Kena: Bridge of Spirits is een belangrijke reden waarom ik de PlayStation 5 in huis heb gehaald. Uiteraard was er altijd al de belofte van een nieuwe Spider-man, God of War en een Horizon om naar uit te kijken, maar die ene trailer van Kena die toonde dat er op de PlayStation 5 ook ruimte is voor kleinere speelse titels pakte me helemaal in. De eerste game van Ember Labs heeft altijd al indruk gemaakt met beelden die zo uit een animatiefilm lijken te komen, maar nu de game er eindelijk is primeert de belangrijkste vraag: Is het ook een goede game?
Het antwoord op die vraag is gelukkig grotendeels positief. Van een ontwikkelaar die zijn sporen verdiend heeft in animatie voor film en tv was het altijd te verwachten dat je een kleurrijke game vol visuele pracht en leuke personages zou krijgen, maar de game onder dat alles blijkt ook ouderwets leuk om te spelen.
Je neemt als speler de rol aan van Kena, een jonge spirit guide op een queeste om het altaar in de bergen te bezoeken. Haar doel is om verloren gegane zielen eindelijk hun finale rust te bezorgen. Op haar pad ontdekt ze the Rot, een volk van magische wezentjes dat besluit haar te helpen in haar nobele reis vol gevaren. Het is een klein, simpel verhaal dat bitterzoet en lief aanvoelt. De thema’s waar het voor gaat zijn duidelijk en de wendingen zijn voorspelbaar. Het is kortom het soort verhaallijn waar fans van animatiefilms zoals Frozen zonder twijfel van gaan genieten, voor mij werkte het in elk geval goed. Dat komt omdat onder die voorspelbaarheid van het plot Kena; Bridge of Spirits het hart op de juiste plaats heeft zitten. Je kent de boodschap die de game probeert over te brengen omdat je die al vaker gehoord hebt, maar dat maakt het niet minder mooi.
Ook de gameplay voelt vertrouwd aan, zeker voor gamers die reeds alive en clicking waren in het begin van de jaren tweeduizend. Kena: Bridge of Spirits voelt onder de adembenemend mooie grafische presentatie eigenlijk gewoon als een game die ook op de PlayStation 2 of GameCube had kunnen verschijnen. Het is een tikje Jak & Daxter gemengd met The Legend of Zelda en gekruid met een snuifje Pikmin. Het resultaat is een behoorlijk lineair action adventure dat lichte platform elementen afwisselt met de nodige combat, dat allemaal ondergebracht in een grote map gevuld met collectables om te verzamelen. Het avontuur dat Kena beleeft is rechtlijnig van aard, maar het voelt gek genoeg niet zo strak geregisseerd aan als je zou denken omdat je op natuurlijke en speelse wijze door de wereld beweegt. Je navigeert langs obstakels, verzamelt The Rot, ontdekt geheime locaties en ontdekt nieuwe paden die je met vrijgespeelde krachten kunt nemen. Het is werkelijk een game die je uitnodigt om er elk hoekje en kantje van te verkennen.
Het fundament waar Kena op gebouwd is, is ontegensprekelijk oldschool. Dat wil echter niet zeggen dat er geen moderne invloeden in de gameplay geslopen zijn. Je aanvallen zitten bijvoorbeeld onder de R1 en R2 knop en voor het platformen is duidelijk naar Uncharted gekeken. De game bestuurt dus een stuk vlotter dan je van games in dit genre gewoon bent. De balans tussen combat en eenvoudige puzzels zit goed, maar het is de toevoeging van The Rot die de game nog naar een iets hoger niveau brengt. Het zijn niet enkel schattige wezentjes, maar ze hebben duidelijk ook hun nuttige kantjes. Ze helpen je tijdens gevechten of ruimen zware obstakels voor je uit de weg en als je daar zin in hebt kun je eventjes uitblazen en wat met ze spelen.
Het vechten in Kena is een stuk pittiger dan de puzzels en ook hierin voelt de game als een throwback naar de games van twee decennia geleden. Je hebt een lichte en een zware aanval gecombineerd met de mogelijkheid om te blokken en weg te rollen, en uiteraard de hulp van The Rot. Tijdens de gevechten wordt er moed opgebouwd en op cruciale momenten kun je zo hulp krijgen van de kleine wezentjes. Ze zoeken bloemen om je gezondheid terug aan te vullen, maken je aanvallen sterker of zetten gewoon zelf de aanval in. Het voegt een extra laagje toe aan een vechtsysteem dat voor de rest erg standaard is.
Kena: Bridge of Spirits bestaat uit simpele onderdelen die je al erg vaak bent tegengekomen, soms zelfs twintig jaar geleden al, en toch werkt het. Er zit een onmiskenbare flow in de gameplay die je spelenderwijs de krachten van Kena laat ontwikkelen. Op die manier krijg je een spel waar je steeds het gevoel hebt progressie te maken en je tijdens de tien uur die het avontuur vergt geen moment verveelt.
Kena: Bridge of Spirits leent veel van andere titels en voelt vaak als een game uit lang vervlogen tijden, maar het werkt. Het verhaal is voorspelbaar maar fijn, de gameplay ouderwets maar vermakelijk. Het is gewoon een leuke actie platformer met het hart op de juiste plaats geworden. Dat het er visueel als een prachtige animatiefilm uitziet is gewoon de slagroom, chocolade en vuurwerkstokjes op een taart die onder al die toeters en bellen vertrouwd maar lekker smaakt.
