wat mij betreft de grootste sterkte van Just Dance in. Ja, uiteraard rollen de serieuze gamejournalisten elk jaar even met hun ogen wanneer Ubisoft op E3 met overdadige dansnummers een nieuw deel in deze reeks aankondigt, maar die spellen worden ook gewoon niet gemaakt voor gamers. Just Dance is bedoeld voor kinderen die graag dansjes wagen, of volwassenen die nog voeling hebben met het kind in zichzelf, het is het moderne equivalent van met je haarborstel in de hand meezingen op Madonna ( ja, ik ben mid 30 ondertussen, ik heb er vrede mee).
Dat Just Dance 2020 op een jonger publiek mikt mag ook wel duidelijk zijn als je de tracklist bekijkt. Slechts enkele van de meer dan veertig nummers zijn uit lang vervlogen tijden, en het zijn dan nog eens niet eens zo goede cover-versies. Always look at the bright side of life is niet de versie van Monty Python, wat ik nog door de vingers kan zien..maar dat Everybody ( Backstreet’s Back) niet door de echte Backstreet Boys gezongen wordt is onvergeeflijk. On-ver-geef-lijk!! Er zit geen Backstreet in een nummer dat Backstreet’s Back heet. Daar ging mama toch even stoute woordjes door gebruiken. In de rest van de tracklist hoor je gelukkig wel de originele recordings, en daarin herken je toch vooral recente hits van artiesten zoals Ariana Grande, Billie Eilish en Ed Sheeran. Voor mij persoonlijk is niet alles mijn ding, en zeker zoiets als Old town road is gewoon verschrikkelijk, maar als staalkaart van wat populair is bij “ de jeugd” ( fuck, ik word oud) kan het wel tellen. Is het trouwens erg als ik zeg dat ik oprecht erg enthousiast werd om een nummer van K3 te ontdekken in de catalogus? Ik ga gewoon los op 10 000 luchtballonnen. eveneens fijn is dat er voor de allerjongste dansertjes een onderdeel Just Dance Kids is waar je acht nummers op kindermaat vind met eenvoudige bewegingen, het enige nadeel is dat je een nummer als Baby Shark echt niet meer uit je hoofd krijgt. Over de tracklist ben ik, los van enkele missers, dus best positief. Er zitten heus wel wat leuke nummers tussen en de kleurrijke visuele presentatie en duidelijke danspassen zorgen voor behoorlijk wat aanstekelijke pret.
De manier waarop je speelt, dat hangt uiteraard af van het platform waar je het op doet. De basis is hetzelfde, je doet gewoon na wat op het scherm komt en wat je in je hand houd registreert de bewegingen en wijst je score aan. Op Switch betekent het dat je de joy Cons in je handen hebt, op Wii (inderdaad!!) en WiiU kun je voor de Wiimote gaan en op Playstation 4 kun je met de Move aan de slag. Indien je niks van dat alles tot je beschikking hebt of gewoon met vrienden op een dronken familie-feestje rond Kerst wil spelen, dan volstaat het om een appje te downloaden op je smartphone en hoppa..je kan gaan. Het instellen van je phone als controller werkt wonderwel vlotjes en ook bij het spelen zelf lijkt het toestel probleemloos je bewegingen te registreren. Uiteraard kun je cynisch gaan opperen dat je niet echt hoeft te dansen en kunt cheaten als een malle indien toch enkel de bewegingen van je handen tellen om hoge scores te halen, maar als je vanuit die ingesteldheid vertrekt is het des te meer duidelijk dat dit gewoon geen spel is dat bedoeld is voor jou. Ja, je kunt de scores van je huisgenoten verbreken en met je scores extra nummers en stickers en dergelijke vrij spelen, maar dat alles is ondergeschikt aan het simpele plezier van dansen op een nummer als High Hopes in je huiskamer.
Just Dance 2020 doet na tien jaar nog steeds wat het altijd al deed, en doet dit nog steeds goed. Het is een spel op maat van jongere dansertjes, maar ook een leuke partygame om met de vriendinnen te spelen tijdens een gezellige avond. Wat Just Dance 2020 brengt is misschien simpel qua opzet, maar dat maakt het spelen ervan niet minder aanstekelijk.
